Portafortunas

Matematyka królową nauk – oto hasło, które towarzyszy od wczesnych lat szkolnych każdemu uczniowi. Bardzo mało osób postrzega matematykę jako ważny przedmiot, nad którym warto się pochylić. Uogólnienie? Być może, niemniej książka Iana Stewarta Krótka historia wielkich umysłów dowodzi jak bardzo zaniedbana i niedoceniona jest to dziedzina nauki. Większość z nas kojarzy ją ze szkolnymi ćwiczeniami, zaś w dorosłym życiu jedynie przydaje się podczas zaciągania kredytu (liczenie odsetek) i służy do tworzenia memów, jak chociażby ten poniżej. Tak krzywdzącą dla matematyki opinię próbuje zmienić książka popularnonaukowa Iana Stewarta na temat krótkiej biografii najważniejszych matematyków w dziejach ludzkości. Wybrał do tego 25 osób, które w znaczący sposób zmieniły bieg matematycznej historii. Są tu przedstawiciele nie tylko znani ze szkolnych ław (Pitagoras, Euklides, Newton), ale również wybitni myśliciele ze Wschodu, np. Liu Hui, Madhawa z Sangmagramy czy Carl Friedrich Gauss. W tym zaszczytnym gronie znalazła się również Zofia Kowalewska oraz Emmy Noether, które musiały przebyć naprawdę długą drogę, by móc opublikować swoje matematyczne badania w czasie, gdy na akademiach rządzili wyłącznie mężczyźni. Uczciwie trzeba przyznać, że Krótka historia wielkich umysłów Iana Stewarta to lektura naprawdę wymagająca. Na łamach kart opisuje się najważniejsze teorie naukowe, które (na szczęście!) są przeplecione anegdotami z prywatnego…

Osią, wokół której obraca się fabuła najnowszej książki Nicholasa Sparksa Z każdym oddechem staje się niewielka, drewniana skrzynka pocztowa zwana Bratnią Duszą w Sunset Beach, w której znajdują się anonimowe listy wrzucane przez spacerujących plażowiczów. Na wstępie autor zaznacza, że do napisania powieści zainspirowały go prawdziwe wydarzenia: otóż taka skrzynka istnieje naprawdę, przeczytał z niej kilka wiadomości i podążył tropem jednej z nich. Udało mu się nawet spotkać z bohaterem miłosnego listu, jednak ten nie wyraził zgody, aby Sparks opublikował książkę bez jego wcześniejszej autoryzacji. Po ponad roku zmian w fabule (wprowadzone tak, by nie można było traktować Z każdym oddechem jako powieści biograficznej) i ostatecznej akceptacji książka ujrzała światło dzienne. I muszę przyznać, że to jeden z lepszych tytułów autora bardzo popularnego Pamiętnika, Ostatniej piosenki oraz nieco rozczarowującej Spójrz na mnie. Ona: Hope, zagubiona 36-letnia pielęgniarka, która przyjechała na ślub przyjaciółki. Ostatnia z „paczki”, która nie nosi pierścionka, chociaż jest już ponad 6 lat w związku z przystojnym aczkolwiek nieskorym do wierności lekarzem. On: Tru, po traumatycznym wydarzeniach z dzieciństwa i niezbyt przyjemnym rozwodzie zdecydował się zostać przewodnikiem w afrykańskich parkach safari. Do Sunset Beach w Karolinie Północnej przybywa po otrzymaniu listu od biologicznego ojca, który na łożu śmierci…

Czym jest prawda i co stoi między nią a kłamstwem? Czy jest to strach? A może coś innego? Z tym właśnie dylematem mierzy się bohaterka książki Gillian McAllister Wszystko prócz prawdy. Rachel Anderson po ukończeniu studiów medycznych podejmuje pracę jako lekarz w szpitalu w Newcastle. Jest cenioną przez pacjentów i personel szpitala specjalistką, jednak pewnego dnia postanawia rzucić pracę, mimo iż był to jej wymarzony zawód. Tylko najbliższa rodzina i kilkoro pracowników oddziału onkologicznego zna prawdziwy powód odejścia Rachel. Życie prywatne również rozsypuje się na kawałki, odchodzi od niej Ben, który miał dość ciągłych oskarżeń o zdradę. Bezpieczny świat bohaterki zawalił się jednak zupełnie po śmierci matki, która była kimś zupełnie innym niż znali ją mąż i córki. I właśnie w tak dramatycznych dla kobiety okolicznościach poznaje Jacka Rossa. Życie zaczyna nabierać nowych barw, a Rachel zachodzi w ciążę. Nowa praca, kochający mężczyzna u boku i wizja narodzenia potomka powinna być gwarancją spokoju i bezpieczeństwa, ale wszystko zostaje zniszczone w momencie kiedy Rachel odczytuje w komórce Jacka pewną wiadomość. W sercu Anderson zaczynają pojawiać się wątpliwości o tożsamość ukochanego, a także wątpliwości co do sensowności istnienia jej związku. Kobieta postanawia rozpocząć śledztwo, które na zawsze odmieni jej relację z Rossem….

