Portafortunas

Jeśli kiedykolwiek zastanawialiście się, dlaczego starsze osoby unikają wizyt w szpitalach, to po lekturze Rzeźników i lekarzy Lindsey Fitzharris przestaniecie się temu dziwić. Wiekowi ludzie mogą mieć w pamięci relacje osób żyjących w XIX wieku, dla których wizyta w szpitalu była niemal wyrokiem śmierci. Wszechobecny brud, brak jakichkolwiek standardów medycznych, nieodkażane narzędzia pokryte zakrzepłą krwią i dotykanie tymi samymi rękawiczkami zarówno ciała zmarłego i rodzącej kobiety było na porządku dziennym. Nic dziwnego, że lekarzy częściej określano mianem rzeźników, bo ich ulubioną metodą kuracji była amputacja. O człowieku, który dokonał swoistej rewolucji w świecie chirurgów, Josephie Jacksonie Listerze, który nieomal nie został pastorem w szkockiej społeczności kwakrów, opowiada książka doktor historii nauki i medycyny, Lindsey Fitzharris. Rzeźnicy i lekarze. Makabryczny świat medycyny i rewolucja Josepha Listera wprowadza czytelnika w świat XIX-wiecznej medycyny, a konkretnie chirurgii. Autorka w biografię lekarza wplata także opowieść o innych wybitnych naukowcach i osobach, które pośrednio przyczyniły się do rewolucyjnego odkrycia sposobu odkażania szpitalnych ran. Na kartach powieści przewija się postać Williama Sharpey’a, nauczyciela Josepha w University Collage Hospital, Jamesa Syme’a, mentora i zarazem teścia, Ludwika Pasteura, prekursora chemii i mikrobiologii, a także ojca, Listera seniora. To także opowieść o tym, jak trudno przełamać mentalne bariery wśród…

Oto opowieść o mężczyźnie, któremu spełnił się amerykański sen i któremu na własne życzenie zawaliło się życie. Otwierający tom nowej trylogii Richarda Paula Evansa Sprzedawca marzeń opowiada historię Charlesa Jamesa, dziecka z bardzo biednego i zarazem patologicznego domu, który w wieku 17 lat uciekł do Kalifornii, gdzie dorobił się prawdziwej fortuny. Mężczyzna sprzedawał tytułowe marzenia, a dokładnie książki coachingowe zachęcające do zbijania fortuny. Stojąc na scenie opowiadał swoje losy i zachęcał, by pokonywać kolejne granice i sięgać po własne marzenia jednocześnie nie zauważając, iż jego własne życie zaczyna rozsypywać się jak domek z kart. Sprzedawca marzeń to pierwsza część trylogii Opowieści sprzedawcy marzeń, którego fabuła koncentruje się na wzbogaceniu i głośnym upadku głównego bohatera. Charles James to mężczyzna, który dzięki swemu oporowi i determinacji wybił się z bardzo biednego domu (codziennie rano musiał wstawać, przed 4, aby przeszukiwać kontenery ze śmieciami) i któremu miłość nie tylko do pieniędzy, ile żądza sławy i szacunku całkowicie przyćmiła umysł. W wyniku wieloletnich prześladowań w dzieciństwie, w mężczyźnie zrodziła się nie tyle zemsta, ile pragnienie nieskończonej władzy i możliwości bycia ponad innymi ludźmi. James chciał w ten sposób zrekompensować swoje bolączki związane z pochodzeniem (płynie w nim krew Meksykanina) i pomaganiem rodzicom (był wielokrotnie…

