Portafortunas

Małe dziecko trudno jest nauczyć wielu rzeczy: o ile nauka korzystania z nocnika lub też mycia rąk przed posiłkiem może przyjść z łatwością z racji obserwacji swoich rówieśników, jednakże indywidualne kwestie, takie jak noszenie okularów, może przysporzyć sporo kłopotów. Naprzeciwko takim niezręcznym dla malucha sytuacjom z pomocą przychodzi szpak Kajtek, bohater książki Jennifer Berne. To ptaszek, który podczas czytania książek zauważa, iż niedowidzi kilku literek, dlatego postanawia wybrać się do okulisty. Wszystko wydaje się iść w dobrym kierunku do momentu, aż jego latający przyjaciele i kuzyni zaczynają naśmiewać się z kajtkowych okularów. Bardzo ważny aspekt dydaktyczny został położony na kwestię obserwacji własnego ciała i reagowania, kiedy coś zaczyna dziać się nie tak. Kajtek niedowidzi, dlatego szuka pomocy w książkach (analogicznie: maluchy powinny szukać pomocy u rodziców). Nie lekceważy problemu, lecz stara się go rozwiązać. Kiedy na horyzoncie pojawia się kolejna przeszkoda (wyśmiewanie okularów) to bohater ponownie szuka ratunku w leśnej bibliotece – tam natrafia na liczne przykłady osób, które podobnie jak Kajtek, nosiły okulary i nie przeszkodziło im to stać się sławnym, jak chociażby John Lennon czy Gandhi (chociaż w tym momencie lektury rodzice są zmuszeni przerwać czytanie by wytłumaczyć swoim pociechom, z czego zasłynęli opisywani ludzie). Drugim, ważnym problemem…

Niesamowicie wartościowa zarówno z naukowego, jak i dydaktycznego punktu książka dla dorastających czytelników zatytułowana Jak to możliwe? Odpowiedzi na pytania ciekawskich dzieci to przedstawiona w formie pytań i odpowiedzi opowieść o otaczającym nas świecie. Dokładnie 175 zapytań zostaje rozwiązanych dzięki przytoczeniu najnowszych badań naukowych zaprezentowanych w naprawdę przystępny i zrozumiały sposób.

To marzenie każdego dorastającego chłopca. Pragnienie zbudowania własnego samochodu, którym mógłby wyruszyć w podróż w nieznane, zwiedzić świat i słuchać ryku silnika. Podobne marzenie ma szczurek Arnie, który wraz z wróbelkiem Zenkiem i żabką Krystianem chcą samodzielnie złożyć swoje pierwsze auto. Już wcześniej udało im się zakończyć sukcesem budowę motocyklu (o której przeczytacie w pierwszej części technicznych historyjek autorstwa Martina Sodomki opublikowanej przez wydawnictwo Prószyński i Media), więc dlaczego teraz miałoby się im nie udać? Szczegółowe schematy, rozrysowane ręcznie plany budowy poszczególnych części układu hamulcowego, silnika i innych elementów samochodu, a także podpowiedzi jak kolejno je złożyć. Budowa własnego samochodu krok po kroku nie tylko przynosi wiele radości naszych bohaterom, ale także wzbudza w nich niepokój, bowiem ktoś chce ukraść ich wynalazek. Jak wybrną z całej opresji Arnie i jego przyjaciele?

Czy ogromny słoń zmieści się w miejskim autobusie? Dlaczego to zły pomysł, aby małpa jeździła w sklepowym wózku, tygrys bengalski wsiadł do pociągu, a foka prowadziła taksówkę? Czy stonoga może jeździć na rolkach, wielbłąd pływać w łódce wywróconej do góry dnem, a żyrafa latać w samolocie? Nie ulega wątpliwości, iż takie sytuacje wydają się absurdalne, ale jak najbardziej realne, ponieważ występują w dziecięcej książeczce! Słoń w autobusie Patrici Cleveland-Peck to bardzo dobry przykład tego, w jak szybki i przystępny sposób nauczyć dziecko nie tylko nazw kolejnych środków komunikacyjnych, ale także tego, jak powinno się zachować w środkach transportu publicznego i miejscach, gdzie przebywają inni ludzie.