Lucinda Riley jest znana w naszym kraju z cyklu książek o Siedmiu siostrach, jednak spod jej pióra wyszło kilka innych, samodzielnych i nieco mniej znanych tytułów. Sekret listu został wydany w 2000 roku, jednak pod innym pseudonimem. Dlaczego? Czyżby autorka Domu orchidei wstydziła się swojego dzieła? Młoda dziennikarka, Joanna Haslam, zostaje wysłana w ramach delegacji do uczestniczenia w pogrzebie aktora sir Jamesa Harrisona. Niestety, na miejscu zamian wielu interesujących materiałów (a przynajmniej tych, które wyczekują czytelnicy brukowej prasy i plotkarskich portali) niespodziewanie musi zająć się starszą panią, która prosi ją o pomoc w odwiezieniu do domu. Na miejscu odbywają dość dziwną rozmowę. Koniec końców młoda dziewczyna pozostaje z niczym, nie ma ani gorących plotek dotyczącego życia gwiazd, a tak przynajmniej jej się wydaje. Do czasu, aż po kilku dniach dostaje pocztą bardzo dziwny, miłosny list sprzed wielu lat. Nadawca okazuje się być owa staruszka, jednak gdy przyjeżdża na miejsce okazuje się, że starsza pani nagle zmarła, jej ciało zaginęło, a mieszkanie zostało skrupulatnie posprzątane. Joanna przeczuwając dziennikarskim nosem, iż za tym kryje się coś więcej, postanawia zbadań sprawę. Nie ma jednak pojęcia, jak wiele w jej życiu zmieni to śledztwo. Tak naprawdę tytułowy sekretny list wywraca do góry nogami nie…

F**k plastik to niewielka, ale jakże pożyteczna publikacja, której lektura uzmysławia, jak wielką szkodę, my ludzie, wyrządzamy naszej planecie i jednocześnie wskazuje, jak zacząć małe zmiany od siebie samego w kwestii użytkowania plastiku. Przerażające są statystyki dotyczące setek milionów produktów zużywanych każdego dnia, które zostały wyprodukowane z plastiku. Przykłady? Marnujemy 7,1 milionów ton żywności rocznie, bo wiele pokrojonych warzyw i owoców pakuje się w folię i celofan. W samych Stanach Zjednoczonych rocznie zużywa się 255 miliardów chusteczek jednorazowych zapakowanych w foliowe opakowania! Po Pacyfiku pływa już wyspa śmieci o powierzchni trzykrotnie większej niż Francja, a co roku dodajemy do tego kolejne 8 milionów ton plastiku. Owszem, Europejczycy produkują jedyni ok. 5% tych wszystkich odpadów (prym wiodą azjatyckie kraje), niemniej nie może być to dla nas wymówka, by nie dbać o środowisko naturalne. Poradnik podzielony jest na cztery działy: żywność i napoje, w domu, styl życia oraz ocalić świat. Wiele wskazówek jest bardzo prostych, np. lepiej samemu mrozić w sezonie owoce niż kupować zamrożone paczuszki, w sklepie i na targu lepiej jest włożyć we własną, bawełnianą siatkę warzywa i owoce, w kawiarni zamówić kawę przygotowaną we własnym, wielorazowym kubku, zamiast chemicznych spray’ów do odświeżania powietrza lepiej postawić woskowe świeczki lub świeże…

