Portafortunas

Zmarła w styczniu 2018 roku Ursula Le Guin niemal do końca swoich dni aktywnie uczestniczyła w życiu literackim, również prowadząc blog internetowy. Pod adresem http://www.ursulakleguin.com/Blog2017.html można znaleźć wpisów, spośród których zostało wybranych kilkanaście najważniejszych wpisów z lat 2010-2015, które opublikowano w książce zatytułowanej Nie ma czasu. Myśli o tym, co ważne. Autorka cyklu Ziemiomorze mierzy się z nowym medium, konfrontuje swoje poglądy z nowymi trendami polityczno-społecznymi oraz opisuje historię nowego, futrzastego towarzysza Nie ma tu miejsca na wzniosłe konkluzje lub też odważne deklaracje. Ursula Le Guin z rozbrajającą szczerością stwierdza, że starość to okropny czas w życiu człowieka i trzeba mieć odwagę, aby ją przetrwać. Nie ma czasu. Myśli o tym, co ważne zostały podzielone na cztery główne działy tematyczne (rozważania o starości, o literaturze, o radościach oraz różnorodne myśli związane z wiarą, polityką oraz ogólnym stylem życia), które zostały przeplecione z Kronikami Parda, adoptowanego kota Le Guin. Autorka śmiało, ale jednocześnie stanowczo i bezkompromisowo zajmuje stanowisko wobec religii, gospodarki oraz promowanego niemal na całym świecie weganizmu. Ma swoje zdanie, nie zamierza go zmieniać ani tez łagodzić jego wymowy pod wpływem trendów oraz źle pojętej poprawności politycznej. Myśli ostre, błyskotliwe i, w przeciwieństwie do ciała pisarki, nietknięte naleciałościami minionych dekad….

W języku hebrajskim nie ma jednego, precyzyjnego określenia na miejsce spoczynku zmarłego. Dom grobów, dom wieczności, dom życia lub po prostu cmentarz – bez względu na to, czy Żyd wierzył w nieśmiertelność swojej duszy, czy też sądził, iż jego żywot dobiegł końca, każdy był chowany na gminnym cmentarzu. Bez wielkiej ceremonii, w ciągu doby od stwierdzenia zgonu, ciałem zajmowało się bractwo chewra kadisza, grzebiąc nieboszczyka na nieczystej ziemi. Obowiązkiem rodziny było postawienie macewy upamiętniającej zmarłego – niewielkiego pomnika czy też monumentalnego grobowca. Wichry historii i brak podstawowej wiedzy na temat najważniejszej mniejszości narodowej na terenach Rzeczpospolitej spowodowały, iż małe, kamienne tablice z hebrajskimi literami zyskały nowe życie pełne profanum, całkowicie zatracając swoją pierwotną funkcję. Przed wybuchem II wojny światowej na terenach Polski żyło ponad 3 miliony Żydów. Tak ogromna liczba daje przynajmniej niewielkie wyobrażenie, jak wiele miejsca musiały zajmować żydowskie cmentarze, które w przeciągu kilkunastu lat praktycznie zniknęły z powierzchni ziemi. Album Macewy codziennego użytku stanowi świadectwo dalszych losów macew, które doczekały się nowej odsłony: funkcjonują jako fragmenty murów i ścian, dróg oraz ścieżek, schodów, a nawet narzędzi w gospodarstwie (koła szlifierskie). To tylko kilka z metod zastosowań, z pewnością nie wszystkie. Fotografie, jakie zebrał w swojej pracy Łukasz Baksik,…

