Portafortunas

Tupcio Chrupcio, jak na prawdziwego przedszkolaka przystało, nie znosi jedzenia. I nie chodzi o to, ze mama daje mu do schrupania marchewkę, sprawa wygląda znacznie gorzej – przez to nie może się bawić na śniegu! Nie dość, że sprawia mamie przykrość, to na dodatek żąda, aby dać mu cukierka. Za nic ma argumenty, iż w lesie jest wiele głodnych i zmarzniętych zwierzątek, które tylko marzą o takim ciepłym posiłku. Nic nie jest w stanie zmienić zachowania myszki do czasu, aż do jego domu przychodzi niespodziewanie głodny i zmarznięty świerszcz. Czy Tupcio zrozumie, że nie wolno wybrzydzać przy jedzeniu? Jak sobie radzą inne stworzenia w czasie mroźnej zimy? Dlaczego mama tak bardzo namawiała go, aby coś zjadł? Odpowiedzi na te pytania znajdziecie w książeczce Tupcio Chrupcio: Nie chcę jeść! Kolejne tytuły o codziennych przygodach małej myszki zaskakują nie tylko pod względem ważnej tematyki, ale przede wszystkim prostoty poruszanych problemów. Mama Tupcia nie dotyka kwestii odżywienia lub nabywania odporności, lecz wspomina o tym, że wiele innych zwierzątek nie ma co jeść i należy docenić to, co się ma. I nie ma na myśli kwestii oszczędzania pieniędzy i jedzenia wszystkiego, lecz wspomina o tym, że nie każdy dba o zimowe zapasy i trzeba…

Opowieść Evy Mozes (po mężu Kor) rozpoczyna się wraz z postawieniem pierwszego kroku na ziemi niemieckiego obozu koncentracyjnego w Auschwitz w maju 1944 roku. Wraz z siostrą bliźniaczką Miriam zostały odseparowane od pozostałych członków rodziny (dwóch sióstr i rodziców), by trafić pod opiekę członków załogi medycznej doktora Josefa Mengele. Dla zaledwie dziesięcioletnich dziewczynek był to niewyobrażalny szok, bowiem małe rumuńskie Żydówki zostały wyrwane z cudownego, sielskiego dzieciństwa i przeniesione prosto w sam środek piekła, zdane wyłącznie na same siebie. Eva i Miriam wychowały się w bogatej rodzinie Aleksandra i Jaffy Mozesów, którzy byli właścicielami setek hektarów ziemi uprawnej w Portzie na terenach Rumunii. Historia dziewczynek stanowi niemal całkowite przeciwieństwo obrazu, jaki przeciętny czytelnik wynosi z lektury świadectw ocalałych z Holokaustu. Przede wszystkich rodzina Mozesów należała do zasymilowanych, mówiących po rumuńsku i węgiersku Żydów, których dzieci chodziły do publicznej szkoły. Jidysz, codzienny język Żydów aszkenazyjskich, był używany wyłącznie wtedy, kiedy rodzice chcieli ukryć pewne faktu przed swoimi dziećmi. Wraz z wybuchem wojny ich życie nie zmieniło się, nikt nie musiał nosić sławnych opasek z gwiazdą Dawida. Mało tego, rodzina Evy i Miriam ugościła dowódców wojsk III Rzeszy w swoim domu, kiedy Ci weszli do Portzu, aby przejąć miasto! Niemniej był to…

