Portafortunas

O trylogii Morze Drzazg Joego Abercrombiego słyszałam już dobrych kilka lat temu. Wszystkie trzy tomy, tj. Pół króla, Pół świata i Pół wojny zostały kupione już jakiś czas temu, jednak dopiero okres słynnej kwarantanny roku 2020 sprawił, że książka trafiła w moje ręce. Jak wypadło moje pierwsze spotkanie ze słynnym twórcą fantasy?

Szubienica o zmierzchu to drugi tom serii zatytułowanej Łowca czarownic autorstwa brytyjskiego pisarza fantasy, Williama Hussey’a. Naturalnie, fabuła kontynuuje wątki rozpoczęte w pierwszej części pt.: Świt demonów. Powieść reklamowana na okładce jako „pełnokrwisty horror” nie rozczarowała moich czytelniczych oczekiwań. Znalazłam w niej zawrotną akcję, makabryczne sceny, intrygujące rozwiązania zaistniałych problemów i żywe, barwne opisy. Główny bohater, klon słynnego Łowcy Czarownic – Josiaha Hobarrona, Jacob Harker, zostaje wplątany w diabelską intrygę. Pan Demonów uciekł z Piekła i wydaje się, że nic nie może go powstrzymać przed wprowadzeniem w życie szatańskiego planu. Chce zbudować nowe Wrota, by sprowadzić potępioną armię i przejąć władzę nad całą Ziemią. Co prawda Jake z pomocą przyjaciół zamknął magiczne przejście, jednak to tylko chwilowe rozwiązanie, bowiem moce ciemności przybierają na sile, a na drodze sprawiedliwości problemy mnożą się z niespotykaną  wręcz prędkością. Prawny opiekun chłopaka, Adam Harker, zostaje śmiertelnie ranny, a Simon, najlepszy przyjaciel, przeżywa kryzys tożsamości, zaś sam bohater zostaje pozbawiony Staromocy, którą czerpie z przyrody do walki ze złem. Jack zostaje przyparty do przysłowiowego muru i zmuszony do odbycia podróży w czasie, by wśród XVII-wiecznych tawern i dymiących stosów odnaleźć wiedźmową kulę – jedyny przedmiot, który zdoła ocalić jego ojca i powstrzymać Pana Demonów. Czy…

Na drugi wolumin cyklu Córki Księżyca składają się dwa oddzielne opowiadania: Nocny cień, którego główną bohaterką jest była członkini gangu – Jimena oraz Tajemniczy zwój z pierwszoplanową rolą Catty. Jimena, podobnie jak jej najlepsze przyjaciółki – Serena, Catty i Vanessa – jest tytułową córką bogini Księżyca, Selene, na której spoczywa zadanie ochrony ludzkości przed Atroxem, wcielonym złem. W Nocnym cieniu dziewczyna postanowiła zerwać ze swoim poprzednim życiem i dzięki Maggie, mentorce młodych bogiń, ze wszystkich sił stara się sprostać roli dobrej wojowniczki. Wszystko układa się dobrze do momentu, gdy pojawia się Veto, tragicznie zmarły ukochany Jimeny. Chłopak nagle powraca z krainy umarłych twierdząc, że fortelem przechytrzył Atroxa i znalazł sposób na równoczesne dotrzymanie swojej obietnicy, iż nawet śmierć nie rozdzieli go z miłością jego życia. Dziewczyna odkrywa, że to pułapka zastawiona przez wroga i desperacko próbuje odnaleźć sposób na zatrzymanie najdroższego Veta przy swoim boku, a jednocześnie zapewnić bezpieczeństwo przyjaciółkom. W Tajemnym zwoju spotykam Catty, która za wszelką cenę pragnie dowiedzieć się czegoś o swojej biologicznej matce. Na szczęście ma wsparcie w zastępczej opiekunce, Kendrze, która wierząc, iż jej córka jest kosmitką, stara się ją chronić przed potencjalnymi niebezpieczeństwami. Życie dziewczyny zostaje wywrócone do góry nogami, kiedy pewnego dnia dostaje zawiadomienie, że znaleziono ciało jej rodzicielki, i do rąk bohaterki trafia…

