Portafortunas

Czy bycie uprzejmym popłaca? Czy rezygnacja z odrobiny własnej wygody na rzecz innych ma sens? W jaki sposób nauczyć 3-latka tolerancji i akceptacji, by zrozumiał, jak ważkie są to kwestie? Kolejna perełka z serii książek Pana Poety porusza bardzo delikatny temat, jakim jest poczucie empatii i potrzeba rezygnowania z własnych potrzeb na rzecz dobra otaczających nas osób. Fabuła Wróbla… jest bardzo prosta: ptaszek się wścieka, bo wokół niego inni robią hałas, choć tak naprawdę to on jest winny największego zamieszania w okolicy. I inne sąsiedzi w bardzo prosty sposób pokazują, iż to wróbelek najwięcej narzeka, a na wspólnym drzewie każdy może sobie ćwierkać i śpiewać do woli.

Czy bycie na diecie wyklucza możliwość czerpania przyjemności z jedzenia? Ależ oczywiście, że nie! Przekonała się o tym bohaterka książki Kura, co tyła diecie: urocze zwierzątko, z nieznanych nikomu powodów, postanowiło przejść na dietę. I to nie byle jaką, ponieważ pełną wyrzeczeń. I wszystko poszłoby po jej myśli gdyby nie to, iż kura często miała ochotę na odrobinę czegoś pysznego. Raz skubnęła odrobinę szynki, raz kawałeczek tortu. Czy bohaterce udało się zrzucić zbędne kilogramy? Czy potrafiła zaakceptować swoją figurę? Tego wszystkiego dowiecie się z lektury jakże króciutkiej, bo zaledwie 28-stronicowej książki Kura, co tyła na diecie. Nowy cykl zabawnych książek z serii Pan Poeta porusza w nieco satyrycznym ujęciu problemy trapiące społeczeństwo XXI wieku. Na pierwszy rzut poszła moda na szczupłą i perfekcyjną sylwetkę, która stała się marzeniem setek tysięcy młodych dziewczyn w całym kraju. W sieci co rusz można znaleźć diety-cud, autorskie książki kucharskie oraz zestawy ćwiczeń pomagające uzyskać wymarzoną figurę. I właśnie próbę takiego karykaturalnego ujęcia tematu przedstawił autor, Pan Poeta. Niewątpliwą zaletą dziecięcej książeczki jest jej oprawa graficzna: rysunki Joanny Młynarczyk posiadają bardzo ciepłe, stonowane barwy. Tekst został przedstawiony, jakby był odręcznie rysowany dziecięcą rączką trzymającą kolorowe kredki. I te rymowanki – proste, wręcz banalne, dzięki czemu…

Autor Wojny Szyfrów, amerykański wykładowca i dziennikarz z dziedziny historii wojskowości i kryptologii, Stephen Budiansky, swoją książkę dedykuje swemu mentorowi – Davidowi Kahnowi – pisarzowi i historyku, który w 1967 roku opublikował Łamacza kodów. Owa pozycja w NSA (Narodowa Agencja Bezpieczeństwa) wzbudziła ogromną panikę. Niemal wszystkie agencje wywiadowcze USA próbowały powstrzymać publikację, a po nieudanej próbie zdyskredytować jej autora, masowo fabrykując negatywne recenzje. Pojawił się także pomysł zmierzający do oskarżenia Kahna o złamanie ustawy o szpiegostwie, ale i tego nie udało się przeforsować. Łamacz kodów trafił w ręce czytelników. A historia i działalność wszystkich służb wywiadowczych USA sięga 1921 roku – to właśnie wtedy William Friedmann założył służbę wywiadu sygnałowego armii Stanów Zjednoczonych. Od samego początku między armią a marynarką nie było zgody w kwestii działania wywiadowczych. Każda ze stron pracowała na własny użytek, co przełożyło się na słabe efekty szpiegowania na rzecz kraju. Kulminacją tych działań nastąpiła w latach 40-tych, obnażając słabość wywiadu USA w śledzeniu innych państw, a zwłaszcza Związku Sowieckiego. Dopiero w 1946 roku doszło do porozumienia, w efekcie którego powstało CIA mające za zadanie wyłapania wszystkich amerykańskich szpiegów pracujących dla ZSRR. W tym samym czasie, 9 lutego 1947 roku podczas publicznego przemówienia Józef Stalin zadeklarował, że…

