Portafortunas

Mollynaird Blackwater znowu wpadła w kłopoty. Czy może być jednak coś gorszego niż ucieczka z  Nord Jorku, przyjaźń z Rooskies  i bratanie z Młodszą, Średnią i Starszą? Owszem, odmowa współpracy z rządem własnego kraju. Molly została złapana przez agentów Nord Jorku i staje przed ważną decyzją: narazić swoich najbliższych czy może zdradzić przyjaciół z Północy? Pierwszy tom przygód trzynastoletniej bohaterki zakończył się w naprawdę mrożącym krew w żyłach momencie. Dziewczyna została złapana przez urzędników Departamentu Specjalnego i postawiona przed nie lada dylematem: współpracuje z nimi albo zdradza ojczyznę, za co czeka ją i jej najbliższych surowa kara. Haczyk tkwi w dwóch rzeczach: Molly nie ma pojęcia, co tak naprawdę wie o jej pobycie u Rooskiej Lord Spencer, a po drugie, znacznie bardziej przerażające, nie ma już możliwości wytwarzania magii. Wyuczona u Starszej formuła łocieć-dłoń-kciuk przestała działać, a i jej zdolności do kłamstwa są nieco ograniczone. Czy uda jej się przekonać pracowników Departamentu, iż była więziona i nie ma zielonego pojęcia o tym, co planują Rooskies wobec Królestwa. Czy dziewczynie uda się ocalić bliskich i z jednocześnie ostrzec Tańkę i Wsiesława przed agentami Nord Jorku? Akcja drugiego tomu cyklu o przygodach Molly Blackwater rozgrywa się głównie na terenie Królestwa, co pozwala…

Co się stało z Jasnością, która opuściła Królestwo? Tego nie wie nawet największy Świetlisty ani sam Władca Podziemi, dlatego zarówno Niebo, jak i Piekło wysłało swoich przedstawicieli w celu odszukania Stwórcy. Bramy światłości to trylogia należąca do anielskiego świata Mai Lidii Kossakowskiej. Uniwersum otworzyły opowiadania Żarna niebios, zaś właściwy cykl rozpoczął Siewca Wiatru oraz późniejszy dwutomowy Zbieracz Burz. Trzeci tom z jednej strony zamyka wątek poszukiwania Boga, zaś z drugiej pozostawia promyk nadziei, że literacka przygoda jeszcze nie dobiegła końca. Podczas gdy Daimon i Lucyfer wspólnie, chociaż nie bez wielu trudności, podążają w dalszą podróż do Ergu, Rajzjel udający władzę Głębi próbuje uchronić się przed wściekłym Nergalem. A ten nie daje świetlistemu chwili wytchnienia, jego świta jest o krok przed zdemaskowaniem faktu, iż Bóg opuścił swoje Królestwo, co zburzy nie tylko porządek w niebie, ale i wywoła  ogromny chaos w samym piekle. Demoniczny kociak Nefer, ulubieniec Lampki, który wyruszył w poszukiwaniu swego pana jest śledzony przez Asmodeusza, który wyrusza śladami niebiańskiej wyprawy, a anielska drużyna nadal błąka się w Strefach Poza Czasem. Nie wiedzą, że Daimon, mimo podstępu Matariśwana, nadal żyje i próbuje odnaleźć swoich pogrążonych w rozpaczy towarzyszy. Najmocniejszą stroną Bram światłości jest para Frey-Lucyfer. Poziom sarkazmu między nimi…

Nik Pierumow zdecydowanie nie podbił mego serca jako kontynuatora tolkienowskiego Władcy Pierścieni, jednak nie sposób całkowicie przekreślić jego twórczości. W 2004, a następnie w 2007 roku podczas Euroconu otrzymał tytuł fantasy roku. Jednocześnie też spod jego pióra wyszło ponad 20 książek, które sprzedały się w łącznym nakładzie ponad czterech milionów egzemplarzy i to w samej Rosji. Od 2008 roku mieszka i tworzy w USA. Nie ukrywam, że byłam dość sceptycznie nastawiona do jego kolejnej książki, jednak jak się szybko przekonałam, całkowicie niesłusznie. Blackwater: Magia i stal to bardzo dobra powieść przygodowa z elementami steampunku i cyberpunku, przeznaczona dla młodszych czytelników. Dwunastoletnia Molly Blackwater mieszka w Nord Jorku. To córka szanowanego w mieście lekarza, jej matka to surowa pani domu, która za wszelką cenę próbuje utrzymać dziewczynkę w posłuszeństwie i nauczyć jej dyscypliny. Jednak  nasza bohaterka to typowa chłopczyca, wszędzie jej pełno, lubi nosić spodnie, spotykać się ze znajomymi chłopaki i godzinami oglądać Herculesa, ogromny opancerzony pociąg napędzany parą, który z jednej strony chroni królestwo Nord Jorku przed Rooskies (o nich później), a z drugiej podbija ich terytorium. Budzą oni trwogę wśród mieszkańców, Specjalny Departament robi wszystko, aby ich izolować od społeczeństwa. Nikt nie wie, co się dzieje ze złapanymi osobami,…

Serial Castle Rock okazał się nie tylko telewizyjnym sukcesem (średnia ocena na Filmwebie wynosi 7.4, a na IMBD 7.9), ale także literackim. Dlaczego? Na najnowszych wydaniach książek Stephana Kinga wydawnictwo Albatros dodało naklejkę informującą o tym, w których z nich akcja rozgrywa się w Castle Rock, aby miłośnik grozy nie znający jeszcze tego posępnego i niepokojącego miasteczka, mógł sięgnąć po historie bohaterów poznanych w serialu. Ponadto to znaczne ułatwienie dla czytelników, którzy nie mieli jeszcze szansy poznać prozy twórcy Miasteczka Salem. Jedną z takich okazji jest lektura Uniesienia, noweli w świecie Castle Rock. Spośród innych tytułów warto wspomnieć o Pudełku z guzikami Gwendy, Cujo, Mrocznej połowie oraz Sklepiku z marzeniami. Fabuła powieści koncentruje się tak naprawdę na dwóch wątkach: historii utraty wagi Scotta Careya oraz lesbijskim małżeństwie właścicielek nowo otwartej restauracji, które muszą zmagać się z konserwatywnym podejściem mieszkańców Castle Rock do ich związku.  Mężczyzna, z dnia na dzień, zaczął bardzo intensywnie chudnąć. Problem jednak tkwi w tym, że zupełnie tego po nim nie widać – waży ponad sto kilogramów i codziennie traci około kilograma, nadal pozostając tęgim. Próbuje szukać pomocy u swoich znajomych i znaleźć przyczynę choroby, jednak na próżno. Snując się po domu zauważa, że na jego trawniku pies sąsiadek pozostawia niemiłe niespodzianki. Kobiety niedawno przeprowadziły się…

Húrin to władca Dor-lóminu oraz jeden z wielkich wojowników żyjących w okresie Pierwszej Ery Śródziemia, przyjaciel elfów i wróg Morgotha, któremu nieustannie stawiał opór. Rozpalił w sercu potężnego Ainura tak wielki gniew, że ten nie zabił przeciwnika, lecz zesłał na niego straszną klątwę, która objęła także jego dzieci. Chociaż książka nosi tytuł Dzieci Húrina, to jednak koncentruje się na życiu tylko jednego z nich, Túrina, którego losu czytelnik śledzi od dnia urodzin aż do zgonu. Książka podstawa na podstawie licznych szkiców i zapisków J. R.R. Tolkiena, których redakcji i ułożenia w ostateczną wersję podjął się jego syn, Christopher. Nie była to prosta droga, bowiem Brytyjczyk poprawiał historię przez ponad trzydzieści lat. Húrin odgrywał ważną rolę zarówno w Silmarillionie, jak i w Niedokończonych opowieściach, wspomniany był także i na kartach trylogii, lecz dopiero tutaj poświęcono mu należycie dużo uwagi. Główna akcja powieści rozgrywa się w Beleriandzie w czasach wzrostu potęgi Morgotha oraz powiększaniu się antagonizmów między rasą elfów, ludzi, krasnoludów i innych mieszkańców Śródziemia. Podczas starcia Húrina z Melkorem w słynnej Bitwie Nieprzeliczonych Łez mężczyzna trafił do niewoli Czarnego Pana. Gdy nie udało mu się zdradzić położenia elfiego królestwa Gondolin, Morgoth zatruł jego umysł mroczną wizją i przykuł do skały na…

Prawie od zawsze debiutant miał rzucane kłody pod nogami, główne problemy dotyczą kwestii finansowych:  rzadko które wydawnictwo decyduje się na opublikowanie nikomu nieznanego autora. Większość polskich twórców fantastyki rozpoczynała swą literacką przygodę od publikacji opowiadań, by następnie, szlifując swój warsztat, móc pochwalić się pełnowartościową, dopracowaną powieścią. Obecnie ten trend jest praktycznie na wymarciu: wydawnictwa stawiają na twórców zagranicznych bądź decydują się na publikację co najmniej powieści, a najlepiej zaplanowanego już kilkutomowego cyklu. Młodzi twórcy rozpoczynający swe pierwsze kroki mają trzy opcje: selfpublishing,  darmowe rozpowszechnianie swoich utworów w sieci bądź, przy odrobinie szczęścia, publikację w zbiorczej antologii. Właśnie ten ostatni element – debiutowanie poprzez opowiadanie – stanowi główną ideę Wydawnictwa Craiis, które chce dać szansę przyszłym pisarzom na zaprezentowanie się szerokiej publiczności. Teorie spisków. Antologia  to efekt pracy Katarzyny Lengowskiej oraz Forum Literackiego Craiis, którzy w 2012 roku ogłosili konkurs skierowany dla młodych fantastów. Z ponad setki tekstów wybrano 13 opowiadań, których tematyka obraca się wokół mrocznej wizji świata kontrolowanego przez tajemnicze układy oraz inne, niezidentyfikowane grupy. Ex aequo przyznano drugie miejsce (bez pierwszego), trzecie oraz cztery wyróżnienia (chociaż tekst Lucyny Kasprzak Od Minotaura, czyli krótka historia o początkach kapitalizmu nie został zamieszczony w zbiorze). Opowiadania nie liczą więcej niż dwadzieścia…

Książę Griffin nadal nie jest do końca przekonany, czy jeden z jego najlepszych przyjaciół, Jasper Renn, mógł dopuścić się tak haniebnego czynu, jakim okazuje się morderstwo. Wraz z Samem, Emily i Finley udaje się w podróż, by znaleźć chłopaka i dowiedzieć się całej prawdy o jego przeszłości. Bohaterowie nie mają pojęcia, że Jaspera porwał okrutny Dalton, pragnący dostać w swoje ręce znane z pierwszej części tajemnicze urządzenie i otrzymać zwrot wcześniejszej „zaliczki”. Jako „gwarancję bezpieczeństwa” i spełnienia własnych zachcianek trzyma w zamknięciu swojej rezydencji dawną ukochaną Jaspera, Mei, noszącą na szyi tytułowy mechaniczny kołnierz (który przy najmniejszej próbie zdjęcia zaciska na dziewczynie swe śmiertelne szczęki). Na dodatek po piętach Renna depcze również szeryf Whib Kirby. Rozpoczyna się gra z czasem, której stawką jest życie kilku protagonistów. A jeśli do tego wszystkiego dołączyć postać Nikoli Tesli (mającą do odegrania dość ważną rolę), to wychodzi naprawdę interesująca i wciągająca mieszanka! Dziewczyna w mechanicznym kołnierzu to drugi tom cyklu Kronik steampunku. Podobnie jak w przypadku otwierającej serię Dziewczyny w stalowym gorsecie, tak i tutaj czytelnik znajdzie szereg odwołań do wspomnianego fantastycznego gatunku: powietrzne poduszkowce wykorzystujące eter, koegzystencję maszynowych elementów w ciele bohatera, jak również mnogość nawiązań do stylu wiktoriańskiej Anglii, lecz tym razem…

Czy może by coś gorszego niż mieszkanie w wiosce na odludziu? Owszem, ta wioska może znajdować się na pustyni Miraji: wszędzie piasek, piach, piaszczysko i powszechnie panująca beznadzieja. Amani Al’Hiza, nastoletnia bohaterka marzy o tym, aby wyrwać się z Dustwalku i spod ciężkiej ręki swego wuja, tyrana i despoty niepozwalającego jej decydować o własnym losie. Kraj rządzony jest przez Sułtana, która zajął i po części okupuje ziemię z armią Gallanów. Na dodatek w zakamarkach czają się rebelianci. To świat stosunkowo brutalny, bezwzględne. Liczy się posłuszeństwo jako najwyżej ceniona wartość. Wszelkie próby przeciwstawienia woli rządzących okazują się śmiertelnie niebezpieczne. Na szczęście wątek główny nie koncentruje się na walkach między uzurpatorem i lokalną ludnością, lecz na losach młodej, zadziornej i w gruncie rzeczy bardzo pyskatej nastolatki. Dziewczyna chce znaleźć swój kąt na ziemi w Izmanie (stolicy Miraji) i aby to spełnić potrzebuje tylko trochę gotówki. Jak 17-latka może w szybki i dyskretny sposób zdobyć pieniądze? Biorąc udział w nielegalnym konkursie strzelniczym w chłopięcym przebraniu! Jej misterny plan legł w gruzach, kiedy na jej drodze pojawił się przystojny Jim – po części sprzymierzeniec, a po części i wróg, który wraz z Amani postanawia przebyć pustynię. Przy okazji okazuje się, że oboje zostali oskarżeni…

Podsumujmy najważniejsze wydarzenia poprzednich trzech części: hiszpańska filolog, 22-letnia Olga trafia do tytułowego Dziwnego Królestwa Ortanu rządzonego przez króla Szellara. Na początku wszystko wydaje się być dość zabawne: po włościach oprowadza ją Elmar, lokalny bohater, książę –bastard i naprawdę zabawny facet, o podobnym poczuciu humoru jak błazen Żak wieczorami topiący smutki w butelce dobrego trunku. Także młody zabójca na zlecenia i partyzant Cantor ma swoje pięć minut i zyskuje uwagę Olgi. Do czasu, aż bohaterka dowiaduje się o klątwie, wedle której musi poślubić króla Szellara. I to było głównym punktem centralnym całej fabuły, która skupiała się na królewskim ożenku i wywołanej przez to wśród dam dworu panice. Do czasu. Nad Ortarem ciągnie się także widmo przerażającego proroctwa, wedle którego odmowa poskutkuje prawdziwą zagładą Królestwa. I w tym momencie nacisk z warstwy obyczajowej przeniósł się na tematy stricte polityczne. A potem to już akcja rusza z przysłowiowego kopyta: pojawiają się zdrady, dworskie intrygi, waleczni mężczyźni, groźne smoki, a między nimi spore ilości procentowych trunków, przygodne romanse, spontaniczne stosunki seksualne oraz słowne utyczki, a to wszystko skąpane w sosie słowiańskiej fantastyki. Szeller ponownie żeni się z pozbawioną oka Kirą (które straciła w wyniku walki ze smokiem, u boku z Olga i Teresą),…

Oto jedna z powieści dla młodzieży, w której bardzo ważną rolę pełnią metafory, symbole oraz znaki pojawiające się na niebie. Największy nacisk został położony na poetyckość i baśniowość przedstawione świata, dzięki czemu debiutancka książka Lisy Lueddecke Gdzie niebo mieni się czerwienią okazuje się czymś więcej niż kolejną opowieścią fantasy dla dorastających czytelników. Niewątpliwie jednym z największych atutów debiutu Lisy Lueddecke jest malownicze oddanie wierzeń mieszkańców północnej wyspy Skane. To miejsce pełne chłodu, całkowicie odizolowane od cywilizacji, gdzie ludność żyje w swoim tempie i przestrzega niemal odwiecznych tradycji. Ludzie żyją w rytmie praw wyznaczonych przez naturę oraz Bogini. Poprzez światła na niebie przypomina im o swojej obecności oraz opiece, także w momencie, kiedy na niebie pojawia się tytułowa niebezpieczna czerwień (zieleń oznacza błogosławieństwo, zieleń spokój i harmonię, a błękit zwiastuje nadchodzącą śnieżycę). Kiedy siedemnaście lat temu niebo rozbłysło czerwienią, a zaraza zdziesiątkowała lokalną ludność, urodziła się mała Ósa, główna bohaterka powieści. Teraz ponownie na niebieskim sklepieniu pojawia się owa barwa zapowiadająca nadchodzącą apokalipsę. Lud Löska przygotowuje się na nadchodzącą zagładę, a dziewczyna postanawia zrobić wszystko, aby zatrzymać. Skąd wynika tak silna determinacja bohaterki? Czuje się winna śmierci swojej matki (co potęguje także oskarżenie ojca i siostry), a także częściowo wierzy w…