Tym razem panna Davidson musi odnaleźć zaginioną żonę pewnego lekarza, który w ogóle nie przejmuje się faktem zniknięcia współmałżonki. Podobnie jak w poprzednich tomach, jak i w Trzecim grobie na wprost Charley korzysta z pomocy żyjących i umarłych, pieczołowicie zbierając kolejne fragmenty układanki mające pomóc w rozwiązaniu sprawy. Kostucha zakłada, że w przypadku śmierci lub zaginięcia małżonków, winny jest zawsze jeden z nich, dlatego postanawia zrobić wszystko, by dowieść winy mężczyzny i przy pomocy FBI zamknąć go na wiele lat do więzienia. Czy słusznie? Wieści ze świata duchów głoszą, iż kobieta żyje, ale pozostało jej mało czasu, zanim przejdzie na zawsze na drugą stronę. Czy bohaterce uda się rozwikłać kolejną zagadkę?
A Charley, jak to Charley, wykorzystuje do tego hektolitry kawy, by móc dłużej pracować i dodatkowo wywołać bezsenność. Dlaczego? Otóż nie chce spotkać się z Reyesem, którego spętała na wieczność, wywołując u niego ogrom wściekłości i nienawiści skierowanej do dziewczyny. Mężczyzna chce dokonać okrutnej zemsty na człowieku, przez którego trafił do więzienia, co dodaje Charley nadmiernych kłopotów. Mija trzynasty dzień odkąd dziewczyna nie zmrużyła oczy, sprawa zaginięcia młodej kobiety stoi w miejscu, a na dodatek Farrow próbuje uprowadzić Kostuchę. Na szczęście dziewczyna może liczyć na swoją najlepszą przyjaciółkę Cookie, która ma pomóc jej w odróżnieniu sennych omamów od prawdziwej rzeczywistości.
Na łamach powieści przewijają się także bohaterowie znani z poprzednich części cyklu: nadopiekuńczy wujaszek Wubek, o nieco nadwerężonej reputacji ojciec Charley oraz zakochany w niej Garret, a także wredna macocha wraz z córką, z którą Davidson próbuje naprawić dobre relacje. To właśnie na osobie Charley skupia się fabuła powieści i jej relacji z Reyesem. Sam wątek kryminalny zszedł nieco na drugi plan, wysuwając na pierwszy romans (a raczej jego wzloty i upadki) między tym dwojgiem. Melodramatyczne zakończenie Drugiego grobu po lewej zostało bardzo szybko zrekompensowane w postaci niewyspanej i bardzo sarkastycznej protagonistki, która na każdym kroku udowadnia, iż nie da sobie w kaszę dmuchać.
Darynda Jones w trzeciej odsłonie najbardziej wyeksponowała wątek prywatnej przyjaźni między Charley a Cookie, licznie czerpiąc z gatunku komedii: liczne gagi, słowne przekomarzanie się, docinki oraz sarkazm wprost wylewa się z każdej strony powieści. To właśnie humor słowny oraz sytuacyjny stanowią największą zaletę omawianej pozycji. Jest się z czego pośmiać, partie dialogowe są dobrze wyważone, zaś fragmenty opisowe nie nużą. Z pewnością największą zaletą Trzeciego grobu na wprost jest wykorzystanie snu do rozmycia granicy między fikcją a rzeczywistością.
Największą bolączką Trzeciego grobu… jest korekta tekstu, a właściwie jej brak. Wiele literówek, niekonsekwencja w tłumaczeniu zwrotu Dutch (I tom) oraz Holenderki (II tom), jak żartobliwie określają Charley znajomi, sprawia, iż miejscami lektura staje się co najmniej irytująca. Poza tym zbyt wolno rozwija się relacja między Davidson a Farrowem: on nadal seksowny i bezczelny, a ona pyskata i kierująca się często sprzecznymi emocjami. Nadal tak dokładnie nie wiadomo, co ich łączy (oprócz cielesnej fascynacji i pożądania, którego nie sposób opanować). Pozostanie to zapewne rozwikłane w kolejnych tomach, które miejmy nadzieję, wkrótce opublikuje Papierowy Księżyc.
Reasumując, Trzeci grób na wprost to znacznie większa ilość paranormalnego romansu, ogromne ilości sarkazmu, szybka i wartka akcja, a także nadal nie rozwiązana sprawa związku między Śmiercią a synem Szatana. Dla zwolenników serii o przygodach Kostuchy to pozycja obowiązkowa, a także dla miłośników lekkich i niezobowiązujących lektur zapewniających zdrowe wybuchy śmiechu.
Pattyczak
Tytuł: Trzeci grób na wprost
Autor: Darynda Jones
Tytuł oryginalny: Third Grave Dead Ahead
Seria: Charley Davidson, tom III
Tłumaczenie: Anna Pochłódka-Wątorek
Wydawnictwo: Papierowy Księżyc
Data i miejsce wydania: 15/07/2015, Słupsk
Oprawa: miękka
Wydanie: I
Liczba stron: 415
ISBN: 978-83-61386-61-2
Recenzja ukazała się najpierw na stronie Gildii Literatury.
