Wszyscy zakochani nocą Mieko Kawakami to subtelna, głęboko emocjonalna opowieść o dorosłości, samotności i poszukiwaniu zrozumienia i miłości w świecie, który często wydaje się być obojętny na indywidualne dążenia jednostki. Kawakami z umiejętnością splata wewnętrzny świat bohaterki z zewnętrznym, tworząc wielowarstwowy portret kobiety stojącej na rozdrożu życiowych wyborów.
O czym jest ta książka?
Główną bohaterką powieści jest Fuyuko Irie, samotna 34-letnia kobieta pracująca jako korektorka i redaktorka na zlecenie w wydawnictwie. Fuyuko prowadzi izolowane życie w Tokio, skoncentrowane głównie na pracy. Jej życie jest monotonne i samotne, często spędza wieczory samotnie w swoim mieszkaniu, pijąc whisky i czytając książki.
Pewnego dnia Fuyuko zaczyna spotykać się z panem Mitsutsuką, 58-letnim starszym profesorem matematyki, który jest też jednym z autorów, dla których pracuje. Ich relacja zaczyna stopniowo przeradzać się w coś głębszego niż tylko profesjonalne kontakty. Fuyuko zaczyna otwierać się na możliwość bliskości i intymności, której tak długo unikała. W ich rozmowach często pojawiają się refleksje na temat życia, miłości, samotności oraz śmierci.
Poetyckie studium ludzkiej kondycji
Książka eksploruje wewnętrzne życie Fuyuko, jej przemyślenia, wspomnienia i marzenia. Czytelnik zagłębia się w jej przeszłość i złożone relacje rodzinne, które rysują tło dla jej obecnych dylematów emocjonalnych. Autorka z dużą wrażliwością przedstawia, jak bohaterka radzi sobie z uczuciami odrzucenia, niepewności oraz pragnienia bycia kochanym.
Mieko Kawakami zręcznie kontrastuje życie Fuyuko z istnieniem Hijiri i Noriko — zamężnej matki oraz dawnej koleżanki szkolnej. Te kobiety, choć przekroczyły już trzydziestkę, każda podążając własną ścieżką, zmagają się z podobnymi uczuciami izolacji i niespełnienia. Ich losy splatają się w narracji pozbawionej konwencjonalnej fabuły, stanowiącej raczej eksplorację kobiecego wnętrza i zamętu, którym żyją.
W toku rozmów Fuyuko i Mitsutsuki rozważali naturę tego, co widzimy jako światło odbite, zastanawiając się nad egzystencjalnymi implikacjami nieuniknionego pochłaniania i zniknięcia tego światła. Powieść prowadzi nas ku głębszemu zrozumieniu naszych żyć jako efemerycznych wiązek światła, odbijających nasze indywidualne historie na tle świata, które nieuchronnie zmierzają ku swojemu zakończeniu i zniknięciu w nieskończoność wszechświata.
Zderzenie ze społecznymi oczekiwaniami
W Japonii społeczne oczekiwania wobec kobiet są silnie zakorzenione w tradycyjnych rolach płciowych, które nadal wywierają wpływ na współczesne społeczeństwo. Tradycyjnie rola kobiety jest definiowana przede wszystkim przez jej funkcje jako matki i opiekunki w domu, przy czym oczekuje się, że poświęci swoją karierę na rzecz rodziny i wychowywania dzieci. Mimo że coraz więcej kobiet w Japonii prowadzi czynne życie zawodowe, często spotykają się one z „szklanym sufitem”, ograniczającym ich możliwości awansu i wyższych zarobków.
Dodatkowo kobiety są często oceniane przez pryzmat ich wyglądu oraz zachowania, które powinno odzwierciedlać pokorę i delikatność. Ta kulturowa konstrukcja feminizmu kładzie nacisk na posłuszeństwo i wycofanie, podczas gdy publiczne i profesjonalne życie jest tradycyjnie zarezerwowane dla mężczyzn. Choć współczesne Japonki coraz śmielej dążą do przełamania tych ograniczeń, to zmiana tych głęboko zakorzenionych oczekiwań jest procesem długotrwałym i pełnym wyzwań.
Fuyuko Irie, subtelnie, lecz stanowczo łamie społeczne oczekiwania wobec kobiet w Japonii. W wieku trzydziestu kilku lat Fuyuko prowadzi życie niezamężnej, samodzielnej kobiety, co samo w sobie jest wyzwaniem dla tradycyjnych japońskich norm, gdzie od kobiet oczekuje się wczesnego małżeństwa i poświęcenia dla rodziny. Pracująca Fuyuko nie tylko zapewnia sobie niezależność finansową, ale także kształtuje własną tożsamość zawodową, co jest dalekie od tradycyjnego oczekiwania, że kobieta powinna być wsparciem dla mężczyzny. Ponadto jej związki z mężczyznami, w tym relacja z profesorem Mitsutsuką, są przedstawione jako oparte na intelektualnej równości, a nie tradycyjnej hierarchii płci. Kawakami portretuje Fuyuko jako postać, która, choć odczuwa ciężar społecznych norm, nieustannie poszukuje osobistej ścieżki szczęścia i spełnienia, kwestionując przy tym przyjęte role i oczekiwania.
Powieść o Japonii bez Japonii
Mieko Kawakami swą powieść osadziła w Japonii, w Tokyo, niemniej transcendentuje poza jej granice, ukazując uniwersalne tematy samotności, poszukiwania miłości i osobistego znaczenia w życiu współczesnego człowieka. Historia Fuyuko Irie, mimo iż rozgrywa się w tętniącym życiem Tokio, mogłaby równie dobrze znajdować swoje miejsce w dowolnym wielkim mieście na świecie. Kawakami skupia się na głęboko osobistych przeżyciach swojej bohaterki, które choć osadzone są w japońskiej rzeczywistości, niekoniecznie odnoszą się bezpośrednio do życia kobiet we współczesnej Japonii. To jednostkowa, intymna opowieść o wewnętrznych zmaganiach i dylematach, które mogą być równie realne dla czytelników na całym świecie, niezależnie od ich kulturowego kontekstu.
>>Szukasz podobnej powieści? Przeczytaj: Meduzy nie mają uszu
Za udostępnienie egzemplarza recenzenckiego dziękuję wydawnictwu MOVA
Pattyczak
Tytuł: Wszyscy zakochani nocą
Tłumaczenie: Anna Horikoshi
Autor: Mieko Kawakami
Wydawnictwo: Mova
Data i miejsce wydania: 25.09.2024, Białystok
Oprawa: miękka ze skrzydełkami
Wydanie: I
Liczba stron: 288
ISBN: 978-83-8371-189-8
