Portafortunas

Książka doktor Stefanie Green Umrzeć na swoich zasadach to lekarski pamiętnik pisany w formie reportażu opisujący pierwszy rok funkcjonowania medycznie wspomaganej śmierci na terenie Kanady. Pozycja godna uwagi, dająca jeden z wielu głosów w tej jakże kontrowersyjnej sprawie.

Wilcze dzieci Wioletty Sawickiej to reportaż poruszający przemilczaną przez media tragedię niemieckich dzieci, którym udało się zbiec przed Armią Czerwoną. Osierocone, często latami włóczyły się po lasach i wsiach, szukając pomocy. Większość z nich zapewne nie przeżyła, ocaleli zamilkli. Nieliczni postanowili dać głos, by przypomnieć światu o ich zapomnianej historii.

Nie nazywaj tego kultem Sary Berman to opis dziennikarskiego śledztwa o początku i końcu grupy NXIVM. O jej organizacji, założycielu i o elitach amerykańskiego show-biznesu, która to swoimi nazwiskami uwiarygodniała działalność sekty.

Anna Bikont w Cenie. W poszukiwaniu żydowskich dzieci po wojnie odkrywa przed czytelnikiem prawdziwe oblicze polsko-żydowskiej historii. Gorzka dla wielu prawda o tym, jak były traktowane żydowskie dzieci pod pieczą Polaków może wywołać oburzenie u wielu czytelników, jednak zupełnie niepotrzebnie.

Eichmann w Jerozolimie Hanny Arendt już przed publikacją wzbudzał ogromne kontrowersje. W podtytule autorka użyła określenia, iż jest to „rzecz o banalności zła” i właśnie owo zdanie wywołało wielką dyskusję, a jej echa nie milkną do dziś.

Małgorzata Sidz w Kocich chrzcinach odkrywa przed nami rąbek tajemnicy finlandzkiego narodu. Reportaż pisany z perspektywy obcokrajowca zamieszkującego skandynawski kraj odsłania cienie i blaski krainy Muminków, Nokii 3310, gry Angry Birds i nożyczek Fiskars. I wódki, nie zapominajmy o wódce Finlandia.

Aneta Pawłowska-Krać w Głośniku w głowie. O leczeniu psychiatrycznym w Polsce odkrywa przed czytelnikiem dwojaki obraz polskiej psychiatrii: z jednej strony wołające o pomstę do nieba, zaś z drugiej dający nadzieję, iż chorzy naprawdę otrzymają fachową pomoc. Jedno jest pewne – dzięki poświęceniu personelu ta gałąź medycyny nadal funkcjonuje.

Masowi mordercy i szaleńcy napisana przez Christophera Berry-Dee’ego to książka, która wywołuje we mnie mieszane uczucia.

Halo, czy to Ziemia autorstwa Tima Peaka to zachwycający pod względem wizualnym album o naszej rodzimej planecie ukazujący jej majestatyczne, zachwycające i zarazem kruche piękno.

Druga książka Nahlan Saimeh, doktor medycyny z specjalizacji psychiatrii i psychoterapii, zatytułowana Morderczynie i psychopatki. Szokujące historie z praktyki psychiatry sądowego nie koncentruje się na samych wstrząsających zbrodniach, jakich dopuściły się opisywane przez nią bohaterki. Autorka skupia się na tym, co takiego stało się w życiu kobiet, iż postanowiły bez żadnych skrupułów zabić drugiego człowieka.