Portafortunas

Grace Kelly autorstwa Wendy Leigh jest pozycją doprawdy niezwykłą. Niszczy popkulturowy wizerunek amerykańskiej księżniczki jako przepięknej kobiety zakochanej w księciu, która z gracją i powagą sprawowała urząd księżnej Monako. Okazuje się, ze Grace ma na sumieniu wiele grzechów, z których najpoważniejszymi okazała się seksualna rozwiązłość, pycha oraz nigdy nie zaspokojone pragnienie bycia adorowaną przez cały świat. Rzadko kiedy podkreśla się, jak wielką cenę opłaciła aktorka za osiągnięcie swoich życiowych celów, jakimi było osiągnięcie wielkiej sławy i poślubienie europejskiego księcia, za to chętnie wspomina o jej wspaniałych kreacjach, zachwycającej urodzie i jej bajkowym ślubie z Rainierem Grimaldim. W rzeczywistości życie Grace nie było usłane różami, ale warto też zaznaczyć, że sama rzucała sobie kłody pod nogi. Panna Kelly nie była święta, wręcz przeciwnie, daleko jej do sylwetki, jaka jest kreowana przez dzisiejsze media. Mimo twardego, dość konserwatywnego wychowania (jej matka była Niemką, a ojciec słynnym kobieciarzem i sportowcem), młoda aktorka nie stroniła od zabaw i flirtów z mężczyznami. Swoją cnotę straciła z mężem najlepszej przyjaciółki, nie miała oporów, by romansować z żonatymi, a także nie rumieniła się, kiedy wychodziła naga przed oblicze niedawno poznanego mężczyzny. Przyjmowała podarunki od rzeszy kochanków, z każdym utrzymując dość dobre stosunki. Skąd wynikało takie zachowanie? Grace…

„Kto wie, czy to nie najlepsze epickie dzieło fantasy napisane w języku hiszpańskim” – głosi rekomendacja Mariny Enriquez, znajdująca się na frontowej części okładki. Kim jest autorka tak dobrze recenzowanej w Hiszpanii powieści Saga o Rubieżach? To Liliana Bodoc, argentyńska pisarka urodzona w 1958 roku, która przez większą część swego życia zajmowała się pracą dydaktyczną na uniwersytecie. Saga o Rubieżach: Dni Jelenia ukazała się przeszło 12 lat temu i od razu zdobyła przychylność krytyków i kilka nagród, w tym wyróżnienie The White Ravens w 2002 roku. Tak dobry odbiór pierwszej części sprawił, iż tytułowa Saga rozrosła się do trylogii liczącej ponad tysiąc stron. Jak wynika z przynależności do gatunku sagi, powieść Bodoc wnikliwie opisuje dzieje rodziny głównego bohatera. Nie ma tu miejsca na jedną, wyszczególnioną postać, na której koncentruje się wątek fabularny, lecz ukazane są losy członków wielkiego rodu Husihuilków. Akcja powieści toczy się na terenie nazywanym Żyznymi Ziemiami, zamieszkanym przez różnorodne plemiona i ludy. Jak poniekąd sugeruje okładka, są to społeczeństwa niejako mityczne – żyjące i oddające hołd naturze i jej siłom, zajmujące się rybołówstwem, zbieractwem i wyrobem rękodzieła. Utwór rozpoczyna się w momencie przybycia wysłannika Wielkich Astronomów do krainy Żyznych Ziem z rozkazem, by mieszkańcy wybrali swoich reprezentantów…