Dlaczego warto sięgnąć po Dwanaście słodkich miesięcy Kasi Guzik? Powody są dwa – to pięknie wydany album ze zdjęciem każdego wypieku, a po drugie – do ich przygotowania nie trzeba całego sztabu drogich i luksusowych składników, często wystarczy to, co każda gospodyni ma ukryte w kuchennych szafkach. Cały fenomen kulinarnego zbioru kryje się w świetnym wyważeniu i podzieleniu składników: w miesiącach zimowych królują przepisy na bazie czekolady, kawy i różnych smażonych smakołyków (pączki, churros, faworki), wiosną na stołach goszczą wielkanocne baby, mazurki, tarty z rabarbarem i wypieki z truskawkami. Lato obfituje w serniki, jabłeczniki i rolady na bazie jabłek, jeżyn, orzechów i śliwek, a jesień – ta zachwyca korzennymi przyprawami, które dodajemy do dyni, owsianych ciasteczek i babek marchewkowych. Bazę stanowią sezonowe składniki – zwłaszcza owoce, do których latem dopiera się lekkie śmietankowe dodatki, a zimą nieco cięższe  i sycące czekolady, kawy i bakalie. Co do tych ostatnich warto dodać, że autorka stawia na te łatwo dostępne w każdym sklepie: żurawinę, włoskie orzechy, rodzynki, morele – nie ma tu orzeszków pini, nerkowca lub pekan. Jednym słowem to przepisy na każdą kieszeń. Umiar – to kolejne słowo, które przychodzi mi na myśl, kiedy patrzę na Dwanaście słodkich miesięcy. Sto dwadzieścia przepisów…

Nie oszukujmy się, okres świąt Bożego Narodzenia to idealny moment, kiedy można bezkarnie oglądać Kevina samego w domu oraz czytać zimowe romanse. To takiej właśnie kategorii zalicza się Miłość zimową porą Carrie Elks. Kitty Shakespeare to młoda i ambitna studentka filmoznawstwa, która walczy o staż u znanego reżysera Kleina. Pech sprawił, że dostała angaż, ale jako rodzinna niania w zaśnieżonej Wirginii. Nie mając wiele do stracenia dziewczyna postanawia przyjąć propozycję – kto wie, na pewno uda jej się trochę zarobić na studia, a przy okazji zaskarbić sobie przychylność filmowca. Na miejscu poznaje Adama, początkowo bardzo nieprzyjemnego, aczkolwiek nieziemsko przystojnego brata swego pracodawcy, który od razu wpada jej w oko. Mężczyzna skrywa jednak pewnie sekret, który przeszkadza mu w nawiązywaniu trwałych relacji. Czy Kitty uda się przełamać niewidzialne mury, jakimi odgrodził się od wszystkich Adam? Jaki udział w tym wszystkim będzie miał niewielki pupil, który trafił pod opiekę studentki? Czy bohaterom pisana jest wielka miłość czy może przelotny romans? Fabuła Miłości zimową porą w żaden sposób nie zaskakuje – została zbudowana zgodnie z zasadami schematu romansowego Bachora. I chociaż bardzo łatwo jest przewidzieć kolejne wydarzenia, a postacie nie grzeszą zbytnio inteligencją, to jednak książkę czyta się naprawdę przyjemnie. Wpływ na to…

Dziewczyna z kabiny numer 10 okazała się naprawdę świetnym debiutem angielskiej pisarki Ruth Ware. I chociaż sama kreacja na bohaterkę nie była zaskakująca (kobieta z problemami psychicznymi i alkoholowymi), to jednak nadrabiała te braki fabuła, inspirowana silnie powieściami Agathy Christie. Niestety, kolejna książka – Gra w kłamstwa – nie utrzymuje poziomu swojej poprzedniczki. Sama fabuła przypomina bardzo Jedno z nas kłamie, z tym, że tutaj mamy do czynienia z dorosłymi kobietami skrywającymi mroczny sekret sprzed lat. Cztery przyjaciółki ze szkoły z internatem w Salten połączyła jedna z obietnic, która na zawsze związała je ze sobą, tajemnica, która przewróciła ich życie do góry nogami. Isa Wilde, Kate Atagon, Thea West i Fatima Chaudhry zaledwie jednym kłamstwem splotły swoje losy na całe życie. Narratorką Gry w kłamstwa Ruth Ware jest Isa Wilde, mama malutkiej Freyi i prawniczka służby publicznej. Siedemnaście lat temu cztery nastolatki w Salten House rozpoczęły grę w kłamstwa, która uczyniła z nich mistrzynie w mówieniu nieprawdy. Niemal każdy weekend spędzały w posiadłości Ambrosa Atagona, ojca Kate i nauczyciela malarstwa w liceum, do którego uczęszczały. Razem z Atagonem i Kate w pobliskim młynie mieszkał Luc Rochefort, którego Ambrose uważał za syna,. Kąpiele w rzece, opalanie się na pomoście i ogólna…