Ile to razy w czasie trwania lekcji moje myśli uciekały do innego, magicznego świata, aby tylko na chwilę oderwać się od szarej rzeczywistości? Kto nie myślał o przeżywaniu niezwykłych przygód, rozmowie ze zwierzętami czy uczeniu się zaklęć?  Z całą pewnością takie wizje snuje dwunastoletni Simon Peppercorn, bohater książki Wendella Speera. Warto wspomnieć, że amerykański autor mieszkał w Polsce wiele lat i dzięki temu jego powieść nie jest tak oderwana od europejskich realiów, jak książki o amerykańskich nastolatkach i ich przygodach. Pojawiają się liczne nawiązania do polskich legend i baśni oraz wyraźny podział na dobro i zło, który nie zostaje poddany w jakąkolwiek wątpliwość. Chłopak nie jest przykładem idealnego dzieciaka, którego warto naśladować: lubi przezywać swoją nauczycielkę (za co jeszcze będzie się wstydził nawet w magicznym świecie), ma problemy ze starszymi uczniami i, na dodatek, często zdarza mu się zapomnieć o ważnych rzeczach, nie pamięta nawet o własnych urodzinach! Simon stara się przezwyciężyć swoje trudności, uciekając w magiczny świat wyobraźni, przez co często sprawia wrażenie oderwanego od rzeczywistości. W dniu dwunastych urodzin okazuje się, że jako jeden z nielicznych został wybrany do pretendowania o stanowisko wojowniczego czarodzieja. Peppercorn, aby stać się pełnoprawnym uczniem szkoły magii, musi przejść próbę (tak zwane wybudzenie…

Znacie serię autorstwa Brandona Mulla zatytułowaną Baśniobór? Z pewnością tak, ponieważ na łamach naszego portalu niejednokrotnie mieliście okazję do lektury recenzji kolejnych tomów tego cyklu. Tym razem mam przyjemność zaprezentować Wam moim zdaniem graficznie najpiękniejszą książkę, jaka trafiła w moje ręce w tym roku – mowa o fantastycznym dodatku do wspomnianego zbioru powieści, który można czytać jako samodzielną pozycję wydawniczą. Baśniobór. Przewodnik opiekuna to swoista encyklopedia: kolejne alfabetycznie ułożone hasła zawierają krótką definicję, fragment cytatu z serii książek, opcjonalnie ilustrację oraz opis najważniejszych cech danej rzeczy lub miejsca. Niektóre ciekawostki zostały ujęte w formę ręcznych notatek, zwięzłych dopisków, które zostały jakby „przyklejone” i dodane do gotowej informacji. Nie ukrywam, iż tego typu rozwiązanie jest bardzo kuszące dla oczu, gdyż przyciąga czytelniczy wzrok i dłużej utrzymuje go na poszczególnych kartach omawianej pozycji. Zresztą przekonajcie się o tym sami: Co dokładnie zawiera fantastyczny przewodnik? To swego rodzaju kompendium zbierające w jednym miejscu wszystkie informacje na temat świata Baśnioboru: zyskacie wiedzę o baśniowych stworach, magicznych miejscach, niezwykłej florze i zaczarowanej faunie. Nie sposób nie zapoznać się z interesująco ukazanymi opisami ważnych dla serii artefaktów oraz czarów. To także szybki kurs tego, jak odróżnić od siebie poszczególne rodzaje smoków oraz demonów. Całość składa się…

Czy wchodząc kiedykolwiek do ogrodu, pomyślałeś, jak wiele tajemnic może on skrywać? Jak niezwykłym miejscem może się okazać niewielki skrawek obok domu, w którym wśród pachnącej, świeżej trawy, bujnej roślinności i wiosennych kwiatów rodzą się prawdziwe przyjaźnie i pierwsze miłości? Oto czego może nauczyć czytelnika lektura powieści Frances Hodgson Burnett zatytułowanej Tajemniczy ogród, zaliczanej do klasyki literatury dziecięcej. Dzięki tej książce odkryjesz, kim naprawdę jesteś, wejdziesz w świat magii, a także spojrzysz na otaczającą Cię rzeczywistość zarówno oczami dorosłego, jak i dorastającego dziecka. To mądra opowieść ucząca tolerancji, zrozumienia, a nade wszystko tego, że odrobina empatii okazana drugiej osobie może sprawić prawdziwe cuda w życiu każdego, nawet najbardziej samotnego człowieka. To właśnie te elementy sprawiły, iż powieść Brytyjki jest jedną z najczęściej czytanych i ekranizowanych książek dla dzieci. Młoda dziewczyna, Mary Lennox, której rodzice zmarli w wyniku zarazy, przenosi się do swego wuja żyjącego w wielkim i posępnym angielskim domu. Bohaterka całe dnie spędza sama, snując się po pustych korytarzach olbrzymiej posiadłości. Nie wszędzie ma jednak dostęp – pewnego razu słyszy cichy płacz, który dochodzi raz z zamkniętego pokoju, a raz zza zamkniętej na kłódkę ogrodowej furtki. Dziewczynka postanawia odkryć, kto wydaje z siebie tak smutne dźwięki. Nie ma pojęcia,…

Czy jakieś dziecko nie słyszało o najsłynniejszym kłamczuszku na świecie, któremu rośnie długi, drewniany nos, jeśli minie się chociaż odrobinę z prawdą? Pinokio uczy, wzrusza i bawi kolejne pokolenia już od przeszło stu lat. Powstało mnóstwo adaptacji i ekranizacji na podstawie książki włoskiego pisarza Carla Collodiego, którego powieść ukazywała się w odcinkach w latach 1881-1883. Bodajże najsłynniejszą animowaną wersją jest ta od studia Disney z 1940 roku, a stworzona na jej potrzeby figurka drewnianego chłopca to najbardziej rozpoznawalna postać Pinokia na całym świecie. Samotny lalkarz Dżepetto bardzo marzył o tym, aby zostać ojcem. O jego pragnieniu dowiedziała się Wróżka o Błękitnych Włosach i zaczarowała kawałek drewna, z którego mężczyzna wyrzeźbił postać kilkuletniego chłopca. Za sprawą magii Pinokio ożył, jednak już od samego początku był bardzo nieposłusznym, leniwym i krnąbrnym dzieckiem. Ojcowskie starania Dżepetta nie przynosiły żadnego rezultatu, drewniana kukiełka za nic nie chciała słuchać jego porad i stać się grzecznym i dobrym synem. Na domiar złego maluch ciągle kłamał do tego stopnia, iż Wróżka zaczarowała jego nos w ten sposób, iż rósł za każdym razem , kiedy Pinokio zaczął mijać się z prawdą. Najbliższym przyjacielem żywej lalki jest Mówiący Świerszcz, który niejednokrotnie ostrzega ją przed tarapatami, pociesza w trudnych chwilach…

Niespełna dwudziestoletni Nat mieszka w rozpadającym się domu w Seattle wraz z demonami. Nie, nie jest ich kuratorem, chłopak widzi małe potworki i zwyczajnie je kolekcjonuje (a niektóre z nich są szczególnie cenne, można je wręcz uznać za dzieła sztuki). Nie tylko on interesuje się demonami, jego znajoma hipiska Lilli także gromadzi te istoty do swojej kolekcji. Jednak gdy w mieście pojawia się zmiennokształtny tytułowy Pożeracz Demonów, który zjada cały zbiór Lilli i zaczyna siać zamęt na ulicach miasta, czwórka protagonistów (włączając w to dziewczynę głównego bohatera – Sandy – oraz jego czeladnika Richiego) musi stawić mu czoła, zanim pożre wszystkie demony, a Seattle zamieni się w najnudniejsze miejsce na Ziemi. Ciekawy jest sposób przedstawienia demonów: to istoty o zróżnicowanym charakterze. Z jednej strony potrafią być miłe, uprzejme, zabawne i skore do pomocy, jednym słowem pożyteczne. Bywają też psotne, uprzykrzają życie innym ludziom, panoszą się po domach i ulicach, płatają figle i naprawdę złośliwe żarty. Czasami przypominają zwierzątka, nad którymi nie sposób zapanować. Bez względu na to, jaką osobowością odznacza się demon, każdy podlega kontroli prowadzonej przez tak zwanego Pogromcę Demonów, który ma za zadanie obłaskawiać te istoty i trzymać je w ryzach. Pożeracz Demonów to książka adresowana do młodych…

Co jest bardziej odpychające: fakt, że jedzenie spędza we wnętrzu człowieka dwa dni zanim przejdzie drogę od ust do odbytu, czy może szwedzki przysmak, czyli pierogi z mąki, soli i krwi reniferów? Czy chłopcy przestraszą się tego, że starożytni Rzymianie rozjaśniali włosy gołębimi odchodami, a dziewczynkom krew w żyłach zmrozi stwierdzenie, iż w łóżku żyje ponad 6 milionów roztoczy? Czy wiecie, że niektóre dzieci rodzą się z kompletem zębów, największy żuk na świecie ma rozmiar dorosłego chomika, a we Francji jada się smażone oczy cieląt nadziewane bułką tartą? Na pocieszenie dodam, iż pewien francuski komik pod koniec XIX wieku bawił swa publiczność „wygrywaniem” melodyjnych bąków, zaś zbyt duża ilość zjedzonej marchewki sprawi, że staniesz się pomarańczowy! Anne Rooney w 1001 obrzydliwych obrzydliwościach zabawny sposób przedstawiła kilkaset ciekawostek pogrupowanych w kilku kategoriach: o ciele ludzkim, zwierzętach, faktach historycznych i naukowych, o jedzeniu oraz o rekordach świata. Niektóre z nich wcale nie są obrzydliwe jak wskazuje to nazwa książki, wręcz przeciwnie, bowiem stanowią one nieco sensacyjne wzmianki z minionych czasów, które z pewnością zaskoczą niejednego dorosłego. Są też ciekawostki wywołujące co najmniej dreszczyk emocji i falę wzburzenia w żołądku tych wrażliwszych osób. Bo jak to, nie godzi się, by trzymać czaszki zmarłych…