Portafortunas

W latach 1945-1952 z południowej części Włoch na północ kraju zostało przewiezionych niemal siedemdziesiąt tysięcy dzieci. Trafiły one do stosunkowo bogatych, jak na owe czasy, komunistycznych rodzin, które w ramach solidarności przygarnęły na kilka miesięcy biedne, niedożywione i niewykształcone maluchy. Matki czasowo „sprzedały” swoje potomstwo nie tylko za garść monet, ale przede wszystkim w nadziei, iż ich dzieci wreszcie dostaną ubranie oraz buty i będą miały pełne brzuchy. Oto historia jednego z takich komunistycznych podopiecznych, oto dzieje Amerigo Speranzy. Siedmioletni bohater książki Violi Ardone to bystry, inteligentny i przede wszystkim bardzo spostrzegawczy narrator, prowadzi czytelnika przez kilka kluczowych w życiu dorastającego dziecka momentów. Rozpoczyna od poranka, w którym matka, Antonietta, po wielu dniach wewnętrznych rozterek postanawia, za namową komunistki Maddaleny, oddać na parę miesięcy swojego syna pod opiekę bogatej rodziny. Wtedy mały Amerigo po raz pierwszy od dłuższego czasu wziął do ust kawałek kupnego placka, a na dodatek mama zrobiła ulubiony sos z makaronem (a nie ryżem, jak to zwykle bywało!). Nie przeczuwał, że wyjazd na zawsze odmieni jego życie. Podobnie wiele innych dzieci, które do tej pory chodziły po włoskich ulicach z pustymi brzuchami, bosymi stopami oraz w starych łachmanach. Narracja prowadzona z perspektywy dziecka jeszcze bardziej uwypukla tragedię,…

Przeniesiona na srebrny ekran w 2007 roku historia o XIX-wiecznych wyprawach do dalekiej Japonii po jedwab ma swoje pisarskie źródło w niewielkiej, wydanej blisko dekadę wcześniej, nowelce. Napisana w 1996 roku przez włoskiego pisarza Alessandria Baricco książka Jedwab skupia się na rozdźwięku między umiejętnością zdobywania ogromnego majątku a małżeńską wiernością. Jeśli dodać do tego wspaniały, liryczny język, to otrzymujemy piękną i zapadającą w pamięć perełkę, której nie sposób ominąć.

Kiedy rodzice Giovanny postanawiają się rozstać, w gniewie ojciec rzuca oskarżenie w stronę córki, iż jest w gruncie rzeczy bardzo brzydka, a charakterem przypomina jego znienawidzoną siostrę – Vittorię. Kim jest owa kobieta, o której główna bohaterka nigdy nie słyszała? Co wydarzyło się kilka lat temu między rodzeństwem? Dlaczego dwunastoletnia dziewczyna nie zna w ogóle rodziny ojca? Dlaczego dorośli tak bardzo kłamią i prowadza podwójne życie? Próbę analizy życia dorosłych podejmuje w swojej najnowszej powieści Elena Ferrante. Oto historia rasowej kobiecości otulonej we włoski magnetyzm.

Istnieją dwa rodzaje bogactwa. To, które liczy pieniądze i to, które je waży. Jeśli nie posiadasz bogactwa drugiego rodzaju nie wiesz, czym naprawdę jest władza. Tego nauczyłem się od handlarzy narkotyków – tak oto rozpoczyna się wielowątkowa powieść Roberta Savianego o gęstej pajęczynie oplątującej całą kulę ziemską. Narkobiznes jest najpotężniejszą korporacją świata, a walka z nim to walka z wiatrakami – taka smutna wizja wyłania się po skończonej lekturze książki Zero zero zero. Jak kokaina rządzi światem?.

W 1970 roku w Atlancie w Georgii urodził się Patrick Phillips. Wraz z rodzicami w 1977 roku zamieszkał w Cumming w hrabstwie Forsyth – obecnie to przedmieścia Atlanty, w której to prężnie powstają nowe osiedla. Swoje miejsce do życia odnajdują tu młodzi Amerykanie o różnym kolorze skóry. Ale nie zawsze tak było, gdyż do końca XX wieku (!) jedynymi mieszkańcami Cumming okazali się tylko i wyłącznie biali ludzie. Dlaczego tak było?

Historia nowego nazwiska Eleny Ferrante koncentruje się wokół dalszych wydarzeń opisanych w pierwszym tomie cyklu neapolitańskiego, pt. Genialna przyjaciółka. Fabuła koncentruje się wokół kolejnych wydarzeń, począwszy od ślubu, poprzez romanse i skandale, w wyniku których znacząco zmieniły się losy wszystkich bohaterów.

Gdy sześćdziesięcioletnia Elena Greco dowiaduje się od syna swojej najlepszej przyjaciółki, Rina, że Raffaella, zwana pieszczotliwie Lilą, znika nagle bez śladu i zabiera ze sobą wszystkie rzeczy, w ogóle nie robi to na niej wrażenia. Zbywa panikującego chłopaka, zaparza filiżankę kawy i łamie daną dawniej obietnicę swojej przyjaciółce, zaczynając opisywać ich wspólną historię, cofając się do Neapolu lat 50. XX wieku. Czytelnik poznaje dwie główne bohaterki powieści Eleny Ferrante zatytułowanej Genialna Przyjaciółka: pierwsza z nich to zarazem główna narratorka, wspomniana Elena Greco, córka woźnego w miejskim magistracie oraz matki, która zmaga się ze swoją niepełnosprawną nogą. Jej najlepszą przyjaciółką jest Raffaella Cerullo, córka szewca, która wraz z bratem pomaga ojcu w prowadzeniu niewielkiego zakładu szewskiego. Dziewczynki uczęszczają do pobliskiej szkoły wraz z innymi dziećmi z okolicy, które także należą do biedniejszej warstwy społecznej: Ada i Antonio Cappuccio (bardzo biedna rodzina tragicznie zmarłego tragarza), Nino i Marisa Sarratore (rodzina kolejarza poety), Enzo Scanno (rodzina handlująca owocami), Manuela i Marcello Solara (właściciele cukierni) oraz Gigliola Spangnuolo (rodzina cukiernika). Na tle dzielnicy wyróżnia się jedynie ród Dona Achille Carraciego, którego dziewczynki uważają za wcielenie potwora z bajek, a sąsiedzi oskarżają o lichwiarstwo i przejmowanie interesów. Na kolejnych kartach opowieści poznajemy ich zmagania ze…