Jednym ze społecznych tematów tabu jest los porzuconych sierot – wychowywane w domu dziecka, niekochane przez kogokolwiek, bez przyjaciół i wsparcia ze strony dorosłych, są praktycznie wyrzucane na ulicę po osiągnięciu pełnoletności. Z drugiej, całkowicie odmiennej strony, mamy świat zawodowych zabójców, wyszkolonych do likwidowania niewygodnych ludzi na zlecenie wpływowych i bogatych osób – polityków, biznesmenów, członków różnych gangów i mafii. Morderców, którzy wybrali ten zawód z własnej woli, pozbawiając innych tego, co dla nich najcenniejsze – rodziców dzieci, wnuków, przyjaciół i życiowych partnerów. Co łączy z pozoru tak dwie różne kwestie? Oba te wątki są uwypuklone w powieści Jacka Skowrońskiego Zabić, zniknąć, zapomnieć. Młody, zaledwie 18-letni chłopak późnym wieczorem wsiada do tramwaju i jedzie do domu dziecka. Tam, dzięki pewnym sztuczkom, a raczej wiedzy wyniesionej z dzieciństwa, niezauważalnie włamuje się do ośrodka i dyskretnie morduje dyrektora bidula. Wychodząc, zmienia ubranie i tą samą drogą wraca do małego, ciasnego mieszkania, jakie dostał od rządu kilka tygodni temu, by tam w spokoju zaczekać na przyjazd policji. Tygodnie mijają i mężczyzna zaczyna pogrążać się złym towarzystwie, co znacznie odbija się na jego psychice. Nieoczekiwanie odwiedza go tajemniczy Alfred, sugerując, że zna jego tajemnicę oraz insynuując, iż chłopak może mieć ogromny wpływ na swoją…