Czytałam już kilkadziesiąt różnych wersji mówiących o możliwych przyczynach wyginięcia społeczeństwa:  z powodu wojny atomowej, naturalnych kataklizmów, meteorytu z kosmosu czy nadejścia epoki lodowcowej – to wszystko miało się przyczynić do całkowitej eliminacji rodzaju ludzkiego z powierzchni Ziemi. Kilka lat temu trafiłam na film Ludzkie dzieci, gdzie za motyw przewodni uchodziła  nadchodząca zagłada z powodu… braku narodzin nowego pokolenia. Sięgając po Partials, nie byłam zaskoczona, kiedy okazało się, że w świecie 2076 roku nie rodzą się dzieci, a społeczeństwu grozi całkowite wyginięcie. Główną bohaterką powieści jest niespełna 17-letnia Kira, uczestniczka kursu dla przyszłych lekarzy, która na co dzień pomaga przy porodach i ogląda zgony noworodków. Dlaczego zestawiam obok siebie narodziny i śmierć? Otóż na Long Island od równo dziesięciu lat żadne dziecko nie przeżywa więcej niż pięćdziesiąt sześć godzin, bowiem wszystkie są nosicielami tajemniczego wirusa RM dziesiątkującego ludzkość i miasto. Asharoken jest ostatnim „bastionem”, gdzie tak zwana Ustawa Nadziei nakłada obowiązek reprodukcji dla wszystkich obywateli po skończeniu 18. roku życia. Dziewczyna bezradnie obserwuje śmierć maluchów do czasu, aż jej najlepsza przyjaciółka, Madison, zachodzi w ciążę. Kira postanawia odnaleźć lekarstwo na wirus RM i w tym celu wyrusza na misję, której celem jest złapanie humanoidalnego robota i odkrycie antygenu odpowiedzialnego za…

Teoretycznie Lauren Groff sięgnęła po dość utarty schemat przedstawienia tej samej historii z dwóch różnych perspektyw, na dodatek używając do tego dziejów młodego małżeństwa. W praktyce autorka stworzyła przepiękną, pełną erudycji prozę, wypełnioną licznymi aluzjami literackimi, pełną niedopowiedzeń, opisaną dojrzałym, niezwykle emocjonalnym i subtelnym językiem. Fatum i Furia jest historią miłości dwojga osób, między którymi nie powinno narodzić się jakiekolwiek uczucie: Lancelot „Lotto” Satterwhite jest złotym dzieckiem rodziców, a zwłaszcza umiłowanym przez swoją matkę Antoinette; pierworodnym, któremu niczego w życiu nie brakuje, osiąga sukcesy na kolejnych szczeblach edukacji, jest w stanie zaciągnąć każdą dziewczynę do łóżka, a przy tym jest niesamowicie bogaty, bowiem pochodzi z majętnej rodziny południowców. Kiedy pierwszy raz spotyka na swej drodze zimną i elegancką Mathilde, o której nic nie wie, postanawia się z nią ożenić zaledwie po dwóch tygodniach znajomości. Wbrew woli matki,  w ciągu paru dni zmienia o 180 stopni swoje życie: przeprowadza się do maleńkiego mieszkania i, będąc na utrzymaniu młodej żony, zaczyna stawiać pierwsze kroki w branży teatralnej. Historia trwającego 24 lata  małżeństwa mądrej kobiety wspierającej karierę zdolnego dramatopisarza na pierwszy rzut oka wydaje się być bardzo poprawna. Dopiero wgłębiając się w szczegóły okazuje się, że istnieje bardzo wiele luk oraz niejasności, które…

O serii „Zwiadowcy” Johna Flanagana zostało już chyba powiedziane wszystko. To jeden z najlepszych cykli młodzieżowych ostatnich lat, autor wykreował niezwykle barwne postaci, które podbiły serca sporej liczby czytelników , do tego jego świat, mimo że nie jest skomplikowany, okazał się jednym z ciekawszych literackich uniwersów. A wszystko za sprawą pomysłu i pisarskich umiejętności. Bo Flanagan umie czarować – niepotrzebne mu jednak żadne inkantacje, tylko zwykłe słowa przelane na zwykły papier. Do tego dodajmy jeszcze niewyczerpane źródło pomysłów i pasję, a otrzymamy receptę na sukces. Australijskiemu pisarzowi udało się to, co większości autorów sprawia trudność – nie tylko stworzył świat, w którym czytelnik chce przebywać, czy bohaterów, którzy podbili serca odbiorców, ale także sprawił, że każdy z dwunastu tomów jego serii okazał się czymś nowym, ciekawym. Nie ma się wrażenia, że kolejna część cyklu to odcinanie kuponów. Napisać dwanaście tomów, które są równie interesujące i wciągające? To udaje się tylko najlepszym. Will Treaty po tragicznej śmierci ukochanej Alyss zamyka się w sobie i odmawia uczestnictwa w jakiejkolwiek misji. Jego umysł zajmuje jedna myśl – chce znaleźć ludzi odpowiedzialnych za śmierć żony i wymierzyć im zasłużoną karę. Gilan, Halt i reszta jego przyjaciół bardzo martwią się o niego, widzą, że Will…