Wędrowne ptaki Michaela Rohera to niezwykła opowieść o tolerancji, potrzebie dzielenia się z drugim człowiekiem i potrzebie wyciągania pomocnej dłoni do tych, którzy są odrzuceni przez społeczeństwo. To także przypowieść o tym, jak wiele trzeba w życiu poświęcić, by móc dostrzec w nim to, co najpiękniejsze – dobro i szczęście otaczających nas osób. Chociaż sama książeczka posiada niewiele stron – raptem 32 – to jednak na jej kartach poruszono wiele ważnych tematów – kwestię codziennej komunikacji, ludzkiego miłosierdzia, wsparcia i niesienia pomocy dla potrzebujących. Tak naprawdę tytułowe wędrowne ptaki to wcale nie ptaki lecz ludzie, przybysze z dalekich stron. Ptaki zawitały w rodzinne strony Łukasza na początku kwietnia, jednak dopiero na jesień chłopiec nauczył się ich języka i potrafił porozumieć. Zaprzyjaźnił się też z Paulinką, rezolutną dziewczynką z którą spędzał całe dnie. Jednak kiedy pojawiły się pierwsze oznaki zimy, ptaki podjęły decyzję o dalszej migracji. Wszak nie mogą tu dalej zostać, nie mają ani zapasów jedzenia ani schronu na noc… Co stanie się z przyjaźnią Łukasza i Paulinki? Czy w mieście znajdzie się ktoś, kto przełamie swój strach i wyciągnie pomocną dłoń do opuszczonych wędrownych ptaków? Tak naprawdę książkę Michaela Rohera można intepretować na kilka sposobów: jako przypowieść-aluzję do obecnej…

Sięgając po Charliego Ciuch Ciuch miałam od samego początku mieszane uczucia – jak taka ciekawa i mądra historyjka może mieć tak źle dobrane ilustracje! Patrząc na postać Charliego wydaje się, iż ciuchcia knuje przynajmniej coś złego, a tymczasem w ten sposób wyraża radość i zadowolenie! Jakże błędny okazał się mój osąd, ponieważ książka została wzbogacona oryginalnymi, pochodzącymi z 1942 roku ilustracjami graficznymi Neda Damerona. Zgłębiając się w autorskie intencje okazuje się, iż nieco przerażające grafiki mają bardzo ważne literackie odniesienie, bo nawiązują do samej prozy Stephana Kinga! Głównym bohaterem jest Charlie, parowóz Big Boy 402, którego każdy mieszkaniec Kansas zna z charakterystycznego odgłosu gwizdka (uuuu-huuu!). Pociągiem steruje sympatyczny wdowiec Bob, który skrywał pewną tajemnicą – tak naprawdę Charlie żyje, można z nim porozmawiać, pociąg ma własne uczucia, lubi śpiewać, marzy o tym, by do końca życia być szczęśliwą ciuchcią. Przyjaciele we dwoje pokonują setki kilometrów do czasu, aż na stacji w St. Louis pojawia się nowoczesna spalinowa lokomotywa mająca zastąpić starą wersję pociągu. Co stanie się z Charliem? Jak rozwinie się jego relacja z Bobem i czy spełnią się marzenia ciuchci? Nie ukrywam, iż historyjka o porzuconym pociągu jest naprawdę wzruszająca i chwytająca za serce. Charlie Ciuch Ciuch to niezwykła…

Czy ogromny słoń zmieści się w miejskim autobusie? Dlaczego to zły pomysł, aby małpa jeździła w sklepowym wózku, tygrys bengalski wsiadł do pociągu, a foka prowadziła taksówkę? Czy stonoga może jeździć na rolkach, wielbłąd pływać w łódce wywróconej do góry dnem, a żyrafa latać w samolocie? Nie ulega wątpliwości, iż takie sytuacje wydają się absurdalne, ale jak najbardziej realne, ponieważ występują w dziecięcej książeczce! Słoń w autobusie Patrici Cleveland-Peck to bardzo dobry przykład tego, w jak szybki i przystępny sposób nauczyć dziecko nie tylko nazw kolejnych środków komunikacyjnych, ale także tego, jak powinno się zachować w środkach transportu publicznego i miejscach, gdzie przebywają inni ludzie.