Oto idealna propozycja na zimowe wieczory dla licealistów i osób, które chcą poszerzyć swoją wiedze na temat życia przeciętnego mieszczanina w epoce średniowiecza. Dwójka historyków, Franes i Joseph Gies, na podstawie skrupulatnych badań odtwarzają codzienne życie mieszkańców Troyes roku 1250. Dla osób chcących zgłębić swoją wiedzę historyczną w prosty i przystępny sposób. Życie w średniowiecznym mieście to część trylogii francuskiego małżeństwa – kolejne tytuły traktują o życiu na zamku oraz życiu na wsi. To bardzo interesujący tytuł, łączący w sobie zagadnienia historyczne, socjologiczne, a także elementy psychologii, kulturoznawstwa oraz religioznawstwa.Małżeństwo historyków w ogóle nie skupia się na aspektach prawnych ani tez politycznych, dzięki czemu po książkę może sięgnąć również młodszy czytelnik, zarówno licealista, jak i uczeń szkoły podstawowej. Autorzy z pasją, w formie opowiastek przeplecionych anegdotami oraz ciekawostkami, przybliżają poszczególne dziedziny życia naprawdę przeciętnego mieszkańca miasta: skąd brał chleb, jak wyglądało jego łóżko, w co się ubierał, jak wyglądała wizyta u skarbnika i gdzie spędzał letnie wieczory. Największą zaletą publikacji jest obszerna bibliografia, materiał źródłowy oraz ryciny i grafiki ilustrujące poszczególne aspekty życia. Autorzy z jednej strony skupiają się na odtworzeniu codzienności przeciętnego Francuza, zaś z drugiej strony opis każdego aspektu podpierają materiałami źródłowymi. W efekcie czytelnik ma doskonałą okazję…

Co się stało z Jasnością, która opuściła Królestwo? Tego nie wie nawet największy Świetlisty ani sam Władca Podziemi, dlatego zarówno Niebo, jak i Piekło wysłało swoich przedstawicieli w celu odszukania Stwórcy. Bramy światłości to trylogia należąca do anielskiego świata Mai Lidii Kossakowskiej. Uniwersum otworzyły opowiadania Żarna niebios, zaś właściwy cykl rozpoczął Siewca Wiatru oraz późniejszy dwutomowy Zbieracz Burz. Trzeci tom z jednej strony zamyka wątek poszukiwania Boga, zaś z drugiej pozostawia promyk nadziei, że literacka przygoda jeszcze nie dobiegła końca. Podczas gdy Daimon i Lucyfer wspólnie, chociaż nie bez wielu trudności, podążają w dalszą podróż do Ergu, Rajzjel udający władzę Głębi próbuje uchronić się przed wściekłym Nergalem. A ten nie daje świetlistemu chwili wytchnienia, jego świta jest o krok przed zdemaskowaniem faktu, iż Bóg opuścił swoje Królestwo, co zburzy nie tylko porządek w niebie, ale i wywoła  ogromny chaos w samym piekle. Demoniczny kociak Nefer, ulubieniec Lampki, który wyruszył w poszukiwaniu swego pana jest śledzony przez Asmodeusza, który wyrusza śladami niebiańskiej wyprawy, a anielska drużyna nadal błąka się w Strefach Poza Czasem. Nie wiedzą, że Daimon, mimo podstępu Matariśwana, nadal żyje i próbuje odnaleźć swoich pogrążonych w rozpaczy towarzyszy. Najmocniejszą stroną Bram światłości jest para Frey-Lucyfer. Poziom sarkazmu między nimi…

Nik Pierumow zdecydowanie nie podbił mego serca jako kontynuatora tolkienowskiego Władcy Pierścieni, jednak nie sposób całkowicie przekreślić jego twórczości. W 2004, a następnie w 2007 roku podczas Euroconu otrzymał tytuł fantasy roku. Jednocześnie też spod jego pióra wyszło ponad 20 książek, które sprzedały się w łącznym nakładzie ponad czterech milionów egzemplarzy i to w samej Rosji. Od 2008 roku mieszka i tworzy w USA. Nie ukrywam, że byłam dość sceptycznie nastawiona do jego kolejnej książki, jednak jak się szybko przekonałam, całkowicie niesłusznie. Blackwater: Magia i stal to bardzo dobra powieść przygodowa z elementami steampunku i cyberpunku, przeznaczona dla młodszych czytelników. Dwunastoletnia Molly Blackwater mieszka w Nord Jorku. To córka szanowanego w mieście lekarza, jej matka to surowa pani domu, która za wszelką cenę próbuje utrzymać dziewczynkę w posłuszeństwie i nauczyć jej dyscypliny. Jednak  nasza bohaterka to typowa chłopczyca, wszędzie jej pełno, lubi nosić spodnie, spotykać się ze znajomymi chłopaki i godzinami oglądać Herculesa, ogromny opancerzony pociąg napędzany parą, który z jednej strony chroni królestwo Nord Jorku przed Rooskies (o nich później), a z drugiej podbija ich terytorium. Budzą oni trwogę wśród mieszkańców, Specjalny Departament robi wszystko, aby ich izolować od społeczeństwa. Nikt nie wie, co się dzieje ze złapanymi osobami,…

