Portafortunas

Jeśli tylko przypadło Wam do gustu filmowe Whiplash (2014), Bird (1988) lub New York, New York (1977), to z pewnością pokochacie powieść Białe łzy. I chociaż książka Hariego Kunzru traktuje o bluesie, a nie o jazzie jak wspomniane tytuły, to jednak z kinowymi obrazami łączy ją ogromna pasja do muzyki oraz ukazanie zmian w amerykańskim społeczeństwie XXI wieku. Seth i Carter to dwaj najlepsi przyjaciele, który dzieli niemal wszystko: pochodzenie, stan finansowy, sposób wychowania, charakter (introwertyk vs ekstrawertyk), lecz łączy niczym wręcz nieograniczona pasja do muzyki. Blues stanowi kwintesencję ich egzystencji, niemal na każdym kroku próbują odnaleźć jego ślady w społecznej przestrzeni. Kiedy nadarza im się okazja, nagrywają w parku anonimowego śpiewaka i publikują to w sieci pod ksywką Charliego Shawa. Jednak taki żart ma swoje konsekwencje – okazuje się, iż taki muzyk rzeczywiście istnieje. Wraz z siostrą Cartera, Leonie, trójka bohaterów wyrusza na wyprawę poszukiwawczą. Nie mają jednak pojęcia, że to nie tylko zwykła podróż w głąb Ameryki, ale przede wszystkim podróż w głąb własnej duszy i początek walki z własnymi demonami. Białe łzy z pewnością nie są łatwa lekturą, bowiem na trudność w odbiorze składa się nie tylko specyficzna stylistyka autora, ale także pomieszanie planów czasowych: teraźniejszość miesza…

Blurbowy opis debiutanckiej powieści Charlesa Bocka Alice i Oliver doskonale oddaje tematykę oraz klimat samej książki – „Love Story XXI wieku” jednak nie tyle chwyta za serce z powodu miłosnych trosk bohaterów, ile z racji trudności, jakie stawiają przed nimi agencje ubezpieczeniowe, brak finansowych możliwości walki z chorobą oraz bezradnością spowodowaną oczekiwaniem na różne pozwolenia lub odmowy z urzędów. W przeciwieństwie do jednego z najsłynniejszych filmów XX wieku, powieść Bocka nie koncentruje się na powolnym rozkwitaniu związku w cieniu choroby, lecz idzie krok do przodu- Alice i Oliver są szczęśliwą parą wychowującą 6-miesięczną dziewczynkę o imieniu Doe. Kobieta nie jest zwykłą dziewczyną, czasami lubi zaskoczyć otoczenia, ma niecodziennie poglądy oraz nowatorskie metody wychowawcze. Gdy odkrywa, iż jej ciało atakuje ostra białaczka szpikowa, nie załamuje się, lecz postanawia walczyć o szczęście własnej, córeczki u kochanego. Alice i Oliver to książka podobna do Bez mojej zgody Jodi Picoult czy Gwiazd naszych wina Johna Greena – traktuje o chorobie, która z jednej strony niszczy fizycznie, ale z drugiej wzmacnia związek między dwojgiem ludzi. Najbardziej przejmujący jest jednak fakt, iż autor, Charles Bock, stworzył powieść bazując na własnym doświadczeniu – jego żona zachorowała i zmarła na raka, a zapiski z jej pamiętnika wykorzystał na…

Oto opowieść o mężczyźnie, któremu spełnił się amerykański sen i któremu na własne życzenie zawaliło się życie. Otwierający tom nowej trylogii Richarda Paula Evansa Sprzedawca marzeń opowiada historię Charlesa Jamesa, dziecka z bardzo biednego i zarazem patologicznego domu, który w wieku 17 lat uciekł do Kalifornii, gdzie dorobił się prawdziwej fortuny. Mężczyzna sprzedawał tytułowe marzenia, a dokładnie książki coachingowe zachęcające do zbijania fortuny. Stojąc na scenie opowiadał swoje losy i zachęcał, by pokonywać kolejne granice i sięgać po własne marzenia jednocześnie nie zauważając, iż jego własne życie zaczyna rozsypywać się jak domek z kart. Sprzedawca marzeń to pierwsza część trylogii Opowieści sprzedawcy marzeń, którego fabuła koncentruje się na wzbogaceniu i głośnym upadku głównego bohatera. Charles James to mężczyzna, który dzięki swemu oporowi i determinacji wybił się z bardzo biednego domu (codziennie rano musiał wstawać, przed 4, aby przeszukiwać kontenery ze śmieciami) i któremu miłość nie tylko do pieniędzy, ile żądza sławy i szacunku całkowicie przyćmiła umysł. W wyniku wieloletnich prześladowań w dzieciństwie, w mężczyźnie zrodziła się nie tyle zemsta, ile pragnienie nieskończonej władzy i możliwości bycia ponad innymi ludźmi. James chciał w ten sposób zrekompensować swoje bolączki związane z pochodzeniem (płynie w nim krew Meksykanina) i pomaganiem rodzicom (był wielokrotnie…