Królik Franek i bójka w przedszkolu Królik Franek ewidentnie nie jest w humorze. Już od samego rana prosiaczek Alf ciągle mu dokuczał i przeszkadzał. Przedszkolak dzielnie próbował go ignorować, lecz w końcu nie wytrzymał i doszło do bójki między maluchami w obecności dwóch mam. Franek przestraszył się i uciekł do łazienki, a Alfik bardzo rozpłakał. Czy rozmowa na osobności z mamą pomoże załagodzić tę okropną sytuację? Problem pojawiającej się agresji i niemożności poradzenia sobie w trudnych sytuacjach dotyka każdego z nas. Skoro dorośli nie są w stanie często pohamować swoich emocji i są w stanie posunąć się do słownej agresji, to co dopiero można mówić o kilkuletnim dziecku, które zupełnie nie potrafi sobie poradzić z brakiem akceptacji i wyśmiewaniem. Zresztą Królik Franek i bójka w przedszkolu nie skupia uwagi wyłącznie na poszkodowanym maluchu, ale także na prosiaczku, który prowokuje naszego bohatera. Moim zdaniem to najlepsza pod względem edukacyjnym historia, jaką powinien znać każdy przedszkolak. Królik Franek i bójka w przedszkolu *-*-*-*-*-*-*-*-* Królik Franek i dobre zwyczaje O tym, jak trudno się dzielić, wie każdy z nas. Skoro dorośli nie są w stanie przekonać się do tego, by bezinteresownie komuś pomóc, dzieląc się swymi ulubionymi rzeczami, to co dopiero mają powiedzieć…

Húrin to władca Dor-lóminu oraz jeden z wielkich wojowników żyjących w okresie Pierwszej Ery Śródziemia, przyjaciel elfów i wróg Morgotha, któremu nieustannie stawiał opór. Rozpalił w sercu potężnego Ainura tak wielki gniew, że ten nie zabił przeciwnika, lecz zesłał na niego straszną klątwę, która objęła także jego dzieci. Chociaż książka nosi tytuł Dzieci Húrina, to jednak koncentruje się na życiu tylko jednego z nich, Túrina, którego losu czytelnik śledzi od dnia urodzin aż do zgonu. Książka podstawa na podstawie licznych szkiców i zapisków J. R.R. Tolkiena, których redakcji i ułożenia w ostateczną wersję podjął się jego syn, Christopher. Nie była to prosta droga, bowiem Brytyjczyk poprawiał historię przez ponad trzydzieści lat. Húrin odgrywał ważną rolę zarówno w Silmarillionie, jak i w Niedokończonych opowieściach, wspomniany był także i na kartach trylogii, lecz dopiero tutaj poświęcono mu należycie dużo uwagi. Główna akcja powieści rozgrywa się w Beleriandzie w czasach wzrostu potęgi Morgotha oraz powiększaniu się antagonizmów między rasą elfów, ludzi, krasnoludów i innych mieszkańców Śródziemia. Podczas starcia Húrina z Melkorem w słynnej Bitwie Nieprzeliczonych Łez mężczyzna trafił do niewoli Czarnego Pana. Gdy nie udało mu się zdradzić położenia elfiego królestwa Gondolin, Morgoth zatruł jego umysł mroczną wizją i przykuł do skały na…

Prawie od zawsze debiutant miał rzucane kłody pod nogami, główne problemy dotyczą kwestii finansowych:  rzadko które wydawnictwo decyduje się na opublikowanie nikomu nieznanego autora. Większość polskich twórców fantastyki rozpoczynała swą literacką przygodę od publikacji opowiadań, by następnie, szlifując swój warsztat, móc pochwalić się pełnowartościową, dopracowaną powieścią. Obecnie ten trend jest praktycznie na wymarciu: wydawnictwa stawiają na twórców zagranicznych bądź decydują się na publikację co najmniej powieści, a najlepiej zaplanowanego już kilkutomowego cyklu. Młodzi twórcy rozpoczynający swe pierwsze kroki mają trzy opcje: selfpublishing,  darmowe rozpowszechnianie swoich utworów w sieci bądź, przy odrobinie szczęścia, publikację w zbiorczej antologii. Właśnie ten ostatni element – debiutowanie poprzez opowiadanie – stanowi główną ideę Wydawnictwa Craiis, które chce dać szansę przyszłym pisarzom na zaprezentowanie się szerokiej publiczności. Teorie spisków. Antologia  to efekt pracy Katarzyny Lengowskiej oraz Forum Literackiego Craiis, którzy w 2012 roku ogłosili konkurs skierowany dla młodych fantastów. Z ponad setki tekstów wybrano 13 opowiadań, których tematyka obraca się wokół mrocznej wizji świata kontrolowanego przez tajemnicze układy oraz inne, niezidentyfikowane grupy. Ex aequo przyznano drugie miejsce (bez pierwszego), trzecie oraz cztery wyróżnienia (chociaż tekst Lucyny Kasprzak Od Minotaura, czyli krótka historia o początkach kapitalizmu nie został zamieszczony w zbiorze). Opowiadania nie liczą więcej niż dwadzieścia…

