Portafortunas

Nie ulega wątpliwości, że Smętarz dla zwierzaków to jedna z najbardziej rozpoznawalnych powieści Stephana Kinga i jednocześnie literacka klasyka horroru. Napisana w 1983roku książka została dwukrotnie zekranizowana: w 1989 roku i w 2019.  Smętarz dla zwierzaków to już coś więcej niż tylko zwykła fantastyka. Proza odbiła się szerokim echem w świecie popkultury: BBC wyemitowało dwukrotnie radiowe adaptacje powieści, zespół The Ramones i raper Cage stworzyli piosenki inspirowane prozą Kinga. Jednak dopiero teraz, dzięki wznowieniu druku przez wydawnictwo Prószyński, nadarzyła się okazja, aby zapoznać się z tym tytułem. Na początek kilka słów o fabule. Louis Creed wraz z żoną Rachel, córką Ellie, synkiem Gage’m i kotem Winstonem Churchillem nabywają stary dom w Ludlow w stanie Maine. Rodzina lekarza wiodła do tej pory spokojny żywot i wydaje się, że również tutaj uwiną wymarzone gniazdko. Za sąsiadów mają parę sympatycznych staruszków, Juda Crandalla i jego schorowaną żonę, którzy wprowadzają rodzinę Creedów w świat małego miasteczka. Niedaleko ich domu, idąc ścieżką w głębi lasu, znajduje się cmentarz dla zwierzaków – miejsce, w którym pogrążone w żałobie po stracie ukochanych pupili dzieciaki wyprawiały im pogrzeby i wypisały (z błędami) krótkie tabliczki poświęcone zwierzakom. Pierwsze dni w Ludlow wydają się być niemal rajem – przyjemnie spędzony…

Za każdą wielką fortuną kryje się zbrodnia Honore De Balzac Jeffrey Deaver jest niewątpliwie pisarzem, który w swoich powieściach kryminalnych mierzy się z wieloma aspektami życia Amerykanów. Chociaż Lincoln Rhyme i Amelia Sachs to bohaterowie całej serii książek o parze błyskotliwych kryminalistów, to zbrodnie, z którymi się mieszą, są odbiciem problemów mieszkańców Stanów Zjednoczonych. I niekoniecznie są to zbrodnie wymyślone wyłącznie przez autora Kolekcjonera kości, gdyż Deaver jest błyskotliwym obserwatorem życia Nowego Jorku, które przenosi na karty powieści. I właśnie w tym mieście, w czytelni Muzeum Afroamerykańskiego zostaje podjęta próba morderstwa. Zaatakowano 16-letnią Geneva Settle, a wszystkie ślady wskazują na próbę gwałtu. Do śledztwa przydzielono Lincolna i Amelię, którzy nie uwierzyli w zwykłą napaść i zaczęli drążyć temat. Okazało się, że dziewczynie wychowanej w Harlemie udaje się uciec i na szczęście wyjść bez szwanku. Według jej relacji zbrodniarz, Thompson Boyd, nieomal nie oszalał z wściekłości, gdyż jego celem było pozbawienie życia ofierze, a dowody świadczące o napaści seksualnej miały jedynie zmylić trop, podobnie jak pozostawiona dwunasta karta tarota z wizerunkiem wisielca. I wszystko wskazuje na to, iż nie ustanie w swoich dążeniach zabicia dziewczyny. Czy Rhyme’owi i Sachs uda się uchwycić zamachowca zanim dopnie swego? Geneva to wyjątkowo ambitna, zdolna…

Zmarła w styczniu 2018 roku Ursula Le Guin niemal do końca swoich dni aktywnie uczestniczyła w życiu literackim, również prowadząc blog internetowy. Pod adresem http://www.ursulakleguin.com/Blog2017.html można znaleźć wpisów, spośród których zostało wybranych kilkanaście najważniejszych wpisów z lat 2010-2015, które opublikowano w książce zatytułowanej Nie ma czasu. Myśli o tym, co ważne. Autorka cyklu Ziemiomorze mierzy się z nowym medium, konfrontuje swoje poglądy z nowymi trendami polityczno-społecznymi oraz opisuje historię nowego, futrzastego towarzysza Nie ma tu miejsca na wzniosłe konkluzje lub też odważne deklaracje. Ursula Le Guin z rozbrajającą szczerością stwierdza, że starość to okropny czas w życiu człowieka i trzeba mieć odwagę, aby ją przetrwać. Nie ma czasu. Myśli o tym, co ważne zostały podzielone na cztery główne działy tematyczne (rozważania o starości, o literaturze, o radościach oraz różnorodne myśli związane z wiarą, polityką oraz ogólnym stylem życia), które zostały przeplecione z Kronikami Parda, adoptowanego kota Le Guin. Autorka śmiało, ale jednocześnie stanowczo i bezkompromisowo zajmuje stanowisko wobec religii, gospodarki oraz promowanego niemal na całym świecie weganizmu. Ma swoje zdanie, nie zamierza go zmieniać ani tez łagodzić jego wymowy pod wpływem trendów oraz źle pojętej poprawności politycznej. Myśli ostre, błyskotliwe i, w przeciwieństwie do ciała pisarki, nietknięte naleciałościami minionych dekad….

Dziewczyna z kabiny numer 10 okazała się naprawdę świetnym debiutem angielskiej pisarki Ruth Ware. I chociaż sama kreacja na bohaterkę nie była zaskakująca (kobieta z problemami psychicznymi i alkoholowymi), to jednak nadrabiała te braki fabuła, inspirowana silnie powieściami Agathy Christie. Niestety, kolejna książka – Gra w kłamstwa – nie utrzymuje poziomu swojej poprzedniczki. Sama fabuła przypomina bardzo Jedno z nas kłamie, z tym, że tutaj mamy do czynienia z dorosłymi kobietami skrywającymi mroczny sekret sprzed lat. Cztery przyjaciółki ze szkoły z internatem w Salten połączyła jedna z obietnic, która na zawsze związała je ze sobą, tajemnica, która przewróciła ich życie do góry nogami. Isa Wilde, Kate Atagon, Thea West i Fatima Chaudhry zaledwie jednym kłamstwem splotły swoje losy na całe życie. Narratorką Gry w kłamstwa Ruth Ware jest Isa Wilde, mama malutkiej Freyi i prawniczka służby publicznej. Siedemnaście lat temu cztery nastolatki w Salten House rozpoczęły grę w kłamstwa, która uczyniła z nich mistrzynie w mówieniu nieprawdy. Niemal każdy weekend spędzały w posiadłości Ambrosa Atagona, ojca Kate i nauczyciela malarstwa w liceum, do którego uczęszczały. Razem z Atagonem i Kate w pobliskim młynie mieszkał Luc Rochefort, którego Ambrose uważał za syna,. Kąpiele w rzece, opalanie się na pomoście i ogólna…

Kim był i jaką rolę odegrał w dziejach ludzkości Włodzimierz Iljicz Uljanow, znany jako Lenin? Do historii przeszedł jako ojciec rewolucji październikowej 1917 roku, która obaliła dynastię Romanowów i zaprowadziła nowy porządek na wschodzie Europy. Nowy ład i nowi ludzie, którzy stali za tą ideą na zawsze odcisnęli piętno w myśleniu i w dążeniu ludzkości do stworzenia idealnego społeczeństwa na Ziemi. Szkopuł w tym, że nie wszyscy pragnęli tego samego, a już na pewno Lenin nie pragnął szczęścia i sprawiedliwości dla wszystkich. Dzisiaj w myśleniu przeciętnego człowieka Lenin kojarzy się z bojownikiem o wyższe wartości i cele, a przynajmniej ludzie z Europy Zachodniej patrzą w ten sposób na tego człowieka. Europa Wschodnia i Rosja widzą te sprawy nieco inaczej. Kim naprawdę był bohater opracowania Victora Sebestyena Lenin. Dyktator, o co walczył i w imię czego zabijał? Odpowiedź wcale nie jest jednoznaczna, a historia wtłaczana do głów uczniom przez komunistów była zupełnie inna. Pora poznać prawdziwą historię jednego z największych… no właśnie, kogo? Dla jednych jest bohaterem, dla innych złoczyńcą, który za nic miał ludzkie życie. Po dziś dzień tłumy Rosjan stoją w kolejce do mauzoleum, aby zobaczyć zabalsamowane zwłoki dyktatora i pochylić czoła przed tym, który na zawsze zmienił ich…

Poznajcie Bling Ring: Rachel Lee (19), Dianę Tamayo (19), Courtney Ames (18), Alexis Neiers (18), Nicholasa Prugo (18), Roy’a Lope’a (27) oraz ich przyjaciół. Amerykańskich nastolatków, którzy pozazdrościli sławy i postanowili ją zdobyć za wszelką cenę. Po zaledwie dwunastu miesiącach spełnili swój american dream – są sławni, pisze się o nich w internetowych portalach, redaguje kolejne książki  i kręci filmy. Pozostaje tylko jedno pytanie – jaką cenę byli w stanie zapłacić, aby zrealizować swój hollywoodzki sen? Nancy Jo Sales jest reporterką zajmującą się branżą celebrytów (Paris Hilton, Lindsay Lohan, Hugh Hefner) i filmowych gwiazd (Angelina Jolie, Russell Simmons): przeprowadza z nimi wywiady, pisze o nich książki oraz zajmuje się ich szeroko pojętą młodzieżową kulturą, tzw. bananowych nastolatków. Tym razem na swój warsztat wzięła opisanie o zmiennym składzie grupy młodocianych przestępców, których pasją jest kradzież luksusowych rzeczy należących do osób z pierwszych stron gazet. Los Angeles Times ochrzcił ich mianem Bling Ring. Pozbawieni jakiejkolwiek moralności i skrupułów, okradali największe sławy „młodego Hollywood” z ubrań, butów, torebek i kosztowności. Następnie imprezach przechwalali się swoimi zdobyczami, zamieszczali fotografie na Facebooku oraz wpisy na Twitterze, tym samym chwaląc się nowymi rzeczami. A to wszystko bez żadnego profesjonalnego sprzętu czy też przygotowań – wystarczyło obserwować…

Matematyka królową nauk – oto hasło, które towarzyszy od wczesnych lat szkolnych każdemu uczniowi. Bardzo mało osób postrzega matematykę jako ważny przedmiot, nad którym warto się pochylić. Uogólnienie? Być może, niemniej książka Iana Stewarta Krótka historia wielkich umysłów dowodzi jak bardzo zaniedbana i niedoceniona jest to dziedzina nauki. Większość z nas kojarzy ją ze szkolnymi ćwiczeniami, zaś w dorosłym życiu jedynie przydaje się podczas zaciągania kredytu (liczenie odsetek) i służy do tworzenia memów, jak chociażby ten poniżej. Tak krzywdzącą dla matematyki opinię próbuje zmienić książka popularnonaukowa Iana Stewarta na temat krótkiej biografii najważniejszych matematyków w dziejach ludzkości. Wybrał do tego 25 osób, które w znaczący sposób zmieniły bieg matematycznej historii. Są tu przedstawiciele nie tylko znani ze szkolnych ław (Pitagoras, Euklides, Newton), ale również wybitni myśliciele ze Wschodu, np. Liu Hui, Madhawa z Sangmagramy czy Carl Friedrich Gauss. W tym zaszczytnym gronie znalazła się również Zofia Kowalewska oraz Emmy Noether, które musiały przebyć naprawdę długą drogę, by móc opublikować swoje matematyczne badania w czasie, gdy na akademiach rządzili wyłącznie mężczyźni. Uczciwie trzeba przyznać, że Krótka historia wielkich umysłów Iana Stewarta to lektura naprawdę wymagająca. Na łamach kart opisuje się najważniejsze teorie naukowe, które (na szczęście!) są przeplecione anegdotami z prywatnego…

Czym jest prawda i co stoi między nią a kłamstwem? Czy jest to strach? A może coś innego? Z tym właśnie dylematem mierzy się bohaterka książki Gillian McAllister Wszystko prócz prawdy. Rachel Anderson po ukończeniu studiów medycznych podejmuje pracę jako lekarz w szpitalu w Newcastle. Jest cenioną przez pacjentów i personel szpitala specjalistką, jednak pewnego dnia postanawia rzucić pracę, mimo iż był to jej wymarzony zawód. Tylko najbliższa rodzina i kilkoro pracowników oddziału onkologicznego zna prawdziwy powód odejścia Rachel. Życie prywatne również rozsypuje się na kawałki, odchodzi od niej Ben, który miał dość ciągłych oskarżeń o zdradę. Bezpieczny świat bohaterki zawalił się jednak zupełnie po śmierci matki, która była kimś zupełnie innym niż znali ją mąż i córki. I właśnie w tak dramatycznych dla kobiety okolicznościach poznaje Jacka Rossa. Życie zaczyna nabierać nowych barw, a Rachel zachodzi w ciążę. Nowa praca, kochający mężczyzna u boku i wizja narodzenia potomka powinna być gwarancją spokoju i bezpieczeństwa, ale wszystko zostaje zniszczone w momencie kiedy Rachel odczytuje w komórce Jacka pewną wiadomość. W sercu Anderson zaczynają pojawiać się wątpliwości o tożsamość ukochanego, a także wątpliwości co do sensowności istnienia jej związku. Kobieta postanawia rozpocząć śledztwo, które na zawsze odmieni jej relację z Rossem….

F**k plastik to niewielka, ale jakże pożyteczna publikacja, której lektura uzmysławia, jak wielką szkodę, my ludzie, wyrządzamy naszej planecie i jednocześnie wskazuje, jak zacząć małe zmiany od siebie samego w kwestii użytkowania plastiku. Przerażające są statystyki dotyczące setek milionów produktów zużywanych każdego dnia, które zostały wyprodukowane z plastiku. Przykłady? Marnujemy 7,1 milionów ton żywności rocznie, bo wiele pokrojonych warzyw i owoców pakuje się w folię i celofan. W samych Stanach Zjednoczonych rocznie zużywa się 255 miliardów chusteczek jednorazowych zapakowanych w foliowe opakowania! Po Pacyfiku pływa już wyspa śmieci o powierzchni trzykrotnie większej niż Francja, a co roku dodajemy do tego kolejne 8 milionów ton plastiku. Owszem, Europejczycy produkują jedyni ok. 5% tych wszystkich odpadów (prym wiodą azjatyckie kraje), niemniej nie może być to dla nas wymówka, by nie dbać o środowisko naturalne. Poradnik podzielony jest na cztery działy: żywność i napoje, w domu, styl życia oraz ocalić świat. Wiele wskazówek jest bardzo prostych, np. lepiej samemu mrozić w sezonie owoce niż kupować zamrożone paczuszki, w sklepie i na targu lepiej jest włożyć we własną, bawełnianą siatkę warzywa i owoce, w kawiarni zamówić kawę przygotowaną we własnym, wielorazowym kubku, zamiast chemicznych spray’ów do odświeżania powietrza lepiej postawić woskowe świeczki lub świeże…

Holokaust (gr. ὁλόκαυστος holokaustos – „całopalenie, ofiara całopalna”), Shoah – ludobójstwo około 6 milionów europejskich Żydów, dokonane w czasie II wojny światowej przez III Rzeszę i wspierane w różnym stopniu przez uzależnione od niej państwa sojusznicze – tak zaczyna się, o dziwo, stosunkowo krótki artykuł na Wikipedii poświęcony jednemu z najbardziej obrzydliwych i zatrważających działań Niemców w latach 1939-1945. Temat Zagłady wielokrotnie podnoszono na łamach naukowych publikacji, rozważań filozoficznych, świadectw ocalałych oraz w szeroko pojętej publicystyczne społecznej. W wielu krajach i w różnych językach wydano bardzo dużo książek poświęconych Holokaustowi. Jak jest jednak możliwe, że niecałe sto lat po wojnie zaczyna się kwestionować winę sprawców, przerzucać odpowiedzialność z jednego narodu na inny, a nawet podważać w ogóle tą cała makabrę i śmierć milionów ludzi? Laurence Rees, autor takich publikacji jak Naziści. Ostrzeżenie historii, Auschwitz i Naziści i „ostateczne rozwiązanie”, ponownie powraca do tematyki Szoa i systematyzuje najważniejsze informacje o tej regularnie zaplanowanym w każdym calu ludobójstwie. Z nieco ponad pięciuset stron książki prawie dwieście poświęcone jest kwestiom polityczno-społecznym w Niemczech, począwszy od narodzin nazizmu w 1919 roku poprzez dojście Hitlera do władzy, skończywszy na radykalizacji poglądów Fuhrera. Na łamach Holokaustu pojawia się wiele cytatów, zarówno Hitlera, jak i osób z…