Silos wprowadził czytelnika w świat grozy i terroru, klimatycznie bardzo przypominając uniwersum z serii gier Fallout, Zmiana była powieścią refleksyjno-retrospekcyjną, zaś Pył powraca do wydarzeń z początku trylogii i stanowi ich bezpośrednią kontynuację.
Całą historię poznajemy z perspektywy trzech głównych silosów (1, 17 i 18), spotykamy tych samych bohaterów (Jules, Lukas, Solo i pozostali), którzy stawiają przed sobą zadanie odkrycia całej prawdy na temat powstania tych specyficznych schronów, ujawnienia ukrytych celów ich konstruktorów, a także odtajnienia tego, co się dzieje poza silosami.
Punktem wyjścia w Pyle są działania Jules, która za wszelką cenę chce uratować garstkę ocalałych z 17-go silosu i zjednać sobie tych, którzy w jej czynach upatrują widma zagłady wszystkich mieszkańców. W silosie numer jeden rozpoczyna się walka z czasem – okazuje się, że Pasterz przeżył i w wielkim niebezpieczeństwie ponownie znajdzie się Donald i jego siostra. Fabułę Pyłu zdominowała Jules, niemniej cała historia jest podporządkowana finałowym wydarzeniom, dlatego wiele scen lub sytuacji zostaje zaledwie pokrótce wspomnianych. Znacznie mniej uwagi poświęcono skłonnemu do refleksji i rozważań Donaldowi, za to sporo miejsca zajmuje opis determinacji i uporu uciskanych ludzi. Nadzieja, iż gdzieś tam daleko istnieje normalny świat z błękitnym niebem i zieloną trawą sprawia, że dotychczasowa desperacja i strach przed nieznanym zaczynają ustępować odwadze i pragnieniu zniszczenia panującego systemu i wypracowania nowych rozwiązań. Finał trylogii nie zawodzi: wszystkie wątki zostały w satysfakcjonujący sposób wyjaśnione, nie ma miejsca na niedopowiedzenia lub pozostawienie luki dla dalszego rozwóju fabuły. Wszystko kończy się definitywnie, chociaż nie dla każdego bohatera szczęśliwie.
To najbardziej dynamiczna pod względem akcji część cyklu: nic nie było zbyt nużące ani rozwleczone w czasie. Kolejno ukazywane wydarzenia oraz nagłe, często niespodziewane zwroty sprawiają, że Pył czyta się naprawdę szybko. Z pewnością jest to zasługa Hugha Howeya i jego świetnej kreacji świata przedstawionego. Widać, że autor panuje nad nim, wszystkie drobiazgi są dopracowane, a wątki odpowiednio poprowadzone i zakończone. Znaczenia i sensu nabierają wcześniejsze wydarzenia, które na pierwszy rzut oka wcale nie pasowały do samej powieści lub wydawały się nie mieć żadnego sensu.
To jedna z książek typu must have-must read, bowiem nie sposób przeoczyć prozy Howeya, którą powinni docenić fani powieści science fiction z rozbudowanymi wątkami apokaliptycznymi. Silos jest o wiele bardziej dojrzały niż modne obecnie młodzieżówki postapo (Igrzyska śmierci, Niezgodna, seria Metro2033 i tym podobne). Po trylogię powinni sięgnąć fani Cormaca McCarthy’ego, Paolo Bacigalupiego i Roberta McCammona, poszukujący historii z drugim dnem, która na długo pozostaje w pamięci po skończonej lekturze.
Przemyślana konstrukcja fabularna oraz głębokie przemyślenia na temat ludzkiej natury i niemożności obrony przed pychą i egoizmem dominującym nawet w obliczu katastrofalnych sytuacji sprawia, iż trylogia Silos jest jedną z lepszych literackich dystopii, z jakimi miałam do czynienia w ciągu ostatnich lat. Jej jedyną wadę stanowi kwestia techniczna, a mianowicie słaba korekta tekstu – miejscami zdarzają się literówki, źle zastosowana interpunkcja lub nieprawidłowa odmiana czasowników (jednak to już chyba pozostanie na zawsze głównym grzeszkiem wydawnictwa Papierowy Księżyc).
Reasumując – Pył to nie tylko świetne zwieńczenie trylogii, ale także dojrzała powieść postapokaliptyczna warta czytelniczej uwagi. To literacki obraz niezłomności, poświęcenia, nadziei i pragnienia wolności, a z drugiej strony doskonała analiza natury człowieka, jego egoizmu, pychy i samozadowolenia.
Pattyczak
Tytuł: Pył
Tytułoryginalny: Dust 2013
Autor: Hugh Howey
Seria: Silos, tom 3
Tłumaczenie: Marcin Moń
Wydawnictwo: Papierowy Księżyc
Data i miejsce wydania: 21.10.2015,Słupsk
Oprawa: miękka ze skrzydełkami
Wydanie: I
Liczba stron: 500
ISBN: 978-83-61386-67-4