Podział Korei na dwie części (Południową i Północną) nastąpił w 1948 roku w wyniku działań wojennych, w których brały udział m.in. Japonia oraz Rosja. Oficjalnie to republika socjalistyczna z trzema partiami politycznymi, w praktyce to kraj totalitarny, w teorii utrzymujący stosunki dyplomatyczne z innymi państwami, w rzeczywistości samodzielny w myśl naczelnej zasady zwanej dżucze. Wedle tamtejszego prawa turyści mogą spokojnie przyjeżdżać do Korei Północnej i podziwiać wielkie osiągnięcia rządu oraz dobrobyt mieszkańców, lecz tak naprawdę to wszystko jest tylko wyreżyserowanym przedstawieniem, za którym skrywa się ludzkie dramaty i tragedie. Świat bardzo mało wie na temat tego państwa, skrawki informacji dotyczą przerażających obozów pracy, fatalnych warunków zdrowotnych oraz silnej propagandy i kultu jednostki w postaci Kim Ir Sena. Jeszcze mniej wiadomo o dzieciach tamtejszych elit, systemie edukacji i praktycznej wiedzy Koreańczyków na temat innych kultur. Suki Kim, nauczycielce języka angielskiego o koreańskich korzeniach, udało się zatrudnić na uniwersytecie w Pjongjang i przedstawić swoje doświadczenia w książce Pozdrowienia z Korei. Uczyłam dzieci północnokoreańskich elit. Biorąc do ręki to swoiste połączenie reportażu z pamiętnikiem, należy mieć świadomość dwóch rzeczy: wspomnienia zostały spisane i wydane blisko 3 lata po powrocie autorki z Korei Północnej; po drugie zaś dotyczą bardzo wyrywkowego, zarówno obszarowo, jak i…

Napisana w formie krótkich reportaży najnowsza książka Artura Górskiego porusza tematykę służb Izraela oraz ich działalności na przykładzie konkretnych osób i ich wpływu na rozwój agend. Osiemnaście wybranych w tym celu anegdot ma dać nowe spojrzenie na działalność żydowskich służb. Czy autor podołał temu zadaniu? Niekoniecznie, bowiem Pięść Dawida to pozycja przeznaczona dla kompletnych laików w izraelskiej tematyce. Pozostali czytelnicy mogą czuć się srodze zawiedzeni. Niemniej nie można nic złego autorowi zarzucić, ponieważ ostrzegł w swojej przedmowie, iż jest to wynik rozmów z osobami, które miały okazję pracować wśród różnych służb Izraela, zarówno wojskowych, jak i cywilnych. Artur Górski nakreśla opowieść o Uzim Galanie, twórcy słynnej broni, która została nazwana na jego cześć. Opis historii pistoletu maszynowego rozpoczyna się od wojny sześciodniowej, prowadzi poprzez wojny kartelowe i narkotykowe w Ameryce Łacińskiej i kończy się na wykorzystaniu broni typu Uzi w filmach akcji najbardziej znanych producentów Hollywood. Zwolennicy Krav Magi mogą poznać legendę służb specjalnych, Imre Lichtenfelda, twórcy walk Krav Panim (wychowanemu Netanji, jak sam określił, mieście gangsterów), która dzięki zmianom wprowadzonym przez Eyala Yanilova stała się Krav Magą, jednym z najbardziej rozpoznawalnych na świecie systemów samoobrony dla cywilów. Górski dotyka wątku operacji „Noe” oraz kontrowersyjnej działalności Ariela Szarona w czasie…

Eric Emmanuel Schmitt dał się mi poznać jako autor krótkich, aczkolwiek błyskotliwych i głębokich w swoim przesłaniu niewielkich form narratorskich (głównie za sprawą Pana Ibrahima i kwiatów Koranu, Dziecka Noego oraz słynnego Oskara i pani Róży). Najnowsza powieść Papugi z placu d’Arezzo to imponujących rozmiarów książka, która w rzeczywistości przesądziła o dojrzałym i wysublimowanym literackim talencie francuskiego dramaturga. Już po kilkunastu stronach lektury uderza różnorodność i mnogość zaprezentowanych bohaterów. Pisarz wrzuca czytelnika in medias res, gdzie początkowo nie wiadomo, jakie są powiązania między poszczególnymi postaciami, a także, kim one są i czym zajmują się w życiu codziennym. Dokładnie sto dwadzieścia stron stanowi opis zróżnicowanych sytuacji, w jakich protagoniści znaleźli się tuż przed otrzymaniem tajemniczego liściku. Z kart powieści, niczym Sherlock Holmes, odbiorca musi wydedukować, z jakim typem bohatera ma do czynienia i jakim systemem wartości kieruje się na co dzień. A jest ich niemało, należą do różnorodnych klas społecznych, borykający się z mniejszymi lub większymi kłopotami, szukającymi gorliwie miłości i próbujący ustatkować swoje wzburzone życie emocjonalne. „Piszę tych kilka słów po prostu po to, by Ci powiedzieć, że Cię kocham. Podpisane: Ty wiesz kto” – te oto dwa krótkie zdania zburzyły dotychczasowy ład bohaterów. Każdy z nich, zaczynając od luksusowej…