Ostatnimi czasy tak naprawdę bardzo ciężko jest znaleźć dobrą książkę dla dorastających nastolatków, która w przystępny i, co ważniejsze, realistyczny sposób przedstawi fascynację związaną z pierwszą poważną miłością, trudnościami z rodzicami oraz sposobami radzenia sobie w trudnych sytuacjach. Nie oszukujmy się, różnego rodzaju pozycje albo koncentrują się na opisie fizycznych doznań (jak chociażby Błąd Elle Kennedy) albo obdarowują bohaterki nieziemskimi mocami (seria książek Daryndy Jones zatytułowaną Charley Dawidson). W praktyce okazuje się, że znalezienie lekkiej i przyjemnej lektury łączącej w sobie słodko-gorzkie odcienie codziennego życia jest dość skomplikowane. Na szczęście Huntley Fitzpatrick udało się stworzyć powieść, w której główny prym nie wiedzie wątek miłosny, lecz świetnie ukazane rodzinne życie wieloosobowej rodziny Garretów.
Samantha Reed wychowywana jest przez samotną, ale jednocześnie bardzo silną i niezależną matkę. Wraz ze starszą siostrą wiodą dostatnie życie, nie brak im niczego, mają nawet zabezpieczoną przyszłość w postaci odpowiednio wysokiego funduszu na studia. Dziewczyna nie ma praktycznie na co narzekać, w szkole świetnie jej się powodzi, dorabia w pobliskim klubie dla bogaczy i ma świetny kontakt ze swoją przyjaciółką Nan. Wszystko jest wręcz idealne: w domu panuje ład i porządek, każde rzecz ma określone miejsce, na wszystko jest wyznaczony czas. A jednak kiedy do domu obok wprowadza się rodzina Garrettów coś się w Sam zmienia: zaczyna obserwować, wbrew ostrzeżeniom matki, życie wieloosobowej, nieco roztrzepanej familii i nieco im zazdrościć okrzyków radości i uśmiechów od ucha, jakimi witają każdy nowy dzień. Bohaterce zaczyna brakować rodzinnego ciepła, za którym podświadomie tęskni.
Rodzina Garrettów jest dość specyficzna, bo liczy sobie aż pięciu chłopców i trzy dziewczynki. Między rodzeństwem nie ma dużej różnicy wieku co oznacza, że w domu ciągle panuje krzyk, bałagan, rozgardiasz i ogólny nieład. Nie stać ich na wiele rzeczy, jednak jak ciągle powtarza Pani Garrett, każde z ich dzieci ma to, co jest w życiu potrzebne najbardziej: wiele ciepła, miłości i rodzicielskiej troski. Nie stać ich na członkostwo w eleganckich klubach ani tez zakupy w ekskluzywnych sklepach, dzięki czemu chłopcy mają czas na typowo męskie rozrywki: pomagają w ogródku, grzebią w samochodach i kręcą się w żelaznym sklepie prowadzonym przez ich ojca. Wśród nich jest cichy i spokojny Jase, który pewnego wieczoru postanawia złożyć niespodziewaną wizytę swojej pięknej sąsiadce.
Młodzi bardzo szybko zakochują się w sobie, odkrywając uroki pierwszej miłości. Samantha zostaje przygarnięta do rodziny Jase’a i odkrywa, jak wiele w jej życiu zabrakło tych niematerialnych, lecz jakże ważnych chwil spędzonych w rodzinnym gronie. Niestety, jednocześnie startująca w politycznych wyborach matka coraz bardziej odsuwa się od córki, koncentrując się wokół nowego partnera i zdobywając głosy kolejnych wyborców. Pewnego dnia dochodzi do strasznego w skutkach wydarzenia, które zmuszają dziewczynę do dramatycznego wyboru między ukochanym a rodziną.
Szczerze mówiąc już dawno nie miałam do czynienia z tak realistycznie i jednocześnie cieple opisaną pierwszą miłością oraz przyjazną i serdeczną atmosferą rodzinnego domu. Bohaterowie powieści są bardzo przekonywujący, zwłaszcza postać Samanthy, która po odkryciu tajemnicy swojej rodzicielki czuje się niezwykle zagubiona, wręcz rozdwojona między koniecznością życia w kłamstwie lub utracie Jase’a. Jednocześnie wydarzenia ukazane na łamach Mego życia obok toczą się bardzo powoli, w zasadzie w książce występuje tylko jedno kulminacyjne wydarzenie, a większość opisów dotyczy codziennego życia i powoli rozwijającej się relacji między Samanthą i Jasem. Fitzpatrick ma lekki i przyjemny w odbiorze styl: narracja prowadzona jest z perspektywy bohaterki, dzięki czemu czytelnik ma sposobność dokładnego poznania uczuć i emocji bohaterki, która zestawia dwa kontrastujące ze sobą rodzinne światy.
Moje życie obok to znakomita powieść obyczajowa, z którą powinny się zapoznać wszyscy młodzi czytelnicy. Autorka w zręczny sposób pokazała, że nie tylko romantyczna miłość jest ważna w życiu zakochanych nastolatków, lecz także rodzina, zaufanie do bliskich, bycie razem w trudnych chwilach, szczerość oraz oddanie dla drugiego człowieka – to wszystko kształtuje charakter młodych ludzi i odgrywa bardzo znaczącą rolę w ich przyszłym dorosłym życiu. Nie jest ani za słodko ani zbyt pesymistycznie, bohaterce nic nie przychodzi lekką ręką, rozwiązanie problemów nie spada z nieba, lecz wymaga poświęcenia i zaangażowania.
Moje życie obok Huntley Fitzpatrick to książka, jakiej od dawna brakowało na rodzimym literackim rynku. Polecam ją każdemu, nawet temu starszemu czytelnikowi, ponieważ chwile spędzone w domu Garrettów z pewnością zapadną Wam w pamięć na długi czas.
Pattyczak
Tytuł: Moje życie obok
Autor: Huntley Fitzpatrick
Tytuł oryginalny: My Life Next Door 2012
Tłumaczenie: Katarzyna Krawczyk
Wydawnictwo: Zysk i S-ka
Data i miejsce wydania: 27/06/2016 Poznań
Oprawa: miękka ze skrzydełkami
Wydanie: I
Liczba stron: 425
ISBN: 978-83-7785-990-2
Recenzja ukazała się najpierw na stronie Gildii.