Mollynaird Blackwater znowu wpadła w kłopoty. Czy może być jednak coś gorszego niż ucieczka z  Nord Jorku, przyjaźń z Rooskies  i bratanie z Młodszą, Średnią i Starszą? Owszem, odmowa współpracy z rządem własnego kraju. Molly została złapana przez agentów Nord Jorku i staje przed ważną decyzją: narazić swoich najbliższych czy może zdradzić przyjaciół z Północy? Pierwszy tom przygód trzynastoletniej bohaterki zakończył się w naprawdę mrożącym krew w żyłach momencie. Dziewczyna została złapana przez urzędników Departamentu Specjalnego i postawiona przed nie lada dylematem: współpracuje z nimi albo zdradza ojczyznę, za co czeka ją i jej najbliższych surowa kara. Haczyk tkwi w dwóch rzeczach: Molly nie ma pojęcia, co tak naprawdę wie o jej pobycie u Rooskiej Lord Spencer, a po drugie, znacznie bardziej przerażające, nie ma już możliwości wytwarzania magii. Wyuczona u Starszej formuła łocieć-dłoń-kciuk przestała działać, a i jej zdolności do kłamstwa są nieco ograniczone. Czy uda jej się przekonać pracowników Departamentu, iż była więziona i nie ma zielonego pojęcia o tym, co planują Rooskies wobec Królestwa. Czy dziewczynie uda się ocalić bliskich i z jednocześnie ostrzec Tańkę i Wsiesława przed agentami Nord Jorku? Akcja drugiego tomu cyklu o przygodach Molly Blackwater rozgrywa się głównie na terenie Królestwa, co pozwala…

Co się stało z Jasnością, która opuściła Królestwo? Tego nie wie nawet największy Świetlisty ani sam Władca Podziemi, dlatego zarówno Niebo, jak i Piekło wysłało swoich przedstawicieli w celu odszukania Stwórcy. Bramy światłości to trylogia należąca do anielskiego świata Mai Lidii Kossakowskiej. Uniwersum otworzyły opowiadania Żarna niebios, zaś właściwy cykl rozpoczął Siewca Wiatru oraz późniejszy dwutomowy Zbieracz Burz. Trzeci tom z jednej strony zamyka wątek poszukiwania Boga, zaś z drugiej pozostawia promyk nadziei, że literacka przygoda jeszcze nie dobiegła końca. Podczas gdy Daimon i Lucyfer wspólnie, chociaż nie bez wielu trudności, podążają w dalszą podróż do Ergu, Rajzjel udający władzę Głębi próbuje uchronić się przed wściekłym Nergalem. A ten nie daje świetlistemu chwili wytchnienia, jego świta jest o krok przed zdemaskowaniem faktu, iż Bóg opuścił swoje Królestwo, co zburzy nie tylko porządek w niebie, ale i wywoła  ogromny chaos w samym piekle. Demoniczny kociak Nefer, ulubieniec Lampki, który wyruszył w poszukiwaniu swego pana jest śledzony przez Asmodeusza, który wyrusza śladami niebiańskiej wyprawy, a anielska drużyna nadal błąka się w Strefach Poza Czasem. Nie wiedzą, że Daimon, mimo podstępu Matariśwana, nadal żyje i próbuje odnaleźć swoich pogrążonych w rozpaczy towarzyszy. Najmocniejszą stroną Bram światłości jest para Frey-Lucyfer. Poziom sarkazmu między nimi…

