Nietzsche opisał śmierć Boga, jednak profesor Amit Goswami stwierdza, że absolut jeszcze nie umarł. To kolejna książka Goswamiego, w której ten próbuje łączyć duchowość ze światem nauki. Autor stawia tezę, że Bóg jest siłą i wyższą świadomością, i próbuje to udowodnić za pomocą aksjomatów fizyki kwantowej. Warto wspomnieć o Amicie jako pionierze w dziedzinie „nauki w obrębie świadomości”; sam siebie określa mianem „aktywisty kwantowego”, jego prace koncentrują się w obrębie fizyki kwantowej i ludzkiego umysłu. Książka rozpoczyna się dialogiem autora z naukowcem, filozofem i osobą religijną. Żaden z rozmówców nie zgadza się z jego dowodami na istnienie Boga. Pomimo tych sprzeciwów, Goswami podejmuje się udowodnienia swojej tezy. Treść podzielił na pięć części, w których kolejno stara się wyjaśnić istotę stworzenia Wszechświata i ludzi, przyczynowości ogólnej oraz zmiany w sposobie postrzegania Boga przez wiele wieków. Goswami definiuje życie i stworzenie człowieka jako nieustannie oddziałujące na siebie kwanty atomów. Posługując się znanymi prawami fizyki kwantowej autor stara się udowodnić, że żyjemy w „świadomości Boga”. Jednocześnie pokazuje, że nie da się Go określić jako konkretnej istoty. Obserwując Wszechświat, dochodzi do wniosku, iż Absolutu nie można w żaden sposób ogarnąć przy pomocy ludzkiego umysłu. Goswami przyznaje, że osoby posiadające wiedzę z dziedziny fizyki o wiele łatwiej…