Wiosenny las Anny Paszkiewicz poznajemy z perspektywy małego warchlaczka odkrywającego uroki leśnego życia, jak i ciemnych stron związanych z obecnością ludzi. To kolejna odsłona leśnego cyklu, której lekturę można zacząć bez znajomości poprzednich części.
Nowy, dziki przyjaciel
Głównym bohaterem tej odsłony jest mały Warchlaczek – najmłodszy z grupy rodzeństwa, ale równocześnie najbardziej ciekawski, gotowy wszędzie wsadzić ryjek i podziwiać kwitnące dookoła nieco życie. Zwyczaje innych zwierząt tak bardzo fascynują malucha, że jest gotowy wściubić nosek poza znaną mu polanę.
Czytelnik odkrywa wraz z malutkim dzikiem coraz to nowe aspekty życia na łonie natury: obserwuje zwyczajne innych mieszkańców i zastanawia się, czy część z nich może zaadaptować do własnego życia jak chociażby konkurs w śpiewaniu zamiast walk o względy samiczki, jak mają to w zwyczaju robić młode dziki. Warchlaczek uwielbia słuchać opowieści Babci, z którą ma doskonały kontakt i zawsze może liczyć na jej pomoc. Nasz ciekawski bohater wszędzie wściubia swój nosek, a efekty takiego buszowania czasami okazują się bardzo zaskakujące.
Nowa przyjaźń Warchlaczka i Zajączka
W tej odsłonie powieści Anny Paszkiewicz poznajemy kulisy przyjaźni Zajączka oraz Warchlaczka. Obaj bohaterowie spotkali się najpierw na polanie, obserwując gody starszych zajęcy (parkoty), a następnie przy dość pechowej dla uszatego malucha sytuacji, który ugrzązł w dole ze śmieciami i nie potrafił się z niego wydostać. Na szczęście na pomoc przyszedł mu Warchlaczek wraz z rodzeństwem. O tym, jak dalej rozwinęła się ich relacja, dowiecie się z lektury.
Leśne momenty grozy
Wraz z przybyciem wiosny w lesie zawitała radość i chęć do życia, ale także na nowo pojawiło się niebezpieczeństwo związane z człowiekiem. O pierwszym spotkaniu z myśliwym opowiedziała babcia Warchlaczka, ale i taka sytuacja spotkała też naszego bohatera. Tata warchoł musiał bronić rodziny przez ludźmi, którzy zastawili pułapkę na dziką rodzinę w postaci pysznych, świeżych ziemniaków. A to tylko jeden z nielicznych przykładów przykrej dla zwierząt obecności człowieka pokazującego swoje mroczne oblicze.
Piękne opisy przyrody oraz ładne ilustracje
Niewątpliwą zaletą opowiadań jest klimatyczny opis budzącej się do życia przyrody, który stanowi znaczące wprowadzenie do każdej historyjki. Autorka skupia się nie tylko na tym, jak zachowuje się przyroda, ale również jak reagują zwierzęta na nową porę roku. Wiosenny las znakomicie oddaje przejścia w poszczególnych miesiącach: z początkowo nieco wilgotnych dni poprzez przyjemne słoneczne popołudnia aż do pierwszych dni upalnego lata.
Podobnie jak w poprzednich częściach cyklu, tak i tutaj lekturę urozmaicają bardzo ładne grafiki Marty Rydz-Domańskiej, czasami są to drobne dodatki, a czasami całe karty zapełnione scenkami z leśnego życia. Przyznaję, że warstwa ilustracyjna stanowi ważną, integralną część całego cyklu. Plastyczna, delikatna kreska oraz stonowane, pastelowe barwy nadają całości „bajkowego” charakteru.
Wiosenny Las można czytać niezależnie od poprzednich części, bowiem historyjki są luźno powiązane i całego kontekstu można się bez problemu domyślić, a szczegóły poznać w dalszej lekturze. Przed nami pozostałą już ostatnia część – Letni las – którego recenzję znajdziecie na blogu w stosownej porze roku😊 Zaś tę pozycję niezmiennie polecam z całego serca, obowiązkowa dla każdego, kto kocha zwierzęta i przyrodę!
O wrażeniach poprzednich części:
>>Jesienny las (Anna Paszkiewicz)
>>Zimowy las (Anna Paszkiewicz)
Pattyczak
Tytuł: Wiosenny las
Seria: Las
Autor: Anna Paszkiewicz
Ilustracje: Marta Rydz-Domańska
Wydawnictwo: Wilga
Data i miejsce wydania: 09/03/2022, Warszawa
Oprawa: twarda
Wydanie: I
Liczba stron: 104
ISBN: 978-83-280- 9325-6