W pełni ufaj tylko samej sobie – tak w jednym zdaniu można streścić fabułę powieści Liane Moriarty, pt. Sekret mojego męża. A wszystko zaczyna się dość niewinnie, zgoła powiedzieć, nudno. Cecylia Fitzpatrick podczas nieobecności swego męża w czasie porządków na strychu znajduje napisane w dniu urodzenia ich pierwszego dziecka tajemnicze listy. W tym samym czasie Tess przyłapuje swego męża na zdradzie z kuzynką młodej bizneswoman, a Rachel, nieco starsza kobieta, nieustannie rozpamiętuje zbrodnię sprzed lat, w której zginęła jej córka, a sprawca do tej pory nie został złapany. Co łączy te trzy kobiety? Jedna postać, jaką jest John-Paul, mąż bohaterki. Akcja rozgrywa się w czasie zaledwie kilku dni tuż przed Wielkanocą i koncentruje się na życiu trzech rodzin, które w tym samym czasie spotkało jakieś nieszczęście. Przemiennie przedstawienie historii kobiet początkowo jest nieco nużące, bowiem narracja skupia się na naprawdę drobnych aspektach ich codziennego życia i generalnie nie dzieje się wiele w kolejnych rozdziałach. Jednak nie akcja, lecz rozważania głównej bohaterki okazują się kluczowe w przypadku Sekretu mojego męża. Cecylia poznała straszny sekret swego ukochanego (którego co prawda można się domyśleć już po paru stronach lektury, ale nie chodzi tu o samą zbrodnię, ile o fakt jej ukrycia i dalszych…

Jest nieprzyjemnie. Wysportowana i przedsiębiorcza matka trójki urwisów musi stawić czoła w walce o prawa rodzicielskie i udowodnić swemu prawie byłemu mężowi, że jest najlepszą matką i tylko u niej dzieci będą bezpieczne. Alice Love regularnie ćwiczy na siłowni, urządza szkolne spotkania i przyjęcia, a także regularnie udziela się wśród przyjaciół i znajomych. O Nicku prawie nie myśli, podobnie jak i o siostrze Elisabeth, która od lat desperacko próbuje zajść w ciążę. Do czasu feralnego wypadku – podczas biegania upadła i straciła pamięć, a ostatnie dziesięć lat wyleciało jej całkowicie z głowy. Alice z powrotem jest 29-letnią młodą mężatką, do szaleństwa zakochaną w przystojnym Nicku i oczekującą ich pierwszego dziecka. Dziewczyna nie ma pojęcia, co się stało, że w ciągu dziesięciu lat ich wymarzone życie zamieniło się w prawdziwy koszmar. Na dodatek nikt, ani matka ani jej siostra, nie chcą powiedzieć Alice wprost, co się stało między nią a Nickiem, a i sam mężczyzna zamiast spokojnie przyjąć informację o wypadku, jedynie krzyczy i wyzywa kobietę w trakcie rozmowy telefonicznej. Czy Alice zdoła dojść do prawdy o swoim małżeństwie i je uratować? Liane Moriarty zasłynęła jako autorka bestsellerowej powieści Wielkich kłamstewek, zekranizowanych w 7-odcionkowych serialu HBO w 2017 roku. Kilka dni…