Wydawnictwo Wilga wyszło naprzeciw oczekiwaniom zarówno rodziców, jak i wielu pedagogów i psychologów, tworząc serię książek przeznaczoną dla dzieci, których głównym celem jest ukształtowanie nawyku regularnego czytania. Trzypoziomowa seria „Książkożercy” pomaga małym czytelnikom wejść do świata słów, literek i zadań, a każdy poziom zaawansowania odpowiada ich aktualnym umiejętnościom i kompetencjom językowym.

Wersja oficjalna: dwójka młodych, zakochanych w sobie ludzi zatrzymuje się na parkingu poza miastem. On idzie do łazienki, a kiedy wraca, to zastaje pusty samochód. Dziewczyna zaginęła i wszelki ślad po niej ginie. Z braku dowodów zostaje uniewinniony. Wersja nieoficjalna: para była z sobą bardzo skłócona, on ma problemy z agresją, a ona ukrywa przed nim zdradę. Nie chciał jej zrobić krzywdy, wyszedł z auta, aby odetchnąć i ukoić myśli. Kiedy ona zaginęła, nie mógł się przyznać do sprzeczki. Po długim śledztwie został wypuszczony na wolność, jednak psychicznie nadal czuję się winny zaistniałej sytuacji. Po kilku latach Finn McQuaid wiąże się z siostrą zaginionej ukochanej, Ellen. Kiedy publicznie ogłaszają zaręczyny, dostaje tajemniczego maila z informacją, iż Layla żyje. Początkowo wydaje mu się to chorym żartem, jednak każdego dnia otrzymuje coraz więcej dowodów na to, iż to prawda. Fin zaczyna podejrzewać wszystkich swoich bliskich, przyjaciela Harry’ego, dobrą znajomą Ruby i nawet Ellen. Czy padł ofiarą wysublimowanej gry, ma do czynienia z prawdziwym porywaczem czy może zaczyna powoli popadać w schizofrenię? Co jest prawdą, a co kłamstwem? Najnowszy thriller P.A. Paris, autorki bestsellerowej powieści Za zamkniętymi drzwiami, po raz kolejny porusza temat zręcznej, misternie zaplanowanej manipulacji i grą uczuciami drugiej osoby. Cała…

Mollynaird Blackwater znowu wpadła w kłopoty. Czy może być jednak coś gorszego niż ucieczka z  Nord Jorku, przyjaźń z Rooskies  i bratanie z Młodszą, Średnią i Starszą? Owszem, odmowa współpracy z rządem własnego kraju. Molly została złapana przez agentów Nord Jorku i staje przed ważną decyzją: narazić swoich najbliższych czy może zdradzić przyjaciół z Północy? Pierwszy tom przygód trzynastoletniej bohaterki zakończył się w naprawdę mrożącym krew w żyłach momencie. Dziewczyna została złapana przez urzędników Departamentu Specjalnego i postawiona przed nie lada dylematem: współpracuje z nimi albo zdradza ojczyznę, za co czeka ją i jej najbliższych surowa kara. Haczyk tkwi w dwóch rzeczach: Molly nie ma pojęcia, co tak naprawdę wie o jej pobycie u Rooskiej Lord Spencer, a po drugie, znacznie bardziej przerażające, nie ma już możliwości wytwarzania magii. Wyuczona u Starszej formuła łocieć-dłoń-kciuk przestała działać, a i jej zdolności do kłamstwa są nieco ograniczone. Czy uda jej się przekonać pracowników Departamentu, iż była więziona i nie ma zielonego pojęcia o tym, co planują Rooskies wobec Królestwa. Czy dziewczynie uda się ocalić bliskich i z jednocześnie ostrzec Tańkę i Wsiesława przed agentami Nord Jorku? Akcja drugiego tomu cyklu o przygodach Molly Blackwater rozgrywa się głównie na terenie Królestwa, co pozwala…