Nik Pierumow zdecydowanie nie podbił mego serca jako kontynuatora tolkienowskiego Władcy Pierścieni, jednak nie sposób całkowicie przekreślić jego twórczości. W 2004, a następnie w 2007 roku podczas Euroconu otrzymał tytuł fantasy roku. Jednocześnie też spod jego pióra wyszło ponad 20 książek, które sprzedały się w łącznym nakładzie ponad czterech milionów egzemplarzy i to w samej Rosji. Od 2008 roku mieszka i tworzy w USA. Nie ukrywam, że byłam dość sceptycznie nastawiona do jego kolejnej książki, jednak jak się szybko przekonałam, całkowicie niesłusznie. Blackwater: Magia i stal to bardzo dobra powieść przygodowa z elementami steampunku i cyberpunku, przeznaczona dla młodszych czytelników. Dwunastoletnia Molly Blackwater mieszka w Nord Jorku. To córka szanowanego w mieście lekarza, jej matka to surowa pani domu, która za wszelką cenę próbuje utrzymać dziewczynkę w posłuszeństwie i nauczyć jej dyscypliny. Jednak  nasza bohaterka to typowa chłopczyca, wszędzie jej pełno, lubi nosić spodnie, spotykać się ze znajomymi chłopaki i godzinami oglądać Herculesa, ogromny opancerzony pociąg napędzany parą, który z jednej strony chroni królestwo Nord Jorku przed Rooskies (o nich później), a z drugiej podbija ich terytorium. Budzą oni trwogę wśród mieszkańców, Specjalny Departament robi wszystko, aby ich izolować od społeczeństwa. Nikt nie wie, co się dzieje ze złapanymi osobami,…

Serial Castle Rock okazał się nie tylko telewizyjnym sukcesem (średnia ocena na Filmwebie wynosi 7.4, a na IMBD 7.9), ale także literackim. Dlaczego? Na najnowszych wydaniach książek Stephana Kinga wydawnictwo Albatros dodało naklejkę informującą o tym, w których z nich akcja rozgrywa się w Castle Rock, aby miłośnik grozy nie znający jeszcze tego posępnego i niepokojącego miasteczka, mógł sięgnąć po historie bohaterów poznanych w serialu. Ponadto to znaczne ułatwienie dla czytelników, którzy nie mieli jeszcze szansy poznać prozy twórcy Miasteczka Salem. Jedną z takich okazji jest lektura Uniesienia, noweli w świecie Castle Rock. Spośród innych tytułów warto wspomnieć o Pudełku z guzikami Gwendy, Cujo, Mrocznej połowie oraz Sklepiku z marzeniami. Fabuła powieści koncentruje się tak naprawdę na dwóch wątkach: historii utraty wagi Scotta Careya oraz lesbijskim małżeństwie właścicielek nowo otwartej restauracji, które muszą zmagać się z konserwatywnym podejściem mieszkańców Castle Rock do ich związku.  Mężczyzna, z dnia na dzień, zaczął bardzo intensywnie chudnąć. Problem jednak tkwi w tym, że zupełnie tego po nim nie widać – waży ponad sto kilogramów i codziennie traci około kilograma, nadal pozostając tęgim. Próbuje szukać pomocy u swoich znajomych i znaleźć przyczynę choroby, jednak na próżno. Snując się po domu zauważa, że na jego trawniku pies sąsiadek pozostawia niemiłe niespodzianki. Kobiety niedawno przeprowadziły się…

Húrin to władca Dor-lóminu oraz jeden z wielkich wojowników żyjących w okresie Pierwszej Ery Śródziemia, przyjaciel elfów i wróg Morgotha, któremu nieustannie stawiał opór. Rozpalił w sercu potężnego Ainura tak wielki gniew, że ten nie zabił przeciwnika, lecz zesłał na niego straszną klątwę, która objęła także jego dzieci. Chociaż książka nosi tytuł Dzieci Húrina, to jednak koncentruje się na życiu tylko jednego z nich, Túrina, którego losu czytelnik śledzi od dnia urodzin aż do zgonu. Książka podstawa na podstawie licznych szkiców i zapisków J. R.R. Tolkiena, których redakcji i ułożenia w ostateczną wersję podjął się jego syn, Christopher. Nie była to prosta droga, bowiem Brytyjczyk poprawiał historię przez ponad trzydzieści lat. Húrin odgrywał ważną rolę zarówno w Silmarillionie, jak i w Niedokończonych opowieściach, wspomniany był także i na kartach trylogii, lecz dopiero tutaj poświęcono mu należycie dużo uwagi. Główna akcja powieści rozgrywa się w Beleriandzie w czasach wzrostu potęgi Morgotha oraz powiększaniu się antagonizmów między rasą elfów, ludzi, krasnoludów i innych mieszkańców Śródziemia. Podczas starcia Húrina z Melkorem w słynnej Bitwie Nieprzeliczonych Łez mężczyzna trafił do niewoli Czarnego Pana. Gdy nie udało mu się zdradzić położenia elfiego królestwa Gondolin, Morgoth zatruł jego umysł mroczną wizją i przykuł do skały na…

