Kiedy pojawia się pytanie o czarne karty historii Stanów Zjednoczonych, co pierwsze przychodzi na myśl? Zapewne kwestia niewolnictwa, wyniszczająca wojna secesyjna lub okrutne doświadczenia medyczne na osobach chorych psychicznie w latach 50. XX wieku. Jednak mało kto słyszał o tak zwanych „sierocych pociągach” – na początku minionego stulecia z ulic Nowego Jorku wywożono całymi taborami osierocone dzieci. Trafiały one do pracy na farmę w Środkowym Zachodzie – dla jednych okazała się ona miejscem oferującym ciepły posiłek i kąt do spania, dla większości jednak oznaczała niewolniczą pracę i wielkie osamotnienie. Wydarzenia opisane w powieści Christiny Baker Kline bazują na prawdziwej działalności organizacji Children’s Aid Society. Akcja Sierocych pociągów rozgrywa się dwutorowo: z jednej strony czytelnik śledzi losy Molly Ayer, sieroty-gotki krążącej od jednego domu zastępczego do drugiego, przysparzającej opiekunom coraz to większych kłopotów, z drugiej zaś poznajemy smutne dzieje Vivian Daly, ponad dziewięćdziesięcioletniej wdowy noszącej w sercu piętno dziewczynki z sierocego pociągu. Mimo ogromnej różnicy wieku obie te kobiety łączy bardzo wiele: ich życie naznaczone jest cierpieniem, samotnością, próbą zaznania odrobiny szczęścia w ramionach mężczyzny oraz ogromną determinacją w odnalezieniu swojej własnej wartości. Każda z bohaterek skrycie marzy o tym, aby przestać być balastem dla społeczeństwa, kolejne próby zdobycia zaufania wśród…