Opowieść Podręcznej Margaret Atwood to antyutopia o piekle kobiet, na które same wyraziły cichą zgodę. Republika Gilead, bliżej nieokreślona przyszłość. Świat rządzony jest przez mężczyzn, w którym to roli kobiet została sprowadzona jedynie do funkcji rozrodczych oraz osób przygotowujących posiłki i sprzątających po swoim właścicielu. A gdy wchodzą w czas przekwitania to nagle znikają z ulicy, z miasta, z państwa. Największym honorem, jaki może spotkać Podręczną, czyli kobietę będącą na usługach mężczyzny, jest bycie zapłodnioną i urodzenie zdrowego dziecka – rola nosicielki dziecka bezpłodnych małżeństw. Opowieść Podręcznej to historia jednej z nich, Fredy. I chociaż na łamach kart nie ma ani porywającej akcji ani też wielu skomplikowanych bohaterów, to jednak proza laureatki Nagrody im. Arthura C. Clarke’a robi ogromne wrażenie ze względu na kreację świata przedstawionego. Mroczna, zdegradowana rzeczywistość odbija w sobie lęki głównej bohaterki. Freda jest przedstawicielką pierwszego pokolenia, które żyją w nowym porządku. Za młodu miała męża, dziecko, kochanka, dobrze płatną pracę, lecz w międzyczasie coś zaczęło się zmieniać w przestrzeni publicznej a ona, podobnie jak setki tysięcy innych kobiet, zareagowała na to zbyt późno, dopuszczając do przerażających zmian. Protesty, pikiety, marsze sprzeciwu – kobiety „przespały” czas, w którym można było cokolwiek zdziałać, a kiedy nowe zmiany bezpośrednio…

Oto opowieść o przekleństwie, jakie ciąży na każdym prawdziwym miłośniku literatury. Opowieść o wygnaniu, osamotnieniu, walki ze stereotypami, narzuconymi społecznie rolami i próbą wyzwolenia się z oków poprawności religijnej. Oto historia trzech pokoleń rodziny Aster, którą czyta się z ogromnym bólem w sercu. Niewątpliwym literackim patronem debiutanckiej Ziemi przeklętej Philipa Lewisa jest twórczość Thomasa Wolfe’a, którego cytaty regularnie pojawiają się na łamach powieści. Przesiąknięta ciężką atmosferą małomiasteczkowej mentalności proza porusza tematykę dorastania w aż nadto religijnej społeczności, która nie potrafi zaakceptować jakiejkolwiek inności, zwłaszcza tej opartej na intelektualnym rozwoju i czytelniczych ambicjach. Ziemia przeklęta to wielowątkowa historia trzech przedstawicieli rodu Aster, którego najmłodszy z nich – Henry – postanawia po latach powrócić w rodzinne strony, do małego miasteczka Old Buckram położonego głęboko w Appalachach i otoczonego tak zwaną ziemią przeklętą, na której rośnie tylko mech porastający gołe piaskowce i skały (tytułowe Barrowfields). Pragnie rozwikłać zagadkowe zniknięcie przed lat ojca, spróbować zrozumieć jego depresyjną, wręcz melancholijną osobowość, a także zmierzyć się z własnymi demonami z przeszłości. Historia dziadków – Heltona i Maddy, rodziców – Henry’ego i Eleonorę, a także jego samego, Henryka Juniora i jego młodszej siostry Threnody – poprzez pryzmat losów każdej pary Lewis ukazuje sposób zmiany mentalności, światopoglądu, zachowania,…

XIX wiek na kontynencie Ameryki Północnej był okresem ogromnych zmian kulturowo-gospodarczych. Rewolucja przemysłowa zaczyna nabierać coraz większego tempa, a obyczaje i moralność mieszkańców Kanady i Stanów Zjednoczonych zaczyna ulegać zmianie. Kolej powoli zastępowała  powozy konne, pojawiały się pierwsze maszyny do szycia i kwitł handel obwoźny. Jednocześnie cały kontynent ogarnęło spirytystyczne szaleństwo, które miało swój początek pod koniec lat 40-tych XIX wieku w stanie Górny Nowy Jork. Mesmeryzm, neurohipnotyzm i fluid magnetyczny były metodami stosowanymi przez psychiatrów i podejrzanych sztukmistrzów pragnących zbić fortunę. W latach 50-tych XIX wieku nowe teorie na temat chorób umysłowych przyczyniły się do powstania klinik psychiatrycznych i domów dla obłąkanych. Takie zjawiska jak amnezja, stany transowe, choroby nerwowe i stany histerii  wywoływały ciekawość, podniecenie i aurę tajemniczości. Zwłaszcza zjawisko „rozdwojenia osobowości” prowokowało poważne dysputy naukowe, które trwały przez cały dziewiętnasty wiek.  Psychiatrią pasjonowali się także zamożni mieszkańcy Ameryki Północnej organizując spirytystyczne wieczorki, której przewodzili różnej maści hochsztaplerzy, żerujący na naiwności i łatwowierności bogaczy. W takich to czasach toczy się akcja powieści Margaret Atwood, pt. Grace i Grace. Morderstwo z 23 lipca 1843 roku, które odbiło się szerokim echem w ówczesnych kanadyjskich, amerykańskich  i brytyjskich gazetach zainspirowało autorkę do napisania niezwykle intrygującej książki. Owego pięknego dnia w miejscowości…