Kim był i jaką rolę odegrał w dziejach ludzkości Włodzimierz Iljicz Uljanow, znany jako Lenin? Do historii przeszedł jako ojciec rewolucji październikowej 1917 roku, która obaliła dynastię Romanowów i zaprowadziła nowy porządek na wschodzie Europy. Nowy ład i nowi ludzie, którzy stali za tą ideą na zawsze odcisnęli piętno w myśleniu i w dążeniu ludzkości do stworzenia idealnego społeczeństwa na Ziemi. Szkopuł w tym, że nie wszyscy pragnęli tego samego, a już na pewno Lenin nie pragnął szczęścia i sprawiedliwości dla wszystkich. Dzisiaj w myśleniu przeciętnego człowieka Lenin kojarzy się z bojownikiem o wyższe wartości i cele, a przynajmniej ludzie z Europy Zachodniej patrzą w ten sposób na tego człowieka. Europa Wschodnia i Rosja widzą te sprawy nieco inaczej. Kim naprawdę był bohater opracowania Victora Sebestyena Lenin. Dyktator, o co walczył i w imię czego zabijał? Odpowiedź wcale nie jest jednoznaczna, a historia wtłaczana do głów uczniom przez komunistów była zupełnie inna. Pora poznać prawdziwą historię jednego z największych… no właśnie, kogo? Dla jednych jest bohaterem, dla innych złoczyńcą, który za nic miał ludzkie życie. Po dziś dzień tłumy Rosjan stoją w kolejce do mauzoleum, aby zobaczyć zabalsamowane zwłoki dyktatora i pochylić czoła przed tym, który na zawsze zmienił ich…

Poznajcie Bling Ring: Rachel Lee (19), Dianę Tamayo (19), Courtney Ames (18), Alexis Neiers (18), Nicholasa Prugo (18), Roy’a Lope’a (27) oraz ich przyjaciół. Amerykańskich nastolatków, którzy pozazdrościli sławy i postanowili ją zdobyć za wszelką cenę. Po zaledwie dwunastu miesiącach spełnili swój american dream – są sławni, pisze się o nich w internetowych portalach, redaguje kolejne książki  i kręci filmy. Pozostaje tylko jedno pytanie – jaką cenę byli w stanie zapłacić, aby zrealizować swój hollywoodzki sen? Nancy Jo Sales jest reporterką zajmującą się branżą celebrytów (Paris Hilton, Lindsay Lohan, Hugh Hefner) i filmowych gwiazd (Angelina Jolie, Russell Simmons): przeprowadza z nimi wywiady, pisze o nich książki oraz zajmuje się ich szeroko pojętą młodzieżową kulturą, tzw. bananowych nastolatków. Tym razem na swój warsztat wzięła opisanie o zmiennym składzie grupy młodocianych przestępców, których pasją jest kradzież luksusowych rzeczy należących do osób z pierwszych stron gazet. Los Angeles Times ochrzcił ich mianem Bling Ring. Pozbawieni jakiejkolwiek moralności i skrupułów, okradali największe sławy „młodego Hollywood” z ubrań, butów, torebek i kosztowności. Następnie imprezach przechwalali się swoimi zdobyczami, zamieszczali fotografie na Facebooku oraz wpisy na Twitterze, tym samym chwaląc się nowymi rzeczami. A to wszystko bez żadnego profesjonalnego sprzętu czy też przygotowań – wystarczyło obserwować…