Prawie od zawsze debiutant miał rzucane kłody pod nogami, główne problemy dotyczą kwestii finansowych:  rzadko które wydawnictwo decyduje się na opublikowanie nikomu nieznanego autora. Większość polskich twórców fantastyki rozpoczynała swą literacką przygodę od publikacji opowiadań, by następnie, szlifując swój warsztat, móc pochwalić się pełnowartościową, dopracowaną powieścią. Obecnie ten trend jest praktycznie na wymarciu: wydawnictwa stawiają na twórców zagranicznych bądź decydują się na publikację co najmniej powieści, a najlepiej zaplanowanego już kilkutomowego cyklu. Młodzi twórcy rozpoczynający swe pierwsze kroki mają trzy opcje: selfpublishing,  darmowe rozpowszechnianie swoich utworów w sieci bądź, przy odrobinie szczęścia, publikację w zbiorczej antologii. Właśnie ten ostatni element – debiutowanie poprzez opowiadanie – stanowi główną ideę Wydawnictwa Craiis, które chce dać szansę przyszłym pisarzom na zaprezentowanie się szerokiej publiczności. Teorie spisków. Antologia  to efekt pracy Katarzyny Lengowskiej oraz Forum Literackiego Craiis, którzy w 2012 roku ogłosili konkurs skierowany dla młodych fantastów. Z ponad setki tekstów wybrano 13 opowiadań, których tematyka obraca się wokół mrocznej wizji świata kontrolowanego przez tajemnicze układy oraz inne, niezidentyfikowane grupy. Ex aequo przyznano drugie miejsce (bez pierwszego), trzecie oraz cztery wyróżnienia (chociaż tekst Lucyny Kasprzak Od Minotaura, czyli krótka historia o początkach kapitalizmu nie został zamieszczony w zbiorze). Opowiadania nie liczą więcej niż dwadzieścia…

Książę Griffin nadal nie jest do końca przekonany, czy jeden z jego najlepszych przyjaciół, Jasper Renn, mógł dopuścić się tak haniebnego czynu, jakim okazuje się morderstwo. Wraz z Samem, Emily i Finley udaje się w podróż, by znaleźć chłopaka i dowiedzieć się całej prawdy o jego przeszłości. Bohaterowie nie mają pojęcia, że Jaspera porwał okrutny Dalton, pragnący dostać w swoje ręce znane z pierwszej części tajemnicze urządzenie i otrzymać zwrot wcześniejszej „zaliczki”. Jako „gwarancję bezpieczeństwa” i spełnienia własnych zachcianek trzyma w zamknięciu swojej rezydencji dawną ukochaną Jaspera, Mei, noszącą na szyi tytułowy mechaniczny kołnierz (który przy najmniejszej próbie zdjęcia zaciska na dziewczynie swe śmiertelne szczęki). Na dodatek po piętach Renna depcze również szeryf Whib Kirby. Rozpoczyna się gra z czasem, której stawką jest życie kilku protagonistów. A jeśli do tego wszystkiego dołączyć postać Nikoli Tesli (mającą do odegrania dość ważną rolę), to wychodzi naprawdę interesująca i wciągająca mieszanka! Dziewczyna w mechanicznym kołnierzu to drugi tom cyklu Kronik steampunku. Podobnie jak w przypadku otwierającej serię Dziewczyny w stalowym gorsecie, tak i tutaj czytelnik znajdzie szereg odwołań do wspomnianego fantastycznego gatunku: powietrzne poduszkowce wykorzystujące eter, koegzystencję maszynowych elementów w ciele bohatera, jak również mnogość nawiązań do stylu wiktoriańskiej Anglii, lecz tym razem…