Thomas Sherbourne to młody, ledwo przed trzydziestką człowiek, który nosi w sobie wojenną traumę. Kiedy inni umierali na polu bitwy, mu udało się cudem przeżyć i powrócić do rodzinnej Australii. Aby ukoić swą duszę postanawia przyjąć posadę latarnika na odludnej i niezamieszkałej wyspie o nazwie Janus Rock. Na kilka dni przed wyjazdem poznaje 19-letnią Isabel, w której zakochuje się z wzajemnością. Po długiej wymianie listów i kilku spotkaniach dochodzi do zawarcia związku małżeńskiego. Życie państwa Sherbournów byłoby idealne, gdyby w ich życiu pojawiło się dziecko. Niestety Isabel nie jest w stanie donosić ciąży. Los wystawia ich na ogromną pokusę, bowiem pewnego kwietniowego poranka do wybrzeży wyspy przybija łódź z martwym mężczyzną i kilkumiesięcznym niemowlęciem na pokładzie. Małżeństwo staje przed dramatycznym wyborem: czy zatrzymać dziecko dla siebie, czy też zacząć poszukiwania jego matki. Światło między oceanami to powieść o dziecku i dwóch matkach, o niewyobrażalnej sile małżeńskiej miłości, ale także i o towarzyszącej jej cierpieniom i wielkiemu bólowi z powodu straty własnego potomstwa. Pierwsze strony powieści, mimo przepięknego stylu pisarskiego Stedman, nie wydają się zachwycające. Na pozór cała historia jest banalna, jednak przesłanie, cała podbudowa etyczno-moralna uderza ze zdwojoną siłą. Niezwykły ładunek emocjonalny potęguje bardzo zręczne wyważenie wątku małżeńskiego kryzysu oraz…

Pierwsze spotkanie z głównym bohaterem powieści Guillaume Musso Papierowa dziewczyna nie jest zbyt przyjemne. Tom Boyd znajduje się w głębokiej depresji z powodu miłosnego zawodu. Jego ukochana Aurora, jak to miała zazwyczaj w praktyce, dość szybko znudziła się nowym kochankiem i postanowiła znaleźć kolejną zdobyć, a mężczyzna nie potrafi sobie z tym poradzić. I chociaż jest słynnym pisarzem i mógłby wykorzystać swoje życiowe doświadczenie do napisania finalnej części trylogii, to jednak postanawia pogrążyć się w żalu, alkoholu i uzależniających proszkach. Nawet dwójka jego najlepszych przyjaciół nie jest w stanie mu pomóc. Kiedy Tom twierdzi, iż pewnego deszczowego wieczoru w jego salonie pojawiła się bohaterka jego książki, Billie Donelly (we własnej osobie, naga, bezbronna dziewczyna, po której nad ranem nie pozostał żaden ślad), to jego przyjaciele postanawiają zainterweniować i zamknąć go na oddziale psychiatrycznym. Problem pojawia się w momencie ucieczki Toma z piękną blond dziewczyną, która przecież rzekomo nie istnieje… Sama powieść nawiązuje do filmowej konwencji drogi – bohaterowie uciekają, wpadają w różnorodne kłopoty, a tymczasem miedzy nimi niepostrzeżenie zawiązuje się nić przyjaźni, a nawet i coś więcej. To typowa para, która na początku szczerze się nienawidzi, aby po czasie nie móc bez siebie żyć. I to dosłownie, bo Tom stanie…