Pierwszym cyklem autorstwa Anne Bishop, z jakim przyszło mi się zaznajomić, była seria Czarne Kamienie. Nie okazała się ona wybitną literaturą, jednak wzbudziła we mnie na tyle pozytywne emocje, że zapamiętałam sobie nazwisko pisarki i postanowiłam zapoznać z jej kolejnymi pozycjami. I tak odkryłam Efemerę. Zaczęło się od Głosu, noweli stanowiącej swego rodzaju wprowadzenie w świat krajobrazczyń. Książeczka okazała się dobra, nie zniechęciła mnie, dlatego postanowiłam kontynuować swoją przygodę z Efemerą i sięgnąć po Sebastiana. Bańka mydlana pękła, to, co wcześniej okazało się ciekawe, tutaj zostało za bardzo uwypuklone, przysłoniło całą fabułę. Niech nie dziwi Was więc fakt, że po Belladonnę sięgnęłam z lekkim niepokojem. Zjadacz Świata wciąż jest na wolności. Tym razem przenosi się do krajobrazów, które rezonują z Michaelem i jego młodszą siostrą, Caitlin. Jest tylko jeden mały problem, rodzeństwo nie wie, że dysponuje wielką mocą i że zalicza się do wąskiego kręgu osób tworzących krajobrazy. Jedyną personą, która może pokazać im drogę, jaką powinni kroczyć, okazuje się Belladonna. Pomiędzy krajobrazczynią a Michaelem rodzi się silna więź, niestety, uczucie dwójki protagonistów zostanie wystawione na próbę. Powieść Anne Bishop to książka o odnalezieniu swojego miejsca we wszechświecie. Zarówno Michael, Caitlin, jak i Belladonna zostają odrzuceni przez społeczeństwo, tylko dlatego, że się różnią od pozostałych, posiadają…