Maggie Stiefvater, 32-letnia amerykańska autorka książek young-adult iurban fantasy, jest wysoko oceniana przez krytyków literackich. Jej dotychczasowe powieści (trylogia Wilki z Mercy Falls, Ballada. Taniec mrocznych elfów czy Wyścig śmierci) zdobyły bardzo dobre recenzje i cieszą się popularnością do tego stopnia, iż New Line Cinema wykupiło prawa autorskie do nakręcenia ekranizacji najnowszej książki pod tytułem Król Kruków – pierwszej części serii o przygodach nastoletniej Blue Sargent i trójki znajomych: Gansey’a, Adama oraz Ronana. Bohaterka pochodzi z rodziny wróżbitek: jej matka (Maura) wraz z przyjaciółkami (Orla oraz Calla) prowadzi przy Fox Way 300 dom wróżb i magii. Nad dziewczyną ciąży złowroga przepowiednia, iż pierwszy chłopak, którego pokocha i obdarzy pocałunkiem, zginie od owego całusa. Szesnastoletnia Blue, od małego oswajająca się z ową klątwą, postanowiła nie kontaktować się z chłopcami, nie angażować w żaden związek i sumiennie wypełniać swoje dotychczasowe obowiązki. Wszystko ma się dobrze dopóki do Henrietty (miejscowość, w której dzieje się akcja) nie przyjeżdża przyrodnia ciotka nastolatki, Neeve, oznajmiając, iż dziewczyna w tym roku się zakocha. Równolegle do historii Blue rozwija się wątek trójki przyjaciół: Gansey’a, Adama i Ronana. Uczniowie elitarnej szkoły dla bogaczy Aglionby poszukują tytułowego Króla Kruków znanego jako Glendower. Legenda głosi, iż przebudzenie z trwającego setki lat…

W ręce Charley trafia nowa sprawa: jej najlepsza przyjaciółka Cookie prosi ją, by pomogła jej w poszukiwaniu zaginionej Mimi, która nagle zniknęła z powierzchni ziemi i nie wiadomo, co się z nią stało. Dziewczyny dostają tajemniczego smsa o spotkaniu w restauracji, gdzie na miejscu odkrywają wypisane na lustrze łazienki imię zamordowanej kobiety, dobrej koleżanki Mimi z licealnych czasów. Wszystko wydaje się tym bardziej podejrzane, iż kolejni podejrzani zaczynają ginąć lub popełniać samobójstwa. Na dodatek w sprawę zaczyna mieszać się wysoko postawiony senator. Charley będzie miała kolejną sprawę do rozwikłania, która wymaga rozwikłania dobrze skrywanej tajemnicy przed kilkudziesięciu lat. Warto mieć na uwadze, iż panna Davidson współpracuje także ze swoim ojcem, policjantem, który zleca jej kolejną sprawę do rozwiązania, jednocześnie coś przed nią ukrywając. Oczywiście podobnie jak w przypadku Pierwszego grobu po lewej, tak i tutaj autorka równocześnie prowadzi czytelnika przez dwa wątki: wspomniany kryminalny (a właściwie dwa sensacyjno-detektywistyczne) oraz prywatny, oscylujący wokół życiowych perypetii sarkastycznej Kostuchy. Nieco mniej miejsca poświęcono Reyesowi, synowi Szatana, który co rusz pojawiał się i znikał, mieszając w głowie głównej bohaterce. Ukrył swoje ciało, chcąc w ten sposób pomóc Charley (inaczej Kostucha stałaby się łakomym kąskiem dla czyhających na nią demonów, które wykorzystałby by ją do…

Charley Davidson to żwawa, dwudziestokilkuletnia dziewczyna, która ma problemy ze wstaniem przed dziewiątą rano (nocami we śnie przeżywa intensywne orgazmy, które dosłownie ścinają ją z nóg), za dnia wskazuje duszom zmarłych dalszą drogę po śmierci, a w wolnych chwilach pomaga rozwiązywać zagadki kryminalne. Tak, Charley jest Kostuchą i całkiem nieźle sprawdza się w tej roli. Fabuła powieści obraca się głównie wokół perypetii Śmierci i kryminalnych zagadek, które lubi od czasu do czasu rozwiązywać. Bohaterka ma nieco ułatwioną sprawę, bo z jednej strony wystarczy, że porozmawia z duszą zmarłego i od razu dowie się, kto, jak i dlaczego zamordował. Ale to także powód, dla którego chętniej przyjmuje zlecenia detektywistyczne (śledzenie, wyszukiwanie nieznanych sprawców i tym podobne sprawy), niż współpracuje z lokalną policją. W pierwszym tomie trafia jej się przypadek trójki prawników, którzy nie wiedzą, kto ich zabił. Charley postanawia wziąć sprawę w swoje ręce, a przy okazji starając się dowiedzieć, kim jest tajemniczy mężczyzna, który nawiedza ją w snach i wywołuje namiętne spazmy w środku nocy. Darynda Jones wzięła na swój warsztat utarty wyeksploatowany wręcz śmierci i postaci Kostuchy, wywracając wszystko do góry nogami: zamiast przerażającej, ubranej w czerń zjawy czytelnik ma do czynienia z rezolutną, młodą dziewczyną, która bardziej przypomina…

Każda historia, nawet ta najlepsza, która sprawia, iż czytelnik nie jest w stanie oderwać się od stronic książki, ma swoje zakończenie. Finały przygód bohaterów w jednych z powieści okazują się przemyślane i spełniają wszelkie oczekiwania odbiorców, niestety inne okazują się napisane naprędce, byle zakończyć opowieść. Bez odpowiedniej kropki na końcu zdania nawet bardzo dobra seria czy trylogia staje się jednym wielkim rozczarowaniem, czytelnik czuje się oszukany, to, co wcześniej go fascynowało, staje się tylko przykrym wspomnieniem. Zakończenie okazuje się bardzo ważne – zwłaszcza w sytuacji, gdy całą powieść odbiorca uznał za ciekawą i wciągającą. Jak z zakończeniem „Morza Drzazg” poradził sobie Joe Abercrombie? Nadchodzi ten czas – moment ostatecznego starcia z Najwyższym Królem. Uthil i Grom-gil-Gorm łączą siły – dwoje zaciekłych i niebezpiecznych wrogów postanawia współpracować, by obalić rządy tyrana. W tym celu oboje decydują się pomóc młodej księżniczce, Skarze, w odparciu ataku jednego z najsilniejszych popleczników Najwyższego Króla – Yillinga Wspaniałego. Zwykły oręż i ludzkie siły nie są jednak w stanie przynieść im zwycięstwa, armia nieprzyjaciela jest liczniejsza, wróg może sobie pozwolić na straty w ludziach. Ojciec Yarvi podejmuje decyzję, która albo doprowadzi do zwycięstwa jego popleczników, albo do uwolnienia pradawnej klątwy. Czy bohaterów czeka śmierć, a może zasłużone…

Stworzenie ciekawej powieści, która od początku do końca będzie wywoływała u czytelnika ciarki, nie okaże się nudna i na długo zapadnie w pamięć odbiorcy, wiążę się z włożeniem ogromnego nakładu pracy autora, ale nie tylko. Niektórzy prozaicy twierdzą, że napisanie książki jest o wiele łatwiejsze niż wymyślenie opowiadania, w przypadku tej pierwszej nie obowiązuje żaden limit, natomiast drugie musi zawierać skondensowaną historię. W krótszej formie, jak już sama nazwa wskazuje, widać ograniczenia – autor nie powinien zbytnio się rozpisywać, żeby czytelnik nie otrzymał tekstu, który liczy sobie dwieście czy trzysta stron. Amerykański pisarz, Ken Liu, zadebiutował właśnie dzięki tym mniej obszernym utworom, za które zgarnął kilka nagród literackich. Teraz przyszedł czas na zmierzenie się z powieścią. I to nie byle jaką prozą, tylko utworem, który nie tylko w pełni pokazuje kunszt tego autora, ale także zapoczątkowuje nowy gatunek – silkpunk. Nie każdy mieszkaniec Dary jest zadowolony z rządów cesarza Mapiderégo. Mimo tego, że władcy udało się zjednoczyć kilka królestw – narzucając to samo pismo czy większość zwyczajów – jego dokonania znajdują wielu przeciwników. W pewnym momencie nieznany śmiałek próbuje zabić cesarza, jednak nie udaje mu się obalić tyrana. Mijają tygodnie, władca w końcu umiera. Jego poddani postanawiają osadzić na tronie…