1 lipca 2015

Niewidzialni - tajemnica Misty BayW zależności od wieku czytelnika, każdy miłośnik literatury podchodzi do książki inaczej, szuka w niej czegoś nowego, głębszego (nauk moralnych lub też czystej rozrywki).  Wartości, jakie przekazują powieści młodzieżowe są szczególnie ważne z punktu widzenia rodziców. Bardzo ciężko jest zainteresować młodego człowieka literaturą, jeszcze trudniejsze zadanie to znalezienie odpowiedniej lektury, która wciągnie czytelnika i nauczy go czegoś ważnego.

Giovanni Del Ponte to pisarz dość słabo znany w naszym kraju. Zaledwie kilka tygodni temu na rynku pojawił się pierwszy tom cyklu „Niewidzialni”. Nie ukrywam, iż nie jestem fanką literatury dziecięcej. W większości przypadków są to książki, w moim odczuciu, nijakie, a ich fabuła szybko ulega zapomnieniu. Nie prezentują ciekawie wykreowanego świata przedstawionego (z nielicznymi wyjątkami), nie przedstawiają interesujących bohaterów ani też nie pozwalają na identyfikację z postaciami, które przeżywają niezwykłe przygody. W przypadku powieści Pontego jest inaczej. Mimo iż pisarz nie stworzył niczego oryginalnego, bazując jedynie na znanych literackich schematach, to Niewidzialni. Tajemnica Misty Bay jest książką bardzo przyjemną w odbiorze, kładąca nacisk na wartości ważne dla młodego czytelnika: siłę dziecięcych marzeń, chęć naprawienia świata i, przede wszystkim, niezawodność przyjaźni.

Akcja rozpoczyna się w naiwny, wręcz banalny sposób. Do małego miasteczka, Misty Bay, przyjeżdża Douglas MacLeod, którego od pewnego czasu dręczą koszmary o tajemniczej grupie Niewidzialnych. Na miejscu okazuje się, że jego wujek, Kendred Halloway, w młodości należał do tej paczki. Wraz z przyjazdem chłopaka zaczynają się dziać dziwne rzeczy – w tajemniczy sposób umierają członkowie pierwszych Niewidzialnych. Lokalne władze nie widzą w tym nic nadzwyczajnego, bowiem wszystkie zgony były spowodowane naturalnymi czynnikami. Policjanci nie zastanawiają się w ogóle nad dziwną obecnością soli morskiej na ubraniach zmarłych. Wraz z nowymi przyjaciółmi, zadziorną Crystal i nieśmiałym Peterem, Douglas postanawia rozwiązać zagadkę, jednocześnie starając się uporać z sennymi koszmarami.

Spośród znanych mi pozycji młodzieżowych, książkę wyróżniają dwa elementy: konstrukcja głównych bohaterów i sposób narracji. Wszystkie postacie występujące w powieści Pontego nie są pozbawione wad, zarówno tych fizycznych, jak i psychicznych.  Dwunastolatkowie to nie idealne dzieci, którym wszystko idzie jak po maśle. Choć Douglasa obdarzono talentem do otwierania przejścia między wymiarami czasoprzestrzeni, to na co dzień jest ospałym miłośnikiem komiksów. Crystal posiada dar telepatii, ale w kontaktach z rówieśnikami charakteryzuje się nieopanowaną porywczością. Osobiście najbardziej polubiłam Petera, nieśmiałego okularnika pozbawionego nadprzyrodzonych właściwości, ale za to obdarowanego niezwykle jasnym i bystrym umysłem (nie  mogłam oprzeć się wrażeniu, iż jest to niedorosła wersja doktora Watsona z powieści Doyle’a). Mimo różnych charakterów, wszystkich łączy pragnienie naśladowania oryginalnych Niewidzialnych. Kim oni byli? Prawie sześćdziesiąt lat temu zespół sześciu dzieciaków stworzyła paczkę pragnącą, w tajemnicy przed dorosłymi, pomagać dzieciom znajdującym się w tarapatach. Teraz Douglas, Crystal i Peter reaktywują grupę, by wspierać swoich najbliższych i ocalić ich przed tajemniczym Angusem Scrimmem.

Postać złowrogiego czarodzieja wiąże dwudzielny sposób narracji. Naprzemiennie zostały opisane wydarzenia sprzed sześćdziesięciu lat, obejmujące walkę Niewidzialnych z Scrimmenem, oraz współczesne relacje w postępowaniu śledztwa dwunastolatków. Retrospekcje obejmują bardzo podobne sytuacje, z jakimi przyszło się zmierzyć głównym bohaterom, np. trudności z funkcjonowaniu grupy czy pojawianie się tajemniczych tropów dotyczących zaginionych osób.  Takie zestawienia pozwalają łatwo wychwycić problemy, z którymi muszą się zmierzyć postacie, bez względu na czas czy miejsce akcji. Umożliwia to młodym czytelnikom identyfikację z postaciami oraz niweluje narracyjną monotonność.

O ile dzieci nie będą w stanie wychwycić wszystkich literackich nawiązań, tak starsi czytelnicy powinni nie mieć z tym żadnych problemów. Niewidzialni to głównie powieść przygodowo-kryminalna z elementami fantastyki. Wyraźnie widać autorskie inspiracje postacią Sherlocka Holmesa, analogiami do grupy Dzieci z Bullerbyn czy też szekspirowskiego Makbeta i jego metafory życia jako teatru w prologu otwierającym powieść. I choć łatwo Giovanniemu zarzucić brak oryginalności, to, moim zdaniem, można to potraktować jako punkt wyjścia do sięgnięcia po literacką klasykę. Podczas rozmowy warto również poruszyć trudniejsze tematy wspomniane w książce, chociażby takie jak śmierć czy lekceważenie dzieci przez dorosłych.

Wydanie powieści jest bardzo ładne. Okładka mieni się pod wpływem słonecznych promieni, przyciągając wzrok. Powieść podzielono na kilkadziesiąt rozdziałów umożliwiających dogodny powrót do lektury w każdym momencie. Edycję tekstu uważam za bardzo dobrą, nie znalazłam żadnych błędów stylistyczno-składniowych. Język Niewidzialnych jest dostosowany do nastoletniego czytelnika – lekki, przejrzysty, pozbawiony monotonnych opisów czy też trudnego słownictwa. W moim odczuciu powieść mogłaby być trochę dłuższa, pierwszy tom liczy zaledwie dwieście stron. Skoro głównym odbiorcą mają być dzieci, powinny pojawić się ilustracje.

Komu można polecić lekturę Pontego? Przede wszystkim dzieciakom w wieku gimnazjalnym. Jest to ciekawa alternatywa spędzania wolnego czasu wobec gier komputerowych czy programów telewizyjnych. Dzięki elementom kryminału, przygody i magii powinna się ona spodobać każdemu nastolatkowi bez względu na wcześniejsze doświadczenia czytelnicze związane z gatunkami.


Pattyczak

Tytuł: Niewidzialni. Tajemnica Misty Bay

Tytuł oryginalny: Gli Invisibili. Il segreto di Misty Bay

Autor: Giovanni Del Ponte

Tom: I

Cykl: Niewidzialni

Wydawnictwo: Zielona Sowa

Data i miejsce wydania: 2012, Warszawa

Oprawa: miękka

Projekt okładki: Paweł Rosołek

Liczba stron: 208

ISBN: 978-83-265-0421-1

Podsumowanie

Niewidzialni. Tajemnica Misty Bay

Niewidzialni. Tajemnica Misty Bay
  • 8.5/10
    Fabuła
  • 10/10
    Stylistyka
  • 10/10
    Wydanie

Zalety

  • Inspiracje tradycyjną literaturą dziecięcą
  • Szybka i zwrotna akcja
  • Ciekawie zarysowane postacie

Wady

  • Zbyt mało fantastyki