Podtytuł książki psychothriller sugeruje czytelnikowi, iż będzie miał do czynienia ze skomplikowanymi, przerażającymi i jednocześnie fascynującymi osobowościami. W rzeczywistości jest to kryminał, którego rozwiązanie jest w pewnym stopniu przewidywalne. Czarny charakter, Joachim Lichner (psychiatra z wieloletnim doświadczeniem) nigdy nie dorówna w swoim planowaniu zbrodni najsłynniejszemu psychopacie, Hanibalowi Lecterowi. Główny śledczy w sprawie lekarza, komisarz Seifert jest jednocześnie narratorem całej historii. Rozgrywa się ona na dwóch płaszczyznach czasowych: wydarzenia sprzed czternastu lat przeplatają się z bieżącą akcją. Akcja powieści toczy się na terenach pogranicza Niemiec i Belgii. Komisarz Seifert i Menkhoff otrzymują zlecenie wyjaśnienia przyczyn porwania małej dziewczynki. Wchodzą w posiadanie cennej informacji, jakoby ojcem dziecka jest Joachim Lichner, obecnie odsiadujący wyrok za brutalne zamordowanie pięciolatki. Seifert zaczyna wątpić, iż sprzed lat udało im się aresztować osobę odpowiedzialną za mord, ponieważ obecnie wszelkie poszlaki wskazują, iż psychiatra jest niewinny.  Jedynie Menkhoff twardo trzyma się tezy, iż Lichner jest sprawcą rzezi i zza krat precyzyjnie steruje porwaniem kolejnego dziecka. Sukces cyklu Harrisa o Hannibalu Lecterze opiera się przede wszystkim na świetnie skonstruowanych pod względem psychologicznym postaciach. Słynny doktor jest świetnym manipulatorem, agentka Starling i konsultant FBI Will Graham to bardzo inteligentce osoby, które wikłają się w skomplikowane relacje z Lecterem, uniemożliwiając jednoznaczną…

Cudowna broń Philipa K. Dicka, chociaż nieco trąci myszką, zaskakuje nie tyle pod względem rozwoju fabuły (bo ta okazała się stosunkowo mało interesująca), lecz rozważań na temat sensu ludzkich dążeń do budowania coraz bardziej wymyślnej broni i braku możliwości zjednoczenia przeciw wspólnemu wrogowi. Zarys wydarzeń prezentuje się następująco: rok 2004, świat podzielony jest na dwie przeciwne strefy: radzieckie, komunistyczne Oko-Wschodu i demokratyczny, zachodni Za-Blok. Nieustannie walczą one między sobą i rywalizują w wyścigu zbrojeń (a w rzeczywistości niegroźnych zabawek) do momentu, aż na niebie pojawiają się satelity obcej rasy i nieprzyjaciele muszą wspólnie stawić czoła nowemu wrogowi. Pomóc w tym mogą projektant broni Lars Powderdry oraz jego rosyjska odpowiedniczka, Lila Topczewa, oboje obdarzeni darem wizji. Podczas transu widzą konkretne wzorce broni, po czym przenoszą ich modele i zarysy na kartki papieru. Oczywiście im bardziej akcja się zagęszcza, tym mamy do czynienia ze zdradami, nagłymi zwrotami akcji i, o dziwo, spokojnym finałem. Jednak nie próba powstrzymania obcych i wynalezienia tytułowej cudownej broni, jaka obroni Ziemię przed inwazją, jest kluczowa dla powieści. Prym wiodą rozważania Larsa na temat sensu tego całego wyścigu zbrojeń, którego wyposażenie w jego mniemaniu są tylko kolejnymi, nic nie znaczącymi zabawkami dla dorosłych (i to w dosłownym słowa…

Fantastyczna encyklopedia małych stworów to bardzo niecodzienna propozycja dla dzieciaków niegrzeszących wielką wyobraźnią. Hiszpańscy autorzy publikacji wymykają się znanym, stereotypowym postaciom trolli, krasnoludów, chochlików czy wróżek i ich miejsce zastępują nowymi, zupełnie nieznanymi stworkami!

Wszystkie małe dziewczynki pragną być księżniczkami w pięknych sukniach pośród kwiatowych ogrodów, całe dnie spędzając w towarzystwie przyjaciółek. Kiedy już trochę urosną i stają się pięknymi pannami to marzą o księciu, który rzuci im pod nogi cały świat. Niestety, tylko w bajkach zdarzają się takie historie – życie pisze inne scenariusze dla księżniczek, które chcą zostać królowymi. I właśnie o takich kobietach o królewskich rodowodach opowiada w swojej książce Sarah Gristwood – Gra królowych. Rzecz dzieje się w XVI-wiecznej Europie, w której trony i panowanie przejęły kobiety.  Pragnienie władzy, zakulisowe działania, skandale i spiski sprawiły, że przez przeszło sto lat to płeć piękna decydowała o dalszych losach kontynentu. Jako jedna z pierwszych władczyń zapisała się na kartach historii Izabela Kastylijska. Po śmierci przyrodniego brata Henryka 13 grudnia 1472 roku w żałobnej bieli wkroczyła do kościoła w Segowii, gdzie została obwołana królową Kastylii i ustanowiła tym samym precedens kobiecych rządów. Zanim została matką Katarzyny Aragońskiej w babką Marii Tudor, wprawiła w osłupienie cały ówczesny świat. Zakuta w stal niczym rycerz brała udział w bitwach. Jako pierwsza w historii stworzyła ruchomy polowy szpital składający się z sześciu ogromnych namiotów. Wymykała się wszelkim wyobrażeniom roli kobiety, czym ciągle szokowała swego męża, Ferdynanda Aragońskiego….

Za zamkniętymi drzwiami – debiutancka książka angielskiej pisarski skrywającej się pod inicjałami B.A. Paris to lektura zaledwie na jeden wieczór lub, w moim przypadku, dwugodzinną jazdę pociągiem. Wciągająca fabuła sprawia, że całość czyta się w mgnieniu oka, jednak po lekturze pozostaje dość duże uczucie niedosytu. Dlaczego główna bohaterka okazała się taką ignorantką? I dlatego wyszła za maż za człowieka, którego poznała zaledwie pół roku wcześniej? Niewątpliwie książka okazała się prawdziwym hitem na międzynarodowym rynku czytelniczym. Prawa do jej wydania sprzedano aż do 32 krajów, w planach przewidziana jest ekranizacja. Mało tego, porównuje się ją do filmów Hitchcocka, zaś rekomendacje Publishers Weekly obiecują zaskakujący i nieprzewidywalny finał. A jednak podobnie jak w Dziewczynie z pociągu, tak i tutaj nader pochlebne recenzje sprawiły, że apetyt na Za zamkniętymi drzwiami urósł do niespodziewanych rozmiarów, a po lekturze nadal nie został w pełni zaspokojony. Fabuła powieści koncentruje się wokół niespełna dwóch lat z życia pięknej i uroczej Grace oraz jej męża, przystojnego prawnika Jacka. Para wydaje wspaniałe przyjęcia, regularnie odwiedza Millie, siostrę Grace cierpiącą na zespół Downa i zwiedza egzotyczną Tajlandię. Jednak „za drzwiami” tego wspaniałego życia kryje się prawdziwy dramat kobiety. Żadna z jej przyjaciółek tak naprawdę nie rozumie, czemu kobieta rzuciła pracę…