Pierwsza część Kosogłosa okazała się sporym rozczarowaniem. Sam podział niewielkich rozmiarów książki wzbudzał pewne obawy, ale skoro Hobbit mógł otrzymać trzy filmy, to czemu nie podzielić trzeciej części Igrzysk śmierci. Niestety przez owo rozbicie powieści Collins na dwie produkcje widz otrzymał bardzo nierówne obrazy. Pierwsza część Kosogłosa za skupiła się na pokazaniu aspektów politycznych, co i tak nie do końca wyszło jak powinno, samą akcję ograniczając do niezbędnego minimum. Jedynymi wartymi zapamiętania scenami były te końcowe, w których jeden z bohaterów odzyskuje wolność, ale po serwowanym przez Kapitol praniu mózgu nie jest sobą. Skoro w pierwszej części trzeciej odsłony postawiono na tło polityczne i emocje, druga powinna dosłownie tryskać akcją, być nią wypełniona po brzegi. Czy rzeczywiście tak jest? Dystrykt 13 postanawia uderzyć na Kapitol i zakończyć panowanie Snowa. Katniss, widząc co wróg zrobił jej przyjaciołom, wie, że jedynie zabicie prezydenta Panem będzie w stanie zjednoczyć wszystkich. Bohaterka pragnie zabić swojego wroga, dlatego, wbrew Coin, wyrusza na niebezpieczną misję. Protagonistka wraz z oddziałem kilku śmiałków zajmuje się kręceniem kolejnej propagity z pola walki, jednak jej prawdziwym zamysłem jest coś zupełnie innego – zabicie Snowa. Katniss chce odłączyć się od grupy i odnaleźć swojego wroga. Dziewczyna nie wie jednak, że będzie…