William Dampier z East Coker w hrabstwie Somerset był pierwszym żeglarzem, który trzykrotnie opłynął świat, a także pierwszym Anglikiem, który postawił stopę na australijskiej ziemi i zbadał ten kontynent. Mapa jego autorstwa została opublikowana w 1697 roku w A New Voyage Round. To jemu zawdzięczamy wprowadzenie do języka angielskiego takich nazw jak awokado, barbeque, cashew, chopsticks, snapper, swampy, snug, a nawet i tortilla! Dampier żył w tym samym czasie, co Francis Drake (rabujący szlachcic) i kapitan Cook (astronom, biolog, kartograf), a jego osoba plasowała się gdzieś pośrodku, był bowiem wykształconym, żądnym wiedzy i przygody piratem. Swoją pierwszą podróż odbył w wieku osiemnastu lat! W życiu różnie mu się wiodło: raz przybył do Anglii bez grosza przy duszy, mając u boku jedynie indonezyjskiego niewolnika, innym razem stawał przed sądem marynarki wojennej, a nawet zdarzyło mu się powrócić do ojczyzny z majątkiem wycenionym na dzisiejsze dwadzieścia milionów funtów! Trzykrotnie brał udział w wokółziemskiej podróży. Swój żywot zakończył z dwoma tysiącami funtów długu, spoczywając w nieoznakowanym grobie. Zapisał się jednak trwale na kartach historii – słownik Oxford English Dictionary wymienia jego nazwisko ponad tysiąc razy. Historia Williama Dampiera jest tylko jedną z kilkudziesięciu opisanych w najnowszej publikacji Edwarda Brooke-Hitchinga. Złoty Atlas. Największe wyprawy,…

Jeśli kiedykolwiek zastanawialiście się, dlaczego starsze osoby unikają wizyt w szpitalach, to po lekturze Rzeźników i lekarzy Lindsey Fitzharris przestaniecie się temu dziwić. Wiekowi ludzie mogą mieć w pamięci relacje osób żyjących w XIX wieku, dla których wizyta w szpitalu była niemal wyrokiem śmierci. Wszechobecny brud, brak jakichkolwiek standardów medycznych, nieodkażane narzędzia pokryte zakrzepłą krwią i dotykanie tymi samymi rękawiczkami zarówno ciała zmarłego i rodzącej kobiety było na porządku dziennym. Nic dziwnego, że lekarzy częściej określano mianem rzeźników, bo ich ulubioną metodą kuracji była amputacja. O człowieku, który dokonał swoistej rewolucji w świecie chirurgów, Josephie Jacksonie Listerze, który nieomal nie został pastorem w szkockiej społeczności kwakrów, opowiada książka doktor historii nauki i medycyny, Lindsey Fitzharris. Rzeźnicy i lekarze. Makabryczny świat medycyny i rewolucja Josepha Listera wprowadza czytelnika w świat XIX-wiecznej medycyny, a konkretnie chirurgii. Autorka w biografię lekarza wplata także opowieść o innych wybitnych naukowcach i osobach, które pośrednio przyczyniły się do rewolucyjnego odkrycia sposobu odkażania szpitalnych ran. Na kartach powieści przewija się postać Williama Sharpey’a, nauczyciela Josepha w University Collage Hospital, Jamesa Syme’a, mentora i zarazem teścia, Ludwika Pasteura, prekursora chemii i mikrobiologii, a także ojca, Listera seniora. To także opowieść o tym, jak trudno przełamać mentalne